Tom Egbers & That Final Day

In de week dat er allerlei artikelen verschijnen over “That Final Day” mag een interview met het brein hierachter niet uitblijven natuurlijk. Zonder Tom Egbers (55) hadden we namelijk nooit deze documentaire gezien. Ik was erg benieuwd hoe het allemaal in zijn werk is gegaan en reisde daarom afgelopen zondag af naar Hilversum. Wat is een betere plek om Willem II te zien degraderen, tegen Ajax nog wel, op een plek waar volgens Gerard Cox zelfs de mensen die de stekkers in de stopcontacten doen voor Ajacied zijn. Als je een gifbeker leegdrinkt, moet je het goed doen. Maar als je met iemand over Bradford City ‘claret and amber, prachtig’ kunt praten, maakt een 5-0 nederlaag niets meer uit.

After That Final Day

Het is nu tien jaar geleden dat Swansea op de laatste speeldag in League Two bleef en Exeter moest afdalen naar De Kelder en daar lang bleef. Tien jaar is, zeker in het voetbal, een heel lange tijd. Zeker als je kijkt naar deze twee clubs. Ze staan er allebei veel beter voor dan destijds. Exeter alleen al omdat idioten als Uri Geller ver weg zijn. De clubs zijn nu allebei (Exeter helemaal en Swansea gedeeltelijk) in handen van de fans, hebben allebei meerdere promoties meegemaakt en hebben een feel-good factor die in 2003 ver weg was. Tijd om eens te kijken wat er allemaal is gebeurd sinds “That Final Day”.

Swansea City Fans Nederland

Waar Exeter met Roeland een fanatieke fan kreeg dankzij “That Final Day”, heeft Swansea zelfs een heuse fanclub in Nederland: Swansea City Fans Nederland. Ondanks dat hij pas een paar maanden oud is, is de passie van Nick van Ruiven (26) en Danny de Rooij (25)  voor The Swans begonnen toen ze “That Final day” zagen. Beide waren nog tieners, maar sinds de documentaire is Swansea hun favoriete club in het buitenland. Nu Swansea in de Premier League speelt, beginnen steeds meer mensen interesse te krijgen in de club. Positief voor hun fanclub. We gingen eens praten met de twee mannen achter Swansea City Fans Nederland.

Roeland & Exeter City

Het is nu tien jaar geleden dat “That Final Day” op televisie was. Er is voor de clubs sindsdien veel veranderd, maar ook voor enkele kijkers. Naar aanleiding van de documentaire zijn er Nederlanders fan geworden van Swansea City, terwijl anderen kozen voor Exeter City. De fanatiekste van allemaal is misschien wel de 49-jarige Roeland van Oudenhoven uit Venlo. Hij reisde al 75 keer af naar Exeter, zag ze promoveren, degraderen en liep er zelfs een week stage. Ik was er toevallig bij toen hij werd uitgeroepen tot “Supporter of the Year”, toen ik 2011 Exeter v Plymouth bezocht. Ook vond ik een gegraveerde baksteen in de muur bij het stadion waar de namen van Roeland en zijn vrouw op te lezen waren. Een echte Grecian dus.

Ten years ago: That Final Day

Het is vandaag precies tien jaar geleden dat “That Final Day”, de degradatiestrijd tussen Exeter City en Swansea City, plaatsvond. Namens de NOS togen Tom Egbers (Exeter) en Kees Jongkind (Swansea) af naar Engeland en Wales om de degradatiestrijd naar de Conference vast te leggen. Swansea stond één puntje voor en moest thuis op The Vetch tegen Hull City. Exeter had ook een thuiswedstrijd, tegen Southend. The Grecians moesten winnen en hopen dat Swansea dat niet deed. Op 3 mei 2003 won Swansea met 4-2, terwijl Exeter v Southend 1-0 werd. Het zou een langdurig verblijf voor Exeter in de Conference betekenen. Weken later zond de NOS de documentaire uit en tot op de dag van vandaag blijft het een van de beste stukjes televisie die ik ooit heb gezien. Pak een lekker biertje erbij en kijk hem hier nog maar eens rustig terug. Voor beide clubs is er in de afgelopen tien jaar veel veranderd. Tijd voor DT116 om eens terug te blikken de komende dagen.

That Final Day 2010/2011

Lange tijd leek het een erg saai einde te worden in League Two. Eigenlijk al in februari was het duidelijk dat Barnet en Stockport County eruit zouden vliegen, maar ineens was er daar de herrijzenis van The Bees. Helaas is Stockport alleen nog op papier te redden, vanwege dat dramatische doelsaldo van ze. Voor de rest strijden er de laatste twee potten nog vijf clubs om de degradatie te ontlopen. Hieronder een overzicht van de wedstrijden die deze clubs nog achter de hand hebben. Als ik nu geld op de degradant moet inzetten is het helaas toch Barnet, hoewel ik hoop op Northampton. Rukclub, rukstadion en arrogant volk, toen iemand van ons wat foto’s wilde maken van dat stadion. Dat ze mogen wegkwijnen in de Conference.

That Final Day #7

Wrexham are staying up!

In het afgelopen decennium waren er wederom een aantal erg spannende ontknopingen. Zelf was ik bij die van 2006, maar ook die van 2001 en 2007 waren erg spannend. Bij die laatste twee waren het duels tussen de degradatiekandidaten zelf die de beslissing moesten brengen. Een soort Hereford v Brighton ontknopingen. Vandaar dat ik die twee ga uitlichten, hoewel die van 2006 voor mezelf erg leuk was. We waren aanwezig bij Rushden & Diamonds v Barnet. Die eerste was al gedegradeerd, maar ook Barnet kon nog degraderen. Achteraf was het veel zorgen om niets, want Barnet had zelfs nog mogen verliezen. Oxford United verloor namelijk in eigen huis en vergezelde The Diamonds naar de Conference. Maar doordat die degradatiestrijd uiteindelijk met een sisser afliep kies ik voor 2001 en 2007.

That Final Day #6

Jimmy Glass is voor altijd een legende in Carlisle.

Na in 1998 met Doncaster een ploeg te hebben gehad die met kerst al gedegradeerd was, werd het in 1999 een ontknoping die zelfs Hitchcock niet verzonnen kon hebben. Het leek wel een Amerikaanse clichéfilm, waar de nerd op het laatst het beslissende punt scoort met nog 0.01 seconden op de klok. Als het scenario wat er in 1999 gebeurde verfilmd zal worden, komt er niemand kijken. Het is te onwaarschijnlijk, maar het vond toch echt plaats in Carlisle. Een naam die altijd aan die gebeurtenis verbonden zal zijn is die van Jimmy Glass. Een jaar erop was het opnieuw Carlisle dat onderin meedraaide, maar weer vlogen ze er niet uit. Ditmaal geen Carlisle-speler die de hoofdrol opeiste, maar “Sir” Mickey Brown van Shrewsbury Town. Twee middelmatige voetballers die door hun prestaties op de laatste speeldag uitgegroeid zijn tot ware helden bij liefhebbers van Engelse voetbal. 

That Final Day #5

Robbie Reinelt, hero for one day

Dit is het 24ste jaar dat is er sprake van rechtstreekse degradatie uit het vierde profniveau van Engeland. In al die jaren hebben we verschillende saaie ontknopingen gehad, clubs die door faillissement er niet uit hoefden en promovendi uit de Conference wiens stadions niet voldeden, waardoor er niemand degradeerde. Gelukkig is er dit jaar weer sprake van een spannende strijd onderin, waarbij het tot op de laatste speeldag nagelbijten is voor de betrokkenen. In de 23 jaar daarvoor gebeurde dat nog zesmaal. De komende drie artikelen gaan over die final days uit het verleden. Als eerste komen de seizoenen 1986-1987 en 1996-1997 aan bod, met daarin bijtende honden, goals in de blessuretijd en Robbie Reinelt.

That Final Day #4

Langzaamaan komt het dichterbij. Nog vier dagen. Als je de fora van beide clubs leest, zie je dat ze daar al helemaal gek worden. Bij Barnet vliegen de kaarten de deur uit en wordt de hoogste gate in jaren verwacht. Bij Grimsby zijn tickets voor het uitvak in Burton nog gewilder dan voor de FA Cup finale. Mensen bieden geld, sex en zelfs hun vrouw aan. Ik verwacht dan ook dat er veel Grimsby-fans in de thuisvakken gaan zitten. De politie in Burton-on-Trent zal daar niet blij mee zijn, want verschillende fans van The Mariners misdroegen zich nogal tijdens de pitch invasion na de overwinning op Barnet afgelopen zaterdag. Maar weer over op de orde van de dag. Gisteren schreef ik een stukje over Barnet, dus vandaag eentje over de andere hoofdrolspeler: Grimsby Town.