The Brazilian Geordie

Ondanks dat de Engelsen verantwoordelijk zijn voor het exporteren van het voetbal naar Brazilië, duurde het lang voordat er een Braziliaan in Engeland ging spelen. Pas in 1987 streek de eerste Goddelijke Kanarie neer in Engeland. In Newcastle om precies te zijn. The Magpies namen Mirandinha over van Palmeiras. De Braziliaanse spits kreeg een cultuurshock te verwerken, maar al snel veroverde Newcastle een plekje in zijn hart. Zelfs vandaag de dag nog volgt Mirandinha de verrichtingen van de club. Hij had er een heerlijke tijd, waar helaas door manager Jim Smith na twee seizoenen al een einde aan kwam.

Joseph H. Smith: Zonder respect geen voetbal

In de nieuwe column van Joseph H. Smith een oproep aan de KNVB om niet naar Qatar te gaan. Wat dit met Engels voetbal te maken heeft? Eigenlijk alles, want waar de KNVB staat kun je ook de FA neerzetten. Conslusie is gewoon dat we niet naar dat boevenland moeten gaan die het WK gekocht hebben en waar een mensenleven niets waard is. Als alle toplanden dit wantoernooi boycotten, binden de FIFA-boeven wel in. Zij zijn alleen geïnteresseerd in centjes en die zullen er niet zoveel binnenstromen als de toplanden niet komen. Wat zou het toch mooi zijn als het topvoetbal voor een keertje tegen wantoestanden in opstand komt.

The Rosebery Shirt

Schotland heeft bovenstaand uitshirt gepresenteerd en social media ontplofte. Hoe haalde Adidas het in zijn hoofd om zo’n shirt te ontwerpen? Als ware voetbalnerd was ik enorm tevreden, want ik zag meteen dat dit de Rosebery colours waren. Schotland heeft verschillende keren een shirt gehad met roze en geel, officieel primrose yellow en rose pink. Dit omdat het de kleuren waren van Archibald Primrose, de Earl of Rosebery. Deze Primrose was een groot sportliefhebber. Hij had paarden, waarbij zijn jockeys het primrose yellow en rose pink droegen, was rugbyliefhebber en een van de grote mannen van de Schotse bond. Nadat zijn paarden drie keer op rij de Derby hadden gewonnen, besloot Schotland ter ere daarvan in 1881 een keer in de Rosebery colours te spelen.  Dat gebeurde opnieuw in 1900. In het geel-roze shirt werd Engeland met 4-1 verslagen. Rosebery was enorm trots: “I have never seen my colours so well sported since Ladas won the Derby.” Van 1905 tot en met 1909 speelde Schotland alleen maar in het geel-roze. Daarna werd het weer donkerblauw om in 1951, tegen Frankrijk, voor de laatste keer in primrose yellow en rose pink te spelen. Maar dit jaar, na 63 jaar, zijn de kleuren van de Earl of Rosebery weer terug en stiekem vind ik dat wel heel mooi.

Intro England Fans v Tartan Army

Het was lang wachten, maar hier is eindelijk het eerste verslag van vinckseizoen 2013/2014. Het is nu alweer februari en ik heb al 29 potten gevinckt, dus het is even omschakelen naar deze pot in augustus. Het was een opwarmertje voor Engeland v Schotland, die we later op Wembley zagen. Beide supporterselftallen speelden tegen elkaar voor de Cuthbert Ottaway Memorial Trophy. Ottaway was de eerste aanvoerder van het Engelse elftal en die interland was uiteraard tegen de Schotten. Ter ere van 150 jaar FA werd Ottaway weer in het zonnetje gezet. Zo werd zijn verpauperde graf opgeknapt, werd er een lezing over hem gegeven en was er deze wedstrijd om een beker die zijn naam droeg. Het was een heerlijke middag in Marlow, waarbij ik weer veel bekenden vinckte. Daarnaast blijft die Main Stand van Marlow snoeiharde porno. Het hele verslag lees je hier.

The Scottish Invasion

Tien jaar na de vernedering op Wembley, verloor Engeland weer op een pijnlijke manier van Schotland. Wederom was het een wedstrijd in het kader van het British Home Championship. Een erg belangrijke, want het was de laatste pot. De winnaar zou het toernooi winnen. Vooral voor de Engelsen stond er veel prestige op het spel. Niet alleen mocht er nooit verloren worden van de Schotten vanwege de eer, ook hadden ze zich niet geplaatst voor het WK in Argentinië. De Schotten gingen wel en waren een van de underdogs voor de WK-titel vonden ze zelf. Het was ook een prachtig team en eigenlijk was de 1-2 overwinning op de Engelsen niet eens zo’n verrassing. De Schotten wonnen dus, net als het jaar ervoor, weer het British Home Championship en dat leidde tot de Moeder aller Pitch Invasions. Een uitgelaten “Tartan Army” bestormde het veld en sloopte de doelen. Later werd er schande over gesproken, maar het leverde legendarische plaatjes op. Uiteraard zijn er ook beelden van op Youtube. Overigens zie je op de foto hierboven een bekende rockstar staan. Wie herkent hem?

The Unofficial World Champions

De 1-5 was mooi, maar geen Schotse overwinning spreekt zo tot de verbeelding als de 2-3 in 1967. Dat jaar was een droomjaar voor het Schotse voetbal. Celtic pakte als eerste Britse club de Europa Cup I, Rangers stond in de finale van de Europa Cup II en Schotland vernederde wereldkampioen Engeland op het heilige Wembley. Het was weer een wedstrijd in het kader van het British Home Championship, wat automatisch de kwalificatiepoule was voor het EK in 1968. Ondanks dat er vier Lisbon Lions meededen en Schotland ook nog Denis Law, Billy Bremner en Jim Baxter in het team had staan, was regerend wereldkampioen Engeland favoriet. Negentien wedstrijden waren ze al ongeslagen en dit moest de twintigste worden. Dat werd het niet. Schotland speelde Engeland helemaal weg. Pas in de 84ste en 88ste minuut scoorde Engeland. De ultieme vernedering was toen Jim Baxter de bal ging hooghouden, tot afgrijzen van de Engelse fans. De Schotten riepen zichzelf na deze wedstrijd uit tot ‘The Unofficial World Champions’. De beelden.

The Wembley Wizards

De grootste overwinning die Schotland ooit op Wembley behaalde was de 1-5 in 1928. Schotland, zwaar underdog, speelde Engeland helemaal op een hoopje. De wedstrijd was er een in het kader van het British Home Championship, tussen de vier landen van het Verenigd Koninkrijk. Alex Jackson, destijds spelend voor Huddersfield Town, maakte er drie, terwijl de andere twee doelpunten werden gescoord door Alex James van Preston North End. Sowieso was de selectie van Schotland opvallend met veel ‘Anglos’ (Schotten die in de Engelse competitie speelden). Dat vond het thuisfront in Schotland vooraf niets, maar na de 1-5 werden de elf spelers omgedoopt tot “The Wembley Wizards” en helden voor de rest van hun leven. Ivan Sharpe, ex-speler die journalist was geworden, schreef in 1958 dat hij nooit een team zo goed had zien spelen als “The Wembley Wizards”. Hier wat beelden waaruit dat niet op te maken is (wel mooi gezang in het begin).

Cuthbert Ottaway

Met Phoenix92 hebben we nu zes clubs gesponsord. We hebben nog altijd contact met een paar mensen van Hitchin, maar de leukste ontvangst was bij Marlow. Ook daar heb ik nog altijd contact mee. Afgelopen week kreeg ik een mailtje vanuit Marlow met een heel verhaal over de Cuthbert Ottaway Memorial Cup. Iedereen die mijn fetisj met vage bekers kent, zal wel door hebben dat ik meteen geïnteresseerd was. Dat werd ik nog meer toen ik zag dat het een wedstrijd was tussen een supporterselftal van Engeland en eentje van Schotland voorafgaand aan de interland tussen beide landen. Naar die interland gaan wij ook en dat willen die beide elftallen ook, dus is die pot al om 13:00 bij Marlow. Geil stadion, mooie bekerpot en oude bekenden weer zien? Logisch dat we volgende week eerst even langs Marlow gaan, voordat we naar Wembley afreizen. Maar wie is die Cuthbert Ottaway precies waar deze beker naar genoemd is?

Flower of Scotland

Een van de mooiste volksliederen vind ik “Flower of Scotland”. Ik hoop het komende woensdag keihard te horen uit 20.000 Schotse kelen. Een herhaling van het filmpje hierboven zou niet vervelend zijn. Het klinkt als een eeuwenoud strijdlied en ik was dan ook verbaasd dat het pas in 1967 (voor het Schotse voetbal het Gouden Jaar) is geschreven. Weg mythe. Het lied gaat over de overwinning van de Schotten tijdens de Battle of Bannockburn in 1314. Robert the Bruce versloeg toen de Engelse koning Edward I. Wie de film “Braveheart” heeft gezien, kan zich die scene nog wel herinneren. De tekst lees je hier. In 1974 werd “Flower of Scotland” door het Schotse rugbyteam voortaan als volkslied gebruikt. De voetballer waren er veel later bij. Pas in 1997 werd het voor iedere interland gezongen. Op Wembley is het dus pas één keer eerder te horen geweest, toen Engeland en Schotland tegenover elkaar stonden in 1999. Het is een voorrecht om er komende woensdag bij te zijn als het voor de tweede keer wordt gezongen.

Scotland v England 1872, Hamilton Crescent

Natuurlijk zijn er die voorafgaande onofficiële vier interlands op The Oval tussen Engeland en Schotland, maar die zijn nooit erkend. Daarom staat Schotland v Engeland, op 30 november 1872, bekend als de eerste interland die ooit gespeeld is. Natuurlijk was het een wedstrijd tussen deze twee landen, de oervaders van het voetbal zoals we dat nu kennen. Er kwamen 4.000 man op af, het zou in 0-0 eindigen en werd gespeeld in het stadion Hamilton Crescent in Glasgow. Een stadion in de wijk Partick (inderdaad, waar ook Thistle oorspronkelijk vandaan komt). Het was, net zoals The Oval, een cricketstadion. De West of Scotland Cricket Club was en is de eigenaar Hamilton Crescent. Het bestaat nog altijd en natuurlijk heb ik er een keer een bedevaart naartoe gemaakt. Niets verwijst meer naar die eerste interland, maar het is heilige grond en dat is voor mij voldoende. Hieronder de foto’s van Hamilton Crescent.