Football Club Obscura: Knockbreda

Er zijn een aantal clubs in de UK waar ik weinig mee heb. Er zijn zelfs clubs waar ik een hekel aan heb. Northampton Town, Gillingham en good old Sevco zijn drie clubs waar ik niet enthousiast van word. Maar er is altijd baas boven baas. De naarste Britse club komt uit Belfast. Nee, het is niet Linfield, maar Knockbreda FC. Nondeju, alleen die naam al. De club werd in 1948 opgericht als Knockbreda Parish en speelde altijd in de kerkcompetities. In 1997 besloot ‘Breda (de bijnaam van de club) semiprofessioneel te worden. Afgelopen zomer promoveerde Knockbreda naar de Noord-Ierse eerste divisie. Daarom ga ik ze morgen aan het werk zien tegen Bangor. Nee, niet op Breda Park natuurlijk. Daar zal ik me nooit vertonen. Waarom niet? Omdat het stadion Breda Park heet, de bijnaam van de club ‘Breda is, Knockbreda in het geel-zwart speelt en de club twee dieren in het logo heeft staan die homo-erotisch bezig zijn. Goh, op welke Nederlandse club lijkt dat Knockbreda toch…

Football Heroes’ Stamps

Net zoals voetbal is filatelie een typische mannenhobby. Sommige mensen combineren ze en sparen postzegels die een link met voetbal hebben. Die kunnen nu een vreugdedansje maken, want de Royal Mail geeft vandaag een setje van elf postzegels uit ter ere van de 150ste verjaardag van de FA. Ik blijf het apart vinden dat het niet alleen Engelsen zijn, maar ook voetballers uit de andere drie Britse landen die ieder hun eigen FA hebben. Toch vormen de Engelsen met zeven (John Barnes, Gordon Banks, Bobby Charlton, Jimmy Greaves, Kevin Keegan, Bobby Moore, Bryan Robson) de hoofdmoot. Het geheel wordt afgemaakt met twee Schotten (Denis Law en Dave Mackay), een Welshman (John Charles) en een Noord-Ier (George Best). Er is al volop discussie op internet over de keuze, want het is een erg aanvallend team. Ook is het opvallend dat de eerste Brit die Europees voetballer van heet Jaar werd (Stanley Matthews) ontbreekt. En wat te denken van Jimmy Johnstone, die er in mijn ogen zeker bij zou moeten zitten. Maar laten we niet gaan nuilen en genieten van dit initiatief. Hieronder alle postzegels die vanaf vandaag te koop zijn.

Football Cards: Pat Jennings

Er zijn weinig spelers die zowel bij Arsenal en Tottenham hebben gespeeld. Er zijn er nog minder die dat wel hebben gedaan en nog bij allebei de clubs populair zijn. Laat de naam Sol Campbell maar eens vallen in de Spurs-pub en gegarandeerd dat ze je buiten flikkeren. Adebayor scoorde voor Arsenal tegen Spurs, maar tegenwoordig kotsen The Gunners hem uit. De enige speler die voor beide clubs uitkwam, is Pat Jennings. Hij begon bij Newry Town en na een seizoen Watford, kocht Spurs hem in 1964. Jennings was toen 19. Dertien jaar lang stond Jennings onder lat bij Tottenham. Na 591 wedstrijden, één FA Cup, twee League Cups, één UEFA Cup en de titel “Speler van het Jaar” in 1973 en 1976, was het ineens over voor hem. Bij Spurs dachten ze dat Jennings op het eind van zijn loopbaan was en voor een paar centen mocht hij vertrekken. Arsenal, dat een keeper nodig had, hapte toen en nam de Noord-Ier over.

Bertie Peacock: The Little Ant

Wie in Noord-Ierland Coleraine zegt, zegt meteen Bertie Peacock. De man is een legende in de stad en ver daar buiten. In Glasgow adoreert men deze in 2004 overleden voetballer. Het groene deel dan, want ondanks zijn protestantse komaf, is Peacock juist een legende bij Celtic. Ik wist dat er een aantal jaar geleden een standbeeld voor hem was neergezet in Coleraine. Dat was dan ook een vinckdoel, toen ik de stad aandeed. Het beeld staat in het centrum en was dus snel gevonden. In het overwegend protestante Coleraine is ervoor gekozen om het beeld niet in een shirt van Celtic te hijsen, maar een van Noord-Ierland. Ook mooi en het zorgt ervoor dat sektarische mafkezen het beeld niet vernielen.

Intro Coleraine v Dungannon Swifts

Het voordeel van Noord-Ierland is dat er zelden vinckers komen en je niet precies weet wat voor stadion je gaat zien. Van Coleraine wist ik bijvoorbeeld weinig en gelukkig die viel 100% mee. Sterker nog, het was een stadionnetje zoals ik ze graag zie. Eigenlijk is alles goed aan Coleraine. Niet alleen het stadion was heerlijk, maar ook het stadje. Zo vinckte ik het standbeeld van Celticlegende Bertie Peacock en kon je er goed shoppen voor mannenzaken, zoals trainingsjacks van Glentoran, voetbalshirts van Celtic en voetbalboeken. Eigenlijk klopte alles aan deze vinck en dat zie ik graag. Noord-Ierland is echt een heerlijk vinckland. Het hele verslag is hier te lezen.

Intro Cliftonville v Donegal Celtic

Afgelopen (N-)Ierlandtrip is het eindelijk gelukt om Solitude te vincken met een wedstrijd. Zes jaar geleden was ik er al eens en later ben ik er nog twee keer langsgekomen, maar een wedstrijd kwam er maar niet van. Nu lukte het wel, dankzij de verschuivingen. Helaas niet tegen Crusaders of Linfield, maar Donegal Celtic. Het werd een makkelijke overwinning voor Cliftonville. Het was even pijnlijk om de vervanger van de legendarisch Cage te zien, maar ondanks dat blijft Solitude nog altijd de moeite. De omgeving, het uitzicht, de oude hoofdtribune en The Whitehouse blijven nog altijd de moeite. Ik kom er zeker nog eens terug. Maar laat ik niet teveel op de zaken vooruit lopen. Het verslag van deze keer is hier te lezen.

Preview Vincktrip

Er zijn vier dingen zeker in het leven: je wordt geboren, je moet belasting betalen, je sterft en SJ en ik gaan in het najaar vincken in (N-)Ierland. De traditie startte in 2009 en we zijn nu alweer toe aan de vierde editie. Dit seizoen leken we voor het eerst Noord-Ierland links te moeten laten liggen, maar uiteindelijk zien we daar zelfs twee wedstrijden dankzij verschuivingen. Ons oorspronkelijke plan was namelijk Finn Harps op vrijdagavond, Ballimanard op zaterdagmiddag en Sligo zaterdagavond. De potten van Finn Harps en Ballimanard werden verschoven, waardoor deze drie wedstrijden niet meer mogelijk waren. Een klein rouwmomentje, want nu lijkt zelfs (N-)Ierland niet meer veilig te zijn voor verschuivingen.

The Cage To The Jungle

Vanmiddag spelen mijn twee favoriete Britse clubs tegen elkaar: Cliftonville ontvangt Celtic op Solitude. Normaal geef ik geen reet om vriendschappelijk voetbal, maar deze had ik wel willen zien. Ik heb namelijk nog nooit een wedstrijd bijgewoond op Solitude (die bewaar ik expres voor iets bijzonders) en tegen Celtic was helemaal geweldig geweest. De fans van beide clubs hebben jarenlang banden met elkaar gehad, aangezien ze vaak dezelfde politieke voorkeur hadden. Er was zelfs een fanzine, dat bij beide clubs werd verkocht: “The Cage To The Jungle”, genoemd naar de legendarische tribunes van beide clubs. Helaas zijn ze allebei verdwenen evenals dit fanzine, maar misschien kunnen vanmiddag de banden weer worden aangehaald.

Vincken in 2012/2013

Gisteren kwamen de fixtures uit en hoeveel er nog volop verschoven gaat worden, heb ik alvast met potlood wat wedstrijden in de agenda gezet.Niet alles zal doorgaan, maar ik hoop toch dat ik het merendeel ervan zal bezoeken. De non-League maakt pas op 2 juli de speelschema’s bekend, dus dan pas kan ik daar wedstrijden van uitkiezen. Maar in principe zullen die wedstrijden allemaal rondom de wedstrijden hieronder worden gebouwd. Het principe van één topper uit het profvoetbal in combinatie met een non-League pot is me afgelopen seizoen erg goed bevallen.

Video van de Week: Glentoran v Linfield in the Snow

Sinds een jaar of tien schiet in Engeland het aantal kantoren met letselschade advocaten flink omhoog. Sinds die tijd worden voetbalwedstrijden ook steeds sneller afgelast. Er hoeft maar een iemand uit te glijden rondom het stadion en je hebt als club of politie een schadeclaim aan je broek. Vandaar dat ik heb meegemaakt dat wedstrijden P-P gingen, ondanks perfect bespeelbare velden. Erg jammer, want als mens heb je ook een eigen verantwoordelijkheid om op te letten. In de jaren negentig en daarvoor was dat niet zo en gingen wedstrijden meestal wel door. Vandaar dat er beelden zijn van heerlijke wedstrijden in de sneeuw. Gewoon een oranje bal pakken en gaan. Dat deden in 1995 ook in Belfast. De wedstrijd van het seizoen daar is de derby tussen de ‘Big Two’ Glentoran en Linfield, tegenwoordig Belclasico genaamd. Groter dan de versie op Boxing Day ga je niet krijgen, vandaar dat ze in Glentoran gewoon gingen spelen met een oranje bal. Maar wat als die bal lek gaat en je hebt geen reservebal? Tsja, dan ga je gewoon met een witte bal spelen. Hoe dat eruit zag? Dat zie je in het filmpje hierboven. Echt bizar, want er is niets van te volgen. Zeker niet voor de toeschouwers en de tv-kijkers. Stiekem vind ik het echt geniaal. Tegenwoordig is dit echt niet meer voor te stellen.