Van Middlesbrough naar Millwall: Grimsby Town

Voor mijn nieuwe boek Van Middlesbrough naar Millwall bezoek ik de komende weken tien Engelse clubs die in rauwe steden spelen. Na mijn bezoek aan Wolverhampton Wanderers vorige week, stond dit weekend Grimsby Town op het programma. Het was steenkoud, zoals het hoort in Cleethorpes. De wind heeft door de ligging van het stadion naast de zee vrij spel. Grimsby won, ik zag de oudste tribune in het Engelse profvoetbal (uit 1901), hoorde het spreekkoor “We only fish when we’re winning”, zag vanaf mijn stoeltje cruiseschepen door de Humber varen en at één van de beste fish & chips die ik ooit heb gegeten. Perfect. Komende week staat er niets op het programma, maar de woensdag erop ga ik naar Stoke City. Stoke mag je eigenlijk alleen maar vincken op een koude, midweekse dag.

B

Van Middlesbrough naar Millwall: Wolverhampton Wanderers

Voor mijn nieuwe boek “Van Middlesbrough naar Millwall” bezoek ik de komende weken tien Engelse clubs die in rauwe steden spelen. De start was afgelopen weekend in Wolverhampton, dat als claim to fame heeft dat het eerste automatische stoplicht van Engeland in hun stad stond. Een zo goed als uitverkocht Molineux zag de Wolves voor het eerst sinds mei 1978 in eigen huis winnen van Aston Villa. Gevolg was een geweldige sfeer. Hoogtepunt was misschien wel de 72ste minuut toen het hele stadion, inclusief de uitfans, “There’s only one Graham Taylor” zongen. Hij was in het verleden manager bij beide clubs. Het een goede aftrap van het nieuwe boekproject. Ik waag te betwijfelen of ik bij een van de volgende negen clubs zo’n sfeer ga meemaken, maar wie weet. Volgende stop komende zaterdag is Grimsby Town.