Sir Clyde Wijnhard

Vijftien jaar geleden was een van de mooiste dagen van mijn leven. Willem II haalde na 35 jaar Europees voetbal. Generaties van fans hadden dat niet meegemaakt en het leek me iets onbereikbaars voor Willem II. Maar dankzij Co Adriaanse gingen we ineens Europa in. Voor die laatste wedstrijd tegen Sparta ging ik kapot van de zenuwen. De opluchting was er pas nadat Marcel Valk met een wereldlobje de 3-0 had gemaakt. Dat doelpunt viel nadat Clyde Wijnhard de eerste twee doelpunten had gescoord. Na die tweede werd hij meteen gewisseld voor cultheld Papa Sanou. Dat tweede doelpunt was zijn laatste actie voor Willem II, want hij zou nooit meer voor de Tricolores spelen helaas. Met zijn veertien goals in 29 wedstrijden, had hij een groot aandeel in onze vijfde plek. Na de pitch invasion, wreef ik hem nog over zijn kale knikker. Nog niet wetende dat hij naar Leeds zou gaan. Wijnhard werd niet de topper waar ik op hoopte, maar hij zou wel voor een jaloersmakend aantal van zeven (!) Engelse clubs spelen.

Charlton Athletic 7–6 Huddersfield Town

In Nederland kent iedereen wel de Heerenveen v Ajax uit 1950. Na 61 minuten stond het daar 1-5, maar Heerenveen kwam nog terug tot 6-5. De wedstrijd is legendarisch geworden. In Engeland hebben ze ook zo’n wedstrijd waarin een club van een uitzichtloze situatie terugkwam en uiteindelijk won. Wat het nog knapper maakte, was dat Charlton met maar tien man speelde. Vandaag is het precies 55 jaar geleden dat 12535 man op een koude, vochtige Valley deze pot zagen. In de loop der jaren was zogenaamd iedereen erbij toen Johnny Summers de wedstrijd van z’n leven speelde en zowat eigenhandig de 1-5 achterstand omboog in een 7-6 overwinning. Ik had daar wel bij willen zijn.

Intro Huddersfield Town v Wolverhampton Wanderers

Vijf jaar geleden was ik al een keer bij Huddersfield Town. Destijds kwamen we door vertraging met het vliegtuig te laat aan en moesten we ook al eerder vertrekken ivm en wedstrijd van Leeds. Daarom voelde die vinck niet goed aan. Hoewel ik graag een obscure non-League ground had gevinckt op deze zaterdag, vond ik dit een geweldig alternatief. Eerst nog een leuk potje kijken bij Bradley Mills en daarna deze wedstrijd. Van alle nieuwe stadion, blijft dit toch wel mijn favoriet. Aparte vormen en die heuvel op de achtergrond is geniaal. Wedstrijd zelf was de beste van het weekend, Maar genoeg gezeverd, want jullie willen natuurlijk meer weten over die dame hierboven. Dat kun je hier lezen.

Leigh Richmond Roose: Yr Ercwlff Synfawr Hwn

Vorig jaar beloofde ik in mijn stuk over Willie Angus ieder jaar op 11 november (Armistice Day) met een verhaal over voetbal en WO I te komen. Belofte maakt schuld, vandaar vandaag een stuk over Leigh Richmond Roose, een van de meest extravagante voetballers die er ooit heeft rondgelopen in het Engelse voetbal. De fratsen van Mario Balotelli zijn kinderspel vergeleken met wat Roose allemaal uithaalde, zeker als je het in die tijd deed. Overigens was Roose niet alleen een opvallend figuur, maar ook een uitstekende keeper. Helaas eindigde zijn leven in 1916, zoals zoveel landgenoten, in de modder van Frankrijk. Nooit werd er meer iets van hem teruggevonden.

League One Final: Sheffield United v Huddersfield Town

Ieder jaar is er wel een play-off finale die er ver bovenuit steekt. Vorig jaar was AFC Wimbledon v Luton Town geweldig, omdat ze in 1988 in de halve finale van de FA Cup tegenover elkaar stonden als kleinere clubs en nu op de weg terug waren. Het jaar ervoor was die in de Championship smullen, met Blackpool en Cardiff waarvan de winnaar voor het eerst in de Premier League zou gaan spelen. Dit jaar is het League One dat de lekkerste pot serveert (ook al vond ik de finale van de Conference ook smullen) met Sheffield United en Huddersfield. Twee clubs uit Yorkshire die niet echt fan van elkaar zijn. Dat kan wel eens een uitverkocht Wembley gaan opleveren.

Huddersfield Town v Peterborough United (League One Final)

Als ik een voorbeschouwing op de finale van League Two schrijf, mag League One eigenlijk niet achterblijven. Een korte, want de finale is al over een kleine vier uur. Gisteren was ik zelf in Manchester voor Torquay v Stevenage en het viel me op hoe leeg Old Trafford was. Natuurlijk zijn het twee kleinere clubs, maar iets meer dan 11000 man is wel heel weinig in stadion was 76000 man in kunnen. Vandaag verwacht ik er een stuk meer. Sowieso omdat beide clubs groter zijn en meer aanhang hebben dan de twee van gisteren. Daarnaast hoeven de mannen uit Huddersfield maar een korte trip te maken.

De Woensdagfoto: Leeds Road I

Klik voor vergroting

Bron: Stuart Clarke

Charlton Athletic v Huddersfield Town, The Valley