Nick Powell & The Crewe Academy

Afgelopen zondag won Crewe Alexandra de laatste wedstrijd van het Engelse voetbalseizoen en promoveerde zo naar League One. In mijn voorbeschouwing had ik het al over het supertalent Nick Powell. Hij is amper twee maanden achttien, maar was dit seizoen een van de grote smaakmakers in League Two. In de finale bewees hij zijn klasse nog maar eens door op schitterende wijze de 1-0 te maken. Zijn talent is ook door de grote clubs opgemerkt en Manchester United staat op het punt om een aanbieding te doen. Ik hoop dat Powell slim is en nog een jaartje bij Crewe blijft, want League One is een goede leerschool voor hem. Als Powell toch vertrekt is het de zoveelste voetballer die door Crewe is opgeleid en op het hoogste niveau terecht komt. Dat zou weer een geweldig succes zijn voor de Crewe Academy.

De Woensdagfoto: Goodrich Sports Ground

(klikken voor vergroting)

Football League Show

Vorige week zondag was een mooie dag. Niet alleen promoveerde Willem II naar de eredivisie, ook werd bekend dat de BBC de komende drie jaar doorgaat met de Football League Show. Waar Match of the Day me steeds meer gaat tegenstaan, met die oeverloze analyses van mannetjes die daarvoor 40.000 pond per avond krijgen, is de FLS nog een voetbalprogramma zoals het bedoeld is. Lekker veel wedstrijden (meestal 36) laten zien en maar kort gelul. Zeker nu die mails eruit zijn geflikkerd (weg met die zogenaamde ‘interactie’) is het een heerlijk programma. Het mooiste is wanneer Steve “641 appearances and 195 goals” Claridge er zit, een echte liefhebber die op 46-jarige leeftijd nog steeds voetbalt. Ik had de laatste vijf afleveringen bewaard op DVD als aandenken, want het verhaal ging dat de BBC wegens bezuiningen zou stoppen met de FLS. Rondom Kerst waren er namelijk al enkele aflevering geschrapt vanwege budgetaire redenen. Maar gelukkig is er alsnog overeenstemming bereikt en kunnen we de komende drie seizoenen dit programma weer zien.

Intro Littlehampton Town v East Preston

Pasen is een heerlijke tijd, omdat je veel wedstrijden in korte tijd kunt zien. Zo zagen wij er drie in minder dan 24 uur. Basingstoke v Woking en Soton v Pompey waren de oorspronkelijke keuzes, maar dankzij de FA van Sussex konden we ’s avonds nog een bekerfinale meepakken. Nu ben ik wel fan van obscure bekers, maar zeker als ze in een leuk stadion worden gespeeld. Mill Road voldoet daar aan, hoewel het als stadion zich weinig voorstelt. Maar de scenery maakt alles goed met dat prachtige Arundel Castle op de achtergrond. Daardoor hadden we een leuke extraatje met Pasen. Verslag is hier te lezen.

Video of the Week: Manchester United v York City 0-3

York City is dus terug in de Football League. Mooi voor die mannen, want na acht jaar in de Conference heb je het daar ook wel gezien. Daarnaast werd er met de FA Trophy ook nog een tastbare prijs gewonnen. Twee keer naar Wembley in een ruime week tijd en dan ook nog eens twee keer winnen. Ik kan me de oceaanvreugde in York wel voorstellen. De club was in de jaren negentig ooit groot nieuws. Het was de eerste keer dat ik ze echt op de korrel kreeg. Het is misschien wel een van de grootste stunts ooit, want York versloeg Manchester United met 0-3 in eigen huis. Had Manchester United deze pot gewonnen, dan hadden ze een grote kans gehad om als eerste Engelse club de Engelse treble te pakken.

League Two Final: Cheltenham Town v Crewe Alexandra

Waar de finale van League One veruit de mooiste is, is die een divisie lager de minst aantrekkelijke van allemaal. Crewe tegen Cheltenham, twee clubs die me totaal niet aanspreken. Ik heb ze allebei al wel eens gevinckt en die twee bezoekjes hoorde tot de minst inspirerende van allemaal. Maar het is nu eenmaal zo dat ze in de finale staan en als ik voor de andere finales een voorbeschouwing schrijf, kan ik L2 eigenlijk niet overslaan. Maar wat was het mooi geweest als het Southend v Torquay was geweest, maar helaas zo is het leven niet. Daarom moeten we het doen met Crewe Alexandra en Cheltenham Town, de afsluiter van het Engelse voetbalseizoen.

The Lisbon Lions en ik

Ik ben heel erg voor ‘support your local’, maar eigenlijk ben ik ook een Gloryhunterus Giganticus. Mijn favoriete buitenlandse club is namelijk Celtic. Aan de 43 kampioenschappen, 35 SFA Cups, 14 League Cups en verschillende kleinere prijzen, kunnen weinig clubs tippen. Veel ‘glory’ dus om te hunten. Maar de reden waarom ik voor Celtic ben zijn niet die titels. Het is nog erger, want ik ben voor Celtic door de winst in de Europa Cup I van 1967. De magische Lisbon Lions maakten zoveel indruk op me met hun shirts, dat ik de club nu alweer zo’n 24 jaar volg. Die winst op Internazionale is vandaag precies 45 jaar geleden en het heeft best wel wat invloed op mijn leven gehad.

Guest Report: York City v Newport County @Wembley

Finales zijn altijd mooi, maar als het obscure bekers betreft helemaal. Peenvogel, ja dat is zijn echte naam, leek het wel wat om de FA Trophy (beker voor de vijfde tot en met achtste divisie) te vincken. De finale werd op Wembley gespeeld en hij heeft een zwak voor York sinds zijn bezoek aan die club eerder dit seizoen. Vandaag een gastverslag van hem over York City v Newport County.

League One Final: Sheffield United v Huddersfield Town

Ieder jaar is er wel een play-off finale die er ver bovenuit steekt. Vorig jaar was AFC Wimbledon v Luton Town geweldig, omdat ze in 1988 in de halve finale van de FA Cup tegenover elkaar stonden als kleinere clubs en nu op de weg terug waren. Het jaar ervoor was die in de Championship smullen, met Blackpool en Cardiff waarvan de winnaar voor het eerst in de Premier League zou gaan spelen. Dit jaar is het League One dat de lekkerste pot serveert (ook al vond ik de finale van de Conference ook smullen) met Sheffield United en Huddersfield. Twee clubs uit Yorkshire die niet echt fan van elkaar zijn. Dat kan wel eens een uitverkocht Wembley gaan opleveren.

AFC Nicknames: The Heathens

Die DT116 is allemaal politiek incorrecte plaatjes aan het plaatsen, hoor ik jullie al denken, maar vergeet niet dat AFC Nicknames uit 1933 komt. In die jaren kon dit nog, denk maar aan de mascotte van Aston Villa: Darkie. De donkere gekleurde medemens op dit plaatje moet een heiden voorstellen. De bijnaam van Birmingham City was namelijk ooit The Heathens. Negers werden destijds als heidenen gezien, vandaar dat werd gekozen voor deze afbeelding. De bijnaam heeft z’n oorsprong in de eerste naam van de club: Small Heath Alliance, vernoemd naar de wijk waar de club speelde. Met Aston Villa was er namelijk een afspraak dat geen van beide clubs de naam ‘Birmingham’ zou gebruiken. In 1905 brak Small Heath die afspraak door zichzelf voortaan Birmingham FC te gaan noemen (in 1944 kwam de ‘City’ er ook nog achter). Nadat Small Heath de naam had veranderd begon de bijnaam The Heathens steeds minder gebruikt te worden. Uiteindelijk werden de mannen uit Birmingham The Blues genoemd, niet echt origineel, maar men wist niets beters. De shirts van Birmingham City zijn namelijk blauw.