The Triple

Omdat ik op de tweede augustus erg druk zou zijn, gaf ik mijzelf een vinckcadeau op de eerste. Vorig jaar ging ik op mijn verjaardag naar Fort William FC, de club die naast de Ben Nevis (hoogste berg van Groot-Brittannië) speelt. Het was de eerste keer dat ik sneeuw zag op twee augustus. Daarnaast is Fort William een mooi plaatsje. Goede keuze dus. Dit keer besloot ik iets helemaal anders te kiezen. Ik kon namelijk drie wedstrijden op één dag zien. Nog nooit gedaan. “The Triple” is iets waar de oude Continentals (Engelandvaarder uit de jaren ’80 en ’90) het altijd over hadden. Het was hun heilige graal. Mij leek dat iets te veel van het goede, maar ik wilde het toch zelf eens een keer meemaken. Afgelopen zaterdag was het zo ver.

Non-League Day 2014

Een van de mooiste dagen van het jaar komt er weer aan: Non-League Day. Dit jaar wordt hij op 6 september gehouden, over precies een maand dus. Zelfs zal ik hem dit jaar waarschijnlijk over moeten slaan in verband met Hearts (als ze doorkomen in de Petrofac Training Cup, spelen ze die dag), maar anders was ik zeker gegaan. Whitley Bay v Celtic Nation zal het dan worden. De afgelopen twee keer vinckte ik Tilbury en Saffron Walden Town op deze dag en dat zijn vincks waar ik nog met plezier op terugkijk. Voor wie ook eens wil proeven van deze bijzondere dag zijn er volop mogelijkheden. De website van Non-League Day heeft een mooi overzicht gemaakt. Vanuit Nederland zijn Folkestone Invicta, Ebbsfleet United en Bromley erg goed te doen. Toffe grounds ook. Een andere aanrader is Lewes v Wingate & Finchley. Fan-owned club uit een heerlijk stadje. Als het goed weer is. wordt het een heerlijke dag.

Cadbury Athletic

Er is me al diverse malen gevraagd of ik nu ‘klaar’ ben, nu ik de 92 heb gedaan. Nee, absoluut niet. Veel grounds in de League ga ik nog meerdere keren bezoeken en ik heb nog een gigantische verlanglijst in de non-League. Bovenaan die lijst stond Bournville Lane van Cadbury Athletic. Ik ben al sinds 2006 gefascineerd door dit stadion. In dat jaar kreeg ik het boek “Played in Birmingham” van Simon Inglis onder mijn neus. Op de kaft stond het geniale paviljoen van Bournville Lane. Helaas speelde Cadbury Athletic van 2005 tot en met 2012 niet in dit stadion, want het is verboden om lichtmasten te plaatsen. Cadbury Athletic moest daarom groundsharen. Maar na de degradatie, hoefde de lichtmasten niet meer en zijn ze terug. Geweldig. Afgelopen zaterdag was ik er. Het was heel bijzonder om het paviljoen, waar ik al jaren over droom, in het echt te zien. Het leven van een vincker kan soms heel mooi zijn.

Non-League Chips

Soms word ik misselijk van het topvoetbal. Dat Cardiff nu in rood speelt, trek ik amper. De salarissen die voetballers in de Premier League krijgen zijn gewoon obsceen en de strijd in de top gaat tussen enkele poenerige clubs. Gelukkig zijn er nog zat dingen die me opvrolijken. Wedstrijden bezoeken, de spannende strijd onderin League Two en sites over obscuriteiten in het Non-League voetbal. Een van de leukste vind ik Non-League Chips, over de friet in de Non-League. Je ziet daar foto’s van veel bakken met urnvervroegende friet. De ene nog beroerder dan de andere, hoewel er ook wel friet tussen zit die er smakelijk uitziet. Gelukkig wordt dat dan weer gecompenseerd doordat er bonen, groene smurrie of een emmer jus over de friet worden geflikkerd. De meest schokkende ontdekking van het blog is dat er geen chips bij Chipstead FC te koop zijn. De bijnaam van die club is The Chips… Hieronder een selectie van The Good, The Bad en The Ugly.

Vijf Gouden tips voor Non-League Day

Over precies een maand (7 september) is het weer Non-League Day in Engeland. Voor het vierde jaar alweer. Ieder jaar is dat in het eerste of tweede interlandweekend van het nieuwe seizoen. Ik ben erg blij dat het dit jaar weer in september is, want in dat weekend van oktober zit ik in Ierland. De eerste twee jaar kon ik niet gaan vanwege andere verplichtingen, maar vorig jaar was mijn eerste NLD in Engeland. We bezochten Tilbury v Grays. Het was een markant plaatsje. Er kwamen vier keer zoveel man op de wedstrijd af dan normaal bij Tilbury. Dit jaar gaan we weer. Een bestemming hebben we nog niet gekozen, maar dat komt wel goed. Voor de mensen die ook willen gaan heb ik hieronder vijf tips. Allemaal leuke stadionnetjes en goed te bereiken (op één na) vanuit Nederland als je een dagje op en neer wilt gaan. Ik heb expres gekozen voor echte Non-League clubs, dus onder de Conference.

Woodford United

Veel fans klagen vaak over hoe slecht ze het wel niet hebben. Die raad ik aan om even naar het seizoen van Woodford United te kijken, een club uit de Southern League Division One Central. Gisterenavond verloren ze met 4-0 bij nummer een-na-laatst Leighton Town, de 41ste nederlaag in 41 competitiewedstrijden (doelsaldo is 20-183). Daarnaast werden ze in alle drie de bekers waar ze aan deelnamen in de eerste ronde uitgeschakeld. De Engelse voetbalpiramide is tot aan het achtste niveau erg landelijk (zie hier) en nog nooit gebeurde het dat een club uit een van die divisie al zijn wedstrijden verloor. Poole Town was er in 1995/1996 dichtbij, maar haalde nog nét een puntje: 42 0 1 41 (17-188). Woodford kan daarom de eerste worden als ze zaterdag in eigen huis verliezen. Woodford speelt nu al zeven jaar op dit niveau, dus dit is een einde dat je ze niet gunt. Op 5 februari waren ze heel dicht bij een punt, maar scoorde Barton Rovers in de blessuretijd de 2-1. Maar misschien voltrekt zich zaterdag een wonder, maar ik vrees dat ze tegen nummer drie Godalming Town vooral moeten hopen dat ze niet weer met 10-0 verliezen, zoals ze al twee keer overkwam dit seizoen.

Harwich and Parkeston Football Club at Wembley

Niet alleen in Nederland was 1953 een rampjaar. Ook aan de overkant hadden ze veel last van de springvloed. Doordat Engeland wat hoger ligt, viel het aantal slachtoffers daar in vergelijking met Nederland mee. Toch was het een van de grootste rampen van de 20ste eeuw aan de overkant. Er stierven 307 man op het vasteland en 224 op zee. Een van de steden die werd getroffen was de havenstad Harwich. Een golf van twee meter hoog overspoelde de stad en liet een spoor van vernielingen na. Veertig mensen in Harwich stierven. De lokale voetbalclub, Harwick and Parkeston FC befaamd door die geile hoofdtribune, bracht weer een beetje vreugde in de stad. Voor de tweede keer in de geschiedenis (1899 was de eerste keer) haalde de club de finale van de FA Amateur Cup. Heel Harwich liep uit. Zestig bussen en drie speciale treinen, zoals hierboven, vertrokken naar Wembley. 100.000 man, ja die finales waren héél populair, zagen Harwich and Parkeston met 6-0 verliezen van Pegasus. Maar voor even was het voetbal het gesprek van de dag en niet de ellende van de watersnoodramp.

Guernsey and The Mother of all Fixture Pile-ups

Na de nederlaag tegen Steaua Boekarest waren veel Ajacieden blij. Zij konden zich nu helemaal op de competitie richten. Het is ook wel erg zwaar om niet alleen in het weekend, maar ook doordeweeks te spelen voor mannetjes die voetbal als beroep hebben. In Guernsey klagen ze ook. Maar dat is iets terechter. Guernsey FC is een amateurclub die in de Combined Counties League (negende divisie van Engeland) speelt. Doordat ze dit jaar geweldig spelen in de verschillende bekers en er veel wedstrijden P-P zijn gegaan vanwege het weer mogen de kanaaleilanders 22 wedstrijden in 38 dagen gaan spelen (of 21 in 37, dat ligt eraan of ze de finale van de FA Vase halen). In de competitie staat Guernsey nu zesde en zou nog kampioen kunnen worden (er zijn clubs die dertien wedstrijden meer hebben gespeeld), maar dat lijkt me onrealistisch. Steeds meer spelers raken geblesseerd, terwijl anderen niet iedere midweekse wedstrijd kunnen spelen in verband met hun werk. Er zijn drie periodes waarin Guernsey drie dagen achter elkaar een wedstrijd speelt en als ze de finale van de FA Vase halen, sluiten ze af met vier dagen achter elkaar een wedstrijd. Bizar.

St. Albans City’s Oak Tree

Een van de mooiste non-League grounds waar ik ben geweest, is Clarence Park van St. Albans City. Een stadion dat sinds een paar dagen op de gevarenlijst staat. Ik bezocht het stadion in maart 2007, nu ook alweer een eeuwigheid geleden. De eerste keer dat ik van Clarence Park hoorde, was in 1996. Het Nederlands elftal trainde daar tijdens het EK en er was toen een itempje over de befaamde eik die in het stadion stond. Die eik, die midden in de staantribune achter de goal stond, was ouder dan het stadion zelf. Destijds was er gewoon omheen gebouwd, omdat de eik beschermd was. De boom gaf het stadion een mooie uitstraling, maar het bestuur baalde er van. St. Albans mocht namelijk niet promoveren naar de Conference, omdat de boom een gevaar zou opleveren voor toeschouwers en spelers. Zo werden keepers van de tegenpartij vaak bekogeld met eikels die uit de boom vielen. In 1998 werd de boom ineens ‘ziek’ en een jaar later was Clarence Park vrij van bomen in het stadion. In 2006 promoveerde de club dan eindelijk naar de Conference. Het avontuur duurde maar een seizoen. Of dat nu het kappen van die boom waard is geweest?

Foto afkomstig van Kerry Miller

Bradley Mills

Parkeren vlakbij het stadion in Huddersfield is een probleem. Gelukkig zagen we een obscuur zijstraatje, waar we de auto konden neerzetten. Bleek ineens dat er naast een voetbalveld lag. Ze waren er zelfs aan het voetballen en er stonden tientallen mensen in Huddersfield-shirts te kijken. Dat was een mooie vinck dus. Het bleek het “stadion” van Bradley Mills te zijn, eigenlijk een cricketclub. De tegenstander was onbekend. Voor schandalig lage prijzen dronken we er een pint en keken we een potje voetbal. We zagen twee heerlijke goals en een gestopte penalty. Soms kan het leven heel mooi zijn. Vandaar dat ik jullie wil laten meegenieten van enkele foto’s  van Bradley Mills.