Nelson v Newton Aycliffe 0-4

Nelson v Newton Aycliffe 0-4 (FA Cup, Victoria Park (96), 15-08-2015)

De FA Cup vind ik veruit het mooiste toernooi dat er is. Niet alleen de latere rondes, maar al vanaf de eerste van de veertien. In zowel 2009 (Hinckley Downes), 2011 (Malvern Town), 2012 (Romford) als 2013 (Thackley) zag ik een wedstrijd in de Extra Preliminary Round en vorige week zaterdag werd Nelson aan dat rijtje toegevoegd. Een historische club, ik schreef erover voor Staantribune. Dit bezoek sterkte mij in het idee dat het er volgend jaar maar eens van moeten komen; proberen in één seizoen iedere ronde van de FA Cup mee te pakken. Dit seizoen gaat mij dat niet lukken in verband met mijn boek over Hearts, maar het volgende seizoen is dat best een optie. In 2012/2013 deed ik het al eens fictief, maar het moet er maar eens echt van komen. Voor meer foto’s van Nelson kun je trouwens op de wedstrijd klikken.

Deel 2: Gateshead v Warrington Town

Ik heb altijd gezegd dat ik de 116 nooit zal volbrengen, omdat ik niet naar de sintelbaanstadions van Newport County en Gateshead wilde gaan. Gelukkig voor mij besloot Newport County hun horrorground te verruilen voor Rodney Parade. Ik vinckte die tegen Wrexham. Bleef Gateshead over. Ik woon er tegenwoordig helemaal niet zo ver vandaan en heb de afgelopen maanden volop kansen gehad om ze eens te vincken, maar het sprak mij niet aan om daarvoor moeite te doen. Maar toen rolde ineens de wedstrijd Gateshead v Warrington Town uit de koker was mijn interesse gewekt. Zeker toen die naar zondag 12:00 ging in verband met de uitzending van de BBC. Ik ben een FA Cup-liefhebber en Warrington was de verrassing tot nu toe. De enige ploeg die nog over was van het achtste niveau. Toch vond ik dat ik eigenlijk geen sintelbaanstadion kon vincken. Ik besloot daarom een perskaart aan te vragen. Kreeg ik die, dan zou ik gaan en anders niet.

Deel 1: Hartlepool United v Blyth Spartans

Van alle Leagueclubs in het noordoosten vind ik Hartlepool eigenlijk de mooiste. Newcastle United, Sunderland en, in mindere mate, Middlesbrough, vond ik in de jaren negentig geweldig, maar zijn wat saai geworden. Darlington vond ik sinds de verhuizing al niets meer, dus blijft over Hartlepool. Die hebben wel wat. Het verhaal van de Monkeyhangers, de vele herverkiezingen, de geïsoleerde ligging van het stadje en het stadionnetje hebben wel wat. Ik vind het jammer dat ze het zo slecht doen. Hartlepool in League One was gevoelsmatig te hoog, maar the Monkeyhangers in de Conference hoort helemaal niet. Ik zie ze daar namelijk niet meer uitkomen. Maar ondanks mijn sympathie voor de club was ik zelf voor Blyth Spartans deze avond.

De magie van de FA Cup

Ik ben gek van het Engelse voetbal op alle niveaus, maar het allermooiste blijft toch de FA Cup. Natuurlijk heb je daar ook saaie rukwedstrijden, maar je moet de goede uitkiezen. Teams die elkaar zelden treffen en dan de kleinere thuis. Dat is wel een garantie op een leuke pot voetbal. Tot vorige week zag ik negentien wedstrijden in het toernooi, maar nog nooit een stunt. Goed, Brentford v Chelsea (2-2) was wel een daverende verrassing, maar Chelsea won de replay vrij makkelijk. Maar ik mag niet klagen. Buiten die pot op Griffin Park zag ik bijvoorbeeld ook Luton v Liverpool (3-5) en Southport v Sheffield Wednesday (2-5). Twee wedstrijden die ook in mijn eeuwige top tien staan. Maar een stunt zou toch wel eens lekker zijn. Zeker ook omdat ik in al mijn andere wedstrijden in Britse bekers nog nooit een cupshock meemaakte. Afgelopen weekend had ik twee kansen: Hartlepool United v Blyth Spartans op vrijdag en Gateshead v Warrington Town op zondag.

Cuthbert Ottaway

Met Phoenix92 hebben we nu zes clubs gesponsord. We hebben nog altijd contact met een paar mensen van Hitchin, maar de leukste ontvangst was bij Marlow. Ook daar heb ik nog altijd contact mee. Afgelopen week kreeg ik een mailtje vanuit Marlow met een heel verhaal over de Cuthbert Ottaway Memorial Cup. Iedereen die mijn fetisj met vage bekers kent, zal wel door hebben dat ik meteen geïnteresseerd was. Dat werd ik nog meer toen ik zag dat het een wedstrijd was tussen een supporterselftal van Engeland en eentje van Schotland voorafgaand aan de interland tussen beide landen. Naar die interland gaan wij ook en dat willen die beide elftallen ook, dus is die pot al om 13:00 bij Marlow. Geil stadion, mooie bekerpot en oude bekenden weer zien? Logisch dat we volgende week eerst even langs Marlow gaan, voordat we naar Wembley afreizen. Maar wie is die Cuthbert Ottaway precies waar deze beker naar genoemd is?

Tim Buzaglo: de Maradona van Gibraltar

Ieder land heeft een Maradona, bewees Wiep Idzenga ooit. Hij ging naar de meest obscure landen om die te zoeken. Ook Gibraltar heeft één grote vedette: Tim Buzaglo. Hij teert eigenlijk op één geweldige pot, maar wel een wedstrijd die ik mij nog goed kan heugen. Ik was, en ben, helemaal gek op de FA Cup. Vooral bekerstunts spreken mij enorm aan. De teams die begin jaren negentig een stunt uithaalden, herinner ik me nog allemaal. Zo speelde Woking op 5 januari 1991 tegen West Brom, dat vier divisies hoger speelde. Op The Hawthorns nog wel. Woking won met 2-4 en Tim Buzaglo maakte er drie. Het wordt nog vaak gememoreerd als de derde ronde van de FA Cup er weer aankomt. Buzaglo zette dankzij die hattrick Gibraltar even op de voetbalkaart.

William & Wimbledon

Cup Final Day. 14 mei 1988. In Nederland kijken veel mensen naar de BBC, want het is een van de weinige wedstrijden die live wordt uitgezonden. Liverpool is dé grootmacht van Engeland. Vier keer wonnen ze Europa Cup I in de twaalf voorafgaande jaar. Liverpool is op het moment van de Cup Final weer kampioen geworden, de zevende titel in tien jaar. Tegenstander Wimbledon heeft nog niets gewonnen. Pas sinds 1977 spelen ze profvoetbal. In 1986 komen ze, na vijf promoties en twee degradaties, op het hoogste niveau terecht. Het is met recht een lelijk eendje. Het stadionnetje aan Plough Lane valt bijna uit elkaar van ellende en het voetbal is niet om aan te zien. De bal wordt blind naar voren getrapt en dat is het hele strijdplan. Wimbledon heeft veel spelers die intimideren, schoppen en in ballen knijpen. “The Crazy Gang”, worden ze genoemd. Niemand is voor Wimbledon deze finale, alleen notoire Liverpoolhaters. Die zijn dus eigenlijk tegen Liverpool en niet voor Wimbledon. Alleen William van Holsteijn uit Wateringen is echt fan van de club. Met hem praten we over zijn passie voor de club en gaan we terug naar die ene meidag in 1988 toen Wimbledon de FA Cup won.

The Road to Wembley: Manchester City v Wigan Athletic

In mei is het altijd topdrukte op Wembley. We hebben de finale van de Conference al gehad en nu staat de tweede belangrijke wedstrijd hier op het programma: The FA Cup Final. In mijn vorige “The Road to Wembley” schreef ik dat ik hoopte dat het Chelsea v Millwall of Manchester City v Wigan Athletic zou worden vanwege het derby-element. Ik heb mijn zin gekregen en eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit. Het kan een leuke pot worden. Beide clubs hebben leuke spelers onder contract staan en Wigan is een van de weinige clubs in de onderste regionen die probeert te voetballen. Man City heeft ook schitterende spelers onder contract staan. Het kan dus een mooie pot worden, hoewel finales meestal tegenvallen. Maar een FA Cup Final is altijd mooi om te kijken.

Worcester City v Sheffield United, 1959

Twee dagen geleden schreef ik een stukje over Worcester v Liverpool. Het is de grootste stunt die Worcester ooit uithaalde. 15000 man kwamen er op die pot af, maar dat is niet de toeschouwersrecord. Dat werd een ronde later gehaald. Worcester lootte namelijk weer een thuiswedstrijd, ditmaal tegen Sheffield United. Een recordaantal van 17042 mensen kwam door de poorten van St. George’s Lane voor deze pot in de vierde ronde van de FA Cup. Veel mensen hoopten stiekem op een nieuwe stunt. The Blades streden, net als Liverpool, om promotie naar de First Division. Het kon de derde Leagueclub worden die Worcester uit de FA Cup kon wippen, want in de tweede ronde was ook Millwall voor de bijl gegaan op St. George’s Lane: 5-2. Maar een derde stunt zat er niet in, want Sheffield United won met 0-2. Toch was de penningmeester niet ontevreden met die hoge opkomst en ons heeft het deze mooie plaat opgeleverd. Zo vol zal het zaterdag niet zijn, want Worcester mocht maar 4000 kaartjes verkopen.

Foto afkomstig van Worcester City

Worcester City v Liverpool, 1959

Zaterdag ga ik naar Worcester om een laatste groet te brengen aan St. George’s Lane. Worcester City speelt dan voor het laatst in het legendarische stadion, dat 108 jaar de thuishaven was van de club. De grootste stunt die er ooit plaatsvond, was de 2-1 overwinning op Liverpool in de FA Cup van 1959. Liverpool speelde in de Second Division, maar was nog altijd een grote naam. Vijf keer waren ze kampioen van Engeland geworden tot op dat moment en de degradatie in 1954 kwam als een grote verrassing. Op het moment dat Liverpool tegen Worcester moest, stonden ze op de tweede plaats, genoeg voor promotie. De jaren ervoor kwamen ze respectievelijk twee en één puntje te kort, maar nu leken ze rechtstreeks op weg naar de First Division.  Het team van Phil Taylor, niet de darter, reisde af naar Worcester met zes overwinningen op rij. Het vertrouwen was erg groot.