Intro Brentford v Chelsea

Ik heb veel bijzondere wedstrijden gezien tot nu toe, maar Brentford v Chelsea staat wel heel hooog op dat lijstje. Deze derby was 63 jaar niet gespeeld en dat maakte hem wel erg bijzonder. Dat het ook nog eens een kraker werd waarin Brentford stuntte door met 2-2 gelijk te spelen, maakte het nog eens extra speciaal. Het was een dag die alles had: een joekel van een wedstrijd, een geweldig stadion, uitverkocht huis en dan ook nog eens een stunt. Veel beter gaat het niet worden en als ik straks in het bejaardenhuis zit, is dit een van de wedstrijden waar ik met veel plezier op terugkijk. Wie nog nooit bij Brentford is geweest, moet echt eens een kijkje nemen op Griffin Park. Het kan nog 3,5 seizoen en het zal je zeker niet teleurstellen. Verslag van Brentford v Chelsea staat hier, om je alvast lekker te maken voor een bezoekje.

Brentford v Chelsea 1950

Brentford en Chelsea speelden afgelopen zondag voor het eerst in meer dan 63 jaar weer eens een wedstrijd tegen elkaar. Het was daarom gekkenhuis bij het ticketoffice de afgelopen anderhalve week. Dat was het ook in 1950, of beter gezegd 1949. De club besloot namelijk, voor het eerst in zijn geschiedenis, de wedstrijd all-ticket te maken. Dat wil zeggen géén verkoop op de dag zelf, omdat ze vreesden voor gigantische rijen voor de turnstiles. Bovenstaande foto is van 12 december 1949. Het jongetje op de foto is een van de 38000 gelukkige fans die een kaartje had. Daarom stopt hij het snel veilig weg in zijn binnenzak. Griffin Park was stijf uitverkocht op 7 januari 1950. Het jongetje zag Chelsea met 0-1 winnen. Niemand kon toen vermoeden dat beide clubs elkaar pas 63 jaar later weer een keertje tegen elkaar zouden spelen. Afgelopen zondag werd het 2-2, een geweldig resultaat voor Brentford. Stiekem hoop ik zó dat het jongetje, die nu in de zeventig zal zijn, erbij was en na afloop net zo’n glimlach had als op deze foto.

Foto afkomstig uit het programmaboekje van Brentford v Chelsea

Football Cards: Marvin Andrews

Komende zondag vincken we Raith Rovers v Celtic. Een van de grootste culthelden van die eerste club is Marvin Andrews, een boomlange verdediger uit Trindad en Tobago. In 1997 nam Raith Rovers hem over van Malta Carib Alcons, een club uit zijn thuisland. Vreemd hoe zo iemand in Kirkcaldy terecht komt, maar zaakwaarnemers zijn handige kereltjes. In totaal speelde Andrews zes seizoenen, verdeeld over twee periodes, voor Raith Rovers. In 2000 werd hij nog Speler van het Jaar daar en nog altijd wordt hij op handen gedragen in Kirkcaldy. In zijn topjaren speelde Andrews voor Livingston en Rangers in de SPL. In 2009 verliet Andrews Raith Rovers voor de laatste keer en via Hamilton, Queen of the South, Wrexham en Kirkintilloch Rob Roy, is hij nu op 37-jarige leeftijd bij Albion Rovers in SFL2 aan de slag. Een mooi figuur die, behalve voetballer, ook mensen geneest via handoplegging in de Zion Praise Centre International Church van Kirkcaldy.

Celtic’s Short Numbers

Rugnummers zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit het voetbal. Veel spelers willen zich profileren door een zo gek mogelijk nummer te nemen. Pas in 1939 werd er voor het eerst met rugnummers gespeeld. In Schotland was zowat heel Schotland om en er was bijna geen team te vinden zonder die cijfers op het shirt. Celtic bleef echter dwarsliggen. Bob Kelly, voorzitter van The Bhoys, vond het een verkrachting van de mooie hoops en weigerde. De druk werd steeds verder opgevoerd en in 1960 ging Celtic dan toch overstag. Het werd een compromis: Celtic zou nummers dragen, maar alleen op de broek. Voor het eerst werden de broeknummers gebruikt tijdens een vriendschappelijke wedstrijd aan het eind van het seizoen. Toevallig was een Nederlandse club de tegenstander: Sparta, bovenstaande foto is van die wedstrijd. Celtic won met 5-1 van de Rotterdammers en zou tot aan 1994 géén rugnummers dragen. Helaas was het vanaf toen verplicht in Schotland en moest ook Celtic er aan geloven.

Foto afkomstig van Kerrydale Street

Classic Football Kits: Brentford City 1989

Komende zondag speelt Brentford in de vierde ronde van de FA Cup tegen Chelsea. Een prachtpot, want het is een West-Londense derby. Als Brentford stunt, komen ze in de vijfde ronde. Dat is niet het verste dat ze ooit zijn gekomen, want viermaal haalden The Bees de zesde ronde oftewel de kwartfinale. Drie keer rond WO II, de glorieperiode van Brentford toen ze ook op het hoogste niveau speelden, en veertig jaar later nog een keer, in 1989. Uit dat jaar stamt dit shirt ook. Een legendarisch shirt, met KLM als sponsor. Die sponsor gaf ze vleugels dat jaar, want Brentford (dat in wat nu League One heet speelde) versloeg achtereenvolgens Halesowen, Peterborough, Walsall, Man City en Blackburn Rovers. Pas in de kwartfinale was het over, toen ze op Anfield van de latere winnaar Liverpool verloren.

The Road to Wembley: Brentford v Chelsea

We zijn alweer aanbeland bij de tiende speelronde van de FA Cup: de Fourth Round Proper. Deze ronde zal altijd speciaal blijven voor mij, want het was in de vierde ronde dat ik mijn eerste Engelse pot zag. In de derde ronde heb je veel geweldige wedstrijden, maar ook met de vierde is weinig mis. Sommige kleinere clubs weten deze ronde te bereiken en zo rollen er leuke potjes uit. Macclesfield uit de Conference thuis tegen Wigan uit de Premier League bijvoorbeeld. Of wat te denken van Millwall v Aston Villa, al sinds 1989 niet meer gespeeld. Norwich v Luton is al stijf uitverkocht (in Luton was mooier geweest natuurlijk). Maar de mooiste wedstrijden vind ik Oldham v Liverpool, werd in 1994 voor het laatst op Boundary Park gespeeld, en natuurlijk Brentford v Chelsea. West-London derby die voor het eerst sinds 1950 weer op het programma staat. Dat wordt mijn keuze.

Sir Vinckalot Day

Jaja, het is weer 24 januari oftewel Sir Vinckalot Day. Op deze datum, in 2004, vinckte ik Portsmouth v Scunthorpe. Dat was mijn allereerste Engelse wedstrijd die ik bezocht. Nu negen jaar later heb ik 230 wedstrijden aan de overkant gezien. Ik wil niet weten wat dat allemaal heeft gekost bij elkaar, maar ik denk dat ik daar een mooie auto voor had kunnen kopen. Aan de andere kant zijn de herinneringen me veel meer waard dan zo’n wagen, dus het is een goede keuze geweest. Er staat ook alweer zoveel leuks in de planning tot de volgende Sir Vinckalot Day: Brentford v Chelsea, (heel misschien) eindelijk Cowdenbeath, Raith v Celtic, Stranraer v Queen of the South, Spurs v Arsenal, de Dundee derby op Tannadice, bezoekjes aan de non-League pareltjes van Stamford, Whitstable en Worcester, Engeland v Schotland, een re-revisit aan Pompey, mijn 92ste bij Port Vale en ongetwijfeld nog meer leuks. Wat kan het leven toch mooi zijn. Daarom: Happy Sir Vinckalot Day.

Chic Brodie and the Dog

Komende zondag speelt Brentford tegen Chelsea, dus mogen The Bees wel eens in het zonnetje worden gezet. Een van de opvallendste momenten waarbij Brentford betrokken was, was bij Colchester v Brentford, toen een hond de carrière van Charles “Chic” Brodie beëindigde. Brodie was een Schotse keeper van 33, die er al 200 wedstrijden voor The Bees op had zitten, toen Brentford afreisde naar Layer Road voor de pot tegen Colchester. Ineens kwam er tijdens de wedstrijd een hond het veld op, die achter de bal aan ging rennen. Het spel ging gewoon verder en de bal werd teruggespeeld naar Brodie. Die raapt de bal op en wordt keihard getackeld door de hond en valt neer. Het publiek lag helemaal dubbel, maar voor Brodie was het einde van zijn loopbaan. Hij brak zijn knieschijf en zou nooit meer profvoetbal spelen. Pas later kon hij er om lachen en vertelde hij over het incident: “the dog may have been small…..but it just happened to be solid”.

Classic Football Kits: Bradford City 1999-2001

Vanavond speelt Bradford op Villa Park voor een plekje in de finale van de League Cup. Het is de fans van The Bantams gegund, na jaren van ellende. Eigenlijk hebben ze daar sinds de degradatie uit de Premier League in 2001 nooit meer kunnen juichen. Het bovenstaande tenue is afkomstig uit die tijd. Twee seizoenen lang speelde Bradford in de Premier League, na de promotie in 1999. Voor het eerst sinds 1922 kwamen The Bantams uit in de hoogste divisie en in die twee jaar was Bradford voor even, naast een rugbystad, ook een voetbalstad. Het eerste jaar handhaafden ze zich nog door die legendarische 1-0 tegen Liverpool op de laatste speeldag. Het jaar erop werden ze afgetekend laatste en zes jaar later speelde Bradford ineens in League Two. Maar die twee seizoenen, in dit shirt, zal geen Bradfordfan ooit vergeten.

Intro Peterborough United v Norwich City

De derde ronde van de FA Cup is altijd de hoogmis van het Engelse voetbal. David in eigen huis tegen Goliath. Uitverkochte huizen. Cup shocks. Dat zijn de dingen die allemaal kunnen gebeuren in deze ronde. Niet vaak natuurlijk, maar dat maakt het juist extra bijzonder. Peterborough v Norwich was een potje dat wel eens aan alle drie de eisen kon voldoen. De kleinere club speelde thuis, het was een veredelde derby en het zou heel erg vol worden. Helaas vond de stunt niet plaats. Erger nog, Peterborough liet zich heel makkelijk afslachten. Zo makkelijk zelfs, dat SAF jr. na de wedstrijd zijn excuses aanbood aan de fans. Maar het was toch wel genieten. London Road is echt een van de laatste pareltjes in Engeland en zelfs leeg kun je daar uren rondkijken. Dat het vol zat, maakte het extra mooi. Ik heb daarom genoten van een mooie cupdag, waarvan het verslag hier is te lezen.