4. Derby County v Preston North End 2-3 (29/09/1888)

Op de vierde speeldag had Preston het voor het eerst echt lastig. Tegen Derby County werd het 2-3. De Schotten Jimmy Ross (2x) en Sandy Robertson maakten de doelpunten voor Preston. Het was niet verrassend dat Preston het lastig had, want van alle twaalf clubs had Derby het naarste stadion. Het lag op een baan die voor paardenraces werd gebruikt. Daar binnenin lag een cricketveld en op dat cricketveld was een voetbalveld gelegd. Er konden toch nog 6000 man in en die waren er ook. Dat gaf het nog een enigszins behaaglijk gevoel, want voor de rest was het een winderige hel daar. Pas in 1895 zou Derby County de nare Racecourse Ground verlaten om in het honkbalstadion van de stad te gaan spelen, niet toevallig de Baseball Ground genaamd. Door de knappe overwinning in en tegen Derby (de uiteindelijk nummer twee Aston Villa zou er met 5-2 verliezen) bleef Preston fier aan kop staan. Er was zelfs al een gat ontstaan tussen de top drie en de rest (hoewel Blackburn nog mocht inhalen). Meeste indruk maakte Villa, dat met 9-1 won van Notts County. Verder versloeg Bolton Everton met 6-2, werd Wolves v Blackburn 2-2, won Accrington met 2-4 in Stoke en bleef West Brom meedoen door een 4-3 winst op Burnley. De hele stand zie je hier.

Terraces & Floodlights: de kaft

Het is een gekkenhuis de laatste week wat betreft mijn boek en gelukkig kan ik eindelijk iets laten zien: de kaft van Terraces & Floodlights. Ik wilde eerst een poll uit gaan zetten, maar toen ik deze kreeg toegestuurd van Remco (broertje en ontwerper van deze kaft) was ik meteen om. Dít moest hem worden. Alles klopt eigenlijk. De typografie bevalt me heel erg en op de bovenste foto zie je verdriet (een minuut stilte vanwege het overlijden van oud-keeper Wilf Hall) en op de onderste totale vreugde (Rochdale heeft Wembley bereikt). Daarnaast zijn Macclesfield en Rochdale twee clubs die me erg aanspreken. Volgens een bepaalde uitgeverij moest ik veel meer over de topclubs schrijven in mijn boek, maar juist dit soort clubs belichamen voor mij het pure Engelse voetbal. Had hier Old Trafford of Anfield op de voorkant gestaan, dan zou ik mezelf verloochenen. Ik hoop dat de kaft jullie ook aanspreekt, want ik ben er heel erg over te spreken. Oja, op 1 oktober komt er een speciale website over mijn boek online en daarop vind je veel meer informatie over Terraces & Floodlights.

De bal van Gerrit de Wit

Vandaag is het vijftig jaar geleden dat Willem II haar eerste Europese duel speelde. Tegen Manchester United werd het in De Kuip 1-1. Gisteren schreef ik een stuk over die wedstrijd. Daarin stond de uitspraak van Matt Busby dat hij Gerrit de Wit de beste speler aan de kant van Willem II vond in die wedstrijd. De middenvelder uit Oosterhout speelde volgens de krantenartikelen inderdaad een geweldige wedstrijd. In de terugwedstrijd werd Willem II helemaal omver geblazen. Ze verloren met 6-1, maar opnieuw was het Gerrit de Wit die de krantenkoppen haalde. Hij nam namelijk een prachtig souvenir mee uit Manchester: de wedstrijdbal. Gerrit de Wit zelf is precies vijftien jaar geleden overleden aan de gevolgen van kanker, maar zijn zoon John de Wit wilde me graag alles vertellen over zijn vader, de wedstrijden tegen Manchester United en die befaamde bal.

Willem II v Manchester United 1-1

Het is morgen een historische dag, want dan is het precies vijftig jaar geleden dat Willem II voor het eerst een Europese wedstrijd speelde. Overigens had Willem II acht jaar eerder al Europa in kunnen gaan. We waren kampioen geworden en mochten meedoen aan de allereerste versie van de Europa Cup I. Helaas besloot het bestuur van Willem II dat ze dat niet mee wilden doen. Nog altijd een enorme faalhaasactie, want daardoor is PSV (en niet Willem II) de eerste Nederlandse club in Europa. De Eindhovenaren bakten er overigens weinig van. In de eerste wedstrijd won Rapid Wien met 6-1, waarna de terugwedstrijd nergens meer om ging. Die won PSV knap met 1-0. Doordat Willem II weigerde is niet Rapid Wien onze eerste Europese tegenstander, maar Manchester United. Veel groter kan niet.

FA Cup Final 1963

In 1958 leek Manchester United op weg om het Real Madrid flink moeilijk te maken op jacht naar hun derde Europa Cup I op rij. De jonge ploeg van Matt Busby had Shamrock Rovers, Dukla Praag en Rode Ster Belgrado opzij gezet. Op terugreis vanuit Belgrado, werd er een tussenstop gemaakt in München. Hoe dat afliep, weet iedereen. Veel spelers stierven bij de vliegtuigramp en Manchester United was de volgende ronde kansloos. Er braken donkere jaren aan voor The Red Devils, die geen prijzen meer wonnen. Busby was ondertussen bezig met het bouwen van een nieuw team. In 1963 was het eerste succes voor de ploeg. Onder aanvoering van Bobby Charlton, die de ramp overleefde, en met de Schotten David Herd en Denis Law in de spits, werd de FA Cup gewonnen. Leicester City werd met 3-1 verslagen. Manchester United was weer terug en mocht het seizoen erop voor het eerst sinds het fatale jaar 1958 weer meedoen in Europa. Ze zouden een joekel van een club loting: Willem II.

3. Preston North End v Bolton Wanderers 3-1 (22/09/1888)

In de derde speelronde won Preston vrij simpel met 3-1 van Bolton. 5000 man zagen een overwinning waar op gerekend was, want Bolton had de eerste twee wedstrijden ook al verloren. Twee doelpunten van Jack Gordon en eentje van zijn landgenoot George Drummond waren genoeg voor deze zakelijk overwinning. Op de andere velden won Aston Villa de topper tegen Everton met 2-1, werd Derby County v Accrington 1-1, versloeg Wolves Burnley met 4-1 en won Stoke met 3-0 van Notts County in het duel der puntloze clubs. Opvallendste uitslag was de 6-2 overwinning van Blackburn op West Brom. Blackburn had nu al elf keer gescoord in twee duels en leek samen met Aston Villa de grootste uitdager voor Preston te gaan worden. Niet verrassend, want ze hadden in 1884, 1885 en 1886 de FA Cup al gewonnen en hadden een goede ploeg. Dat blijkt wel uit het feit dat ze hem in 1890 en 1891 wéér wonnen. Maar ondanks dit alles was Preston de enige club zonder puntverlies na drie speelrondes.

Football Club Obscura: Abergavenny Thursdays

Voor écht obscuur voetbal moet je naar Wales. Of wil je zeggen dat je clubs als Llandudno Junction, Glantraeth FC, Penrhyndeadraeth FC  en Gwalchmai FC kent? Een van de mooiste clubs in de krochten van het Welshe voetbal vind ik Abergavenny Thursdays. Als ooit Sheffield Wednesday op bezoek komt bij Abergavenny Thursdays ben ik zo gelukkig, dat ik spontaan ga huilen. Een echte dagenduel. Maar zo zal het leven niet zo. Abergavenny Thursdays was ooit best een aardige club. Ze waren in 1992 een van de Founder Members van de League of Wales, nadat ze de twee jaar ervoor de Welsh Football League hadden gewonnen.  Tegenwoordig spelen ze in de obscure Gwent County League Division Three, het zevende niveau in Wales en dat stelt helemaal niets voor. Ik zou daar nu nog meekunnen zelfs. Het leukste aan de club, die in 1927 werd opgericht, is het Pen-Y-Bont Stadium. Daarvoor zou ik graag eens een weekendje naar Wales willen gaan.

AFC Nicknames: The Grecians

Een van de meest opvallende bijnamen in het Engelse voetbal is die van Exeter: The Grecians oftewel De Grieken. De bijnaam hebben ze te danken aan St. Sidwell’s United, een van de twee clubs (de andere was Exeter United) die in 1904 besloot te fuseren tot Exeter City nadat ze een wedstrijd tegen elkaar hadden gespeeld. St. Sidwell’s won met 3-1 en na afloop leek het de beide besturen wel een goed idee om samen te gaan. Voetballen gingen ze doen in het stadion van Exeter United, maar de bijnaam werd overgenomen van St. Sidwell’s.  St. Sidwell’s was een plaatsje nét buiten Exeter. In juni 1726 werd tijdens een festival in die plaats de Slag om Troje nagespeeld. De Grieken veroverden daarbij na de befaamde list met een paard de stad op de Trojanen. De inwoners van St. Sidwell’s, die buiten de stadsmuren van Exeter woonden, vonden dat natuurlijk fantastisch en gingen zichzelf The Grecians noemen. De voetbalclub St. Sidwell’s United kreeg die bijnaam en Exeter City heeft die geërfd. Ironisch, want Exeter was Troje in de ogen van de inwoners van St. Sidwell’s dat tegenwoordig gewoon een onderdeel van Exeter is.

2. Wolverhampton Wanderers v Preston North End 0-4 (15/09/1888)

Al op de tweede speelronde nam Preston de koppositie over om die nooit meer af te staan. Een zware uitwedstrijd tegen Wolves werd simpel met 0-4 gewonnen. Op de andere velden won Aston Villa met 5-1 van Stoke, werd Blackburn v Accrington 5-5, won Burnley met 3-4 in Bolton, verloor Notts County met 2-1 op Anfield tegen Everton en werd Derby v West Brom 1-2. In het kleine stadionnetje van Wolves zagen 5000 man de Schotten Gordon en Ross opnieuw scoren, maar ook de broers Archie en John Goodall. Beide waren zoons van een Schotse soldaat die ten tijde van de geboorte van John in Londen woonde en toen Archie een jaar later werd geboren, in Belfast was gestationeerd. Ondanks hun Schotse komaf, kozen beide broers ervoor om voor hun geboorteland te spelen. Daarmee waren het de eerste twee broers die voor verschillende landen uitkwamen. Archie kwam tien keer uit voor Ierland en scoorde tweemaal, terwijl John twaalf keer scoorde in veertien wedstrijden voor de Engelsen. Ze zijn overigens bekender als voetballers van Derby County, waar Archie vanaf 1889 t/m 1903 voor speelde en John van 1889 t/m 1900. Samen met Steve Bloomer vormden ze een geweldige aanval. John werd manager na zijn carrière, terwijl Archie mee ging doen aan ‘Sterkste Man ter Wereld’-competities.

Festival of Britain 1951

In 1951 werd in de UK het Festival of Britain gehouden om het moraal van de Britten weer op te krikken. Ondanks dat WO II was gewonnen, ging het niet goed met het zelfvertrouwen. Groot-Brittannië was niet langer een grootmacht, overal had de oorlog sporen nagelaten en in de koloniën begon men te roepen om zelfstandigheid. Vandaar dat in 1951 het festival werd georganiseerd om de mensen te laten zien hoe geweldig de UK eigenlijk wel niet was. Kunst, cultuur, industrie, architectuur en wetenschap, alles werd uit de kast gehaald om te laten zien hoe goed men wel niet was. En aangezien ze in Groot-Brittannië sportgek zijn, moest er ook gevoetbald worden. De Festival of Britain Cup zou twee weken duren en het doel was om zoveel mogelijk Britse clubs tegen die van het vasteland te laten spelen. Een van de deelnemers aan was FC Wageningen.