Intro Tottenham Hotspur v Arsenal

Ik kijk meer Premier League op tv dan dat ik wedstrijden bezoek. Daar zijn een aantal redenen voor, zoals de hoge ticketprijzen, de gezapige sfeer en het feit dat je vastgeplakt zit op je stoeltje en niet lekker rond kunt lopen. Soms maak ik wel eens een uitzondering. Het moet dan wel een heel bijzondere pot zijn en dat is Tottenham v Arsenal natuurlijk. Samen met Liverpool v Manchester United de grootste wedstrijd in Engeland en die wilde ik wel eens bezoeken. Ook omdat ik White Hart Lane wel een aardig stadion vind. Het bleek een schot in de roos. De sfeer, de wedstrijd en alles er omheen was geweldig. Ik genoot met volle teugen. Als alle PL-wedstrijden zo waren, was ik er wekelijks te vinden. Maar dat zijn ze niet en dat maakt deze zo bijzonder. Hier het verslag van de North London derby.

Football Cards: Pat Jennings

Er zijn weinig spelers die zowel bij Arsenal en Tottenham hebben gespeeld. Er zijn er nog minder die dat wel hebben gedaan en nog bij allebei de clubs populair zijn. Laat de naam Sol Campbell maar eens vallen in de Spurs-pub en gegarandeerd dat ze je buiten flikkeren. Adebayor scoorde voor Arsenal tegen Spurs, maar tegenwoordig kotsen The Gunners hem uit. De enige speler die voor beide clubs uitkwam, is Pat Jennings. Hij begon bij Newry Town en na een seizoen Watford, kocht Spurs hem in 1964. Jennings was toen 19. Dertien jaar lang stond Jennings onder lat bij Tottenham. Na 591 wedstrijden, één FA Cup, twee League Cups, één UEFA Cup en de titel “Speler van het Jaar” in 1973 en 1976, was het ineens over voor hem. Bij Spurs dachten ze dat Jennings op het eind van zijn loopbaan was en voor een paar centen mocht hij vertrekken. Arsenal, dat een keeper nodig had, hapte toen en nam de Noord-Ier over.

St. Totteringham’s day

Derby’s zijn altijd goed, vooral de hele fancultuur er omheen. Op 3 maart gaan we eens kijken bij Tottenham v Arsenal, misschien wel de grootste derby van Engeland. Dankzij deze derby bestaat St. Totteringham’s day, verzonnen door de fans van Arsenal. St. Totteringham’s day valt op de dag waarop Tottenham Arsenal niet meer kan achterhalen in de competitie. De eerste St. Totteringham’s day was 22 april 1911 en sindsdien zijn er veel geweest. Als The Spurs boven Arsenal eindigen, is er geen St. Totteringham’s day dat jaar. Dat is al lang geleden. In 1995 voor het laatst. Sindsdien viel hij een aantal keer erg vroeg. Sinds het nieuwe Millennium was hij al drie keer in maart, waaronder een keertje al naar 28 wedstrijden (in 2004). De vroegste datum ooit (na 29 wedstrijden) was in 2008, toen viel St. Totteringham’s day al op 9 maart. Voor een overzicht van alle dagen vanaf 1909, is hier een mooie link.  Ik vind het een mooie traditie en er zijn ook enkele leuke cartoons over gemaakt (hier, hier en hier). Ik ben benieuwd of hij dit jaar ook gaat plaatsvinden of dat Tottenham eindelijk eens boven Arsenal kan eindigen.

The Famous Arsenal Clock

Iedere keer als ik Arsenal zie spelen in het Emirates Stadium, mis ik Highbury. Een van de mooiste stadions die ooit in Engeland heeft gestaan. Het enige goede aan het nieuwe stadion, vind ik dat de beroemde ‘Arsenal Clock’ van de Clock End is meegegaan. Je ziet hem hangen als je naar het Emirates Stadium toeloopt, vanaf de Clock End Bridge. Het ophangen van de klok in het stadion was een idee van de legendarische manager (en innovator) Herbert Chapman. Destijds had bijna niemand een horloge en zo konden de fans zien hoe lang er nog gespeeld zou worden, iets waar scheidsrechters minder blij mee waren. De klok werd in 1928 opgehangen bij de North Stand en zou in 1935 verhuizen naar de overkant, de tribune die daardoor in plaats van College End voortaan Clock End zou gaan heten. In 2006 was het over voor Highbury en op 27 juli verhuisde de klok naar het nieuwe stadion.

Foto afkomstig van Flickr

Sir Henry Norris

In mijn andere stukjes over derby’s schreef ik altijd een artikel over ‘the reason to hate’. Bij de North London derby is dat te wijten aan één man: Sir Henry Norris. Norris begon bij een advocatenkantoor op z’n veertiende, maar werd pas echt steenrijk toen hij op z’n 32ste in het vastgoed ging. Hij bouwde en verkocht ontzettend veel huizen in de chique wijk Fulham ,waar hij later burgemeester van werd. Niet veel later werd hij voorzitter van Fulham FC. In 1910 werd hij bestuurslid van Woolwich Arsenal, om er twee jaar later voorzitter te worden. Hij probeerde Fulham en Arsenal te laten fuseren, maar toen dat mislukte besloot hij Arsenal vanuit Woolwich (niet ver van Charlton, ten zuiden van de Theems) naar Noord-Londen te verhuizen. Ineens had Tottenham een buurman. In 1919 raakten de verhoudingen verziekt tussen beide clubs, toen Norris bij de Football League netwerkte om Arsenal (dat slechts 5de was geworden in de Second Division) te laten promoveren. Dit ging ten koste van… Tottenham. Sindsdien is het haar en nijd tussen beide clubs. Behalve de verhuis is Norris ook verantwoordelijk geweest voor de aanstelling van Herbert Chapman. Mede daardoor was Arsenal, toen Norris in 1934 stierf, dé topclub van Engeland. Bij Spurs haten ze Norris, maar bij The Gunners is het nog altijd een held.

The Gunners at the Jan Gijzenkade

Komende zaterdag speel ik zelf in het Haarlem-stadion aan de Jan Gijzenkade. Een stadion waar Willem II geen positieve herinneringen aan heeft. Op 11 januari 1976 verloren we er maar liefst met 9-1 daar, de grootste thuisoverwinning die Haarlem ooit boekte. Zelfs bezocht ik het stadion eenmaal. In 2007 voor de beker. Overbodig om te zeggen dat Willem II verloor. Maar we zijn in goed gezelschap, want ook bij Arsenal worden ze gillend wakker als ze aan Haarlem denken. In 1974 kwam de topclub uit Londen op bezoek en met 3-0 kregen ze op de broek. Haarlem v Arsenal 3-0. Hoe vaak ik die uitslag ook bekijk, het blijft een surrealistisch zicht. Dat Arsenal gewoon met zijn sterkste team aantrad, maakt het nog imposanter. Wat een dag was dat voor de Roodbroeken.

Leigh Richmond Roose: Yr Ercwlff Synfawr Hwn

Vorig jaar beloofde ik in mijn stuk over Willie Angus ieder jaar op 11 november (Armistice Day) met een verhaal over voetbal en WO I te komen. Belofte maakt schuld, vandaar vandaag een stuk over Leigh Richmond Roose, een van de meest extravagante voetballers die er ooit heeft rondgelopen in het Engelse voetbal. De fratsen van Mario Balotelli zijn kinderspel vergeleken met wat Roose allemaal uithaalde, zeker als je het in die tijd deed. Overigens was Roose niet alleen een opvallend figuur, maar ook een uitstekende keeper. Helaas eindigde zijn leven in 1916, zoals zoveel landgenoten, in de modder van Frankrijk. Nooit werd er meer iets van hem teruggevonden.

AFC Nicknames: The Gunners

De vijftig kaartjes van Ogden’s AFC Nicknames liggen op alfabet, dus we beginnen met Arsenal. Een club met een heel bekende bijnaam: The Gunners. Arsenal kreeg die bijnaam in de jaren twintig, omdat de club in 1886 door, voornamelijk, Schotse medewerkers van de wapenfabriek “Royal Arsenal” in Woolwich (Zuid-Oost Londen) werd opgericht. In het begin was de bijnaam van de club The Royals, vanwege Royal Arsenal. In de jaren 90 veranderde de bijnaam in het oersaaie The Reds. Arsenal, dat in 1893 Woolwich Arsenal was gaan heten, stelde overigens weinig voor; de publieke belangstelling voor de club was erg gering in Woolwich. De club besloot in 1913 daarom de Theems over te steken en in Noord-Londen, in de wijk Highbury, te gaan spelen. De voornaam Woolwich verdween in 1914 en weinig herinnerde meer aan de oude munitiefabriek, totdat de fans in de jaren twintig ineens de bijnaam The Gunners gingen gebruiken. Die bijnaam is nooit meer verdwenen en is daarmee, samen met het kanon in het logo, de link met de oude munitiefabriek.

Paul Vaessen

Op de kop af tien jaar geleden stierf Paul Vaessen op 39-jarige leeftijd. Paul wie, zullen er nu veel denken en dat is niet zo vreemd. Paul Vaessen was dertig jaar geleden een supertalent van Arsenal. Hij maakte een legendarische goal tegen Juventus en zorgde zo voor de eerste thuisnederlaag ooit van “De Oude Dame” tegen een Britse ploeg. Vaessen was toen 18 en leek de nieuwe held te worden. Drie jaar later was zijn carrière over en na een leven vol problemen stierf hij 21 jaar na die goal tegen Juve in een smerige flat in Bristol. Vaessen had een overdosis genomen en die was hem fataal geworden. Niemand wist meer dat het om de ex-voetballer Vaessen ging en er stond slechts een klein berichtje in de krant dat er een dode drugsverslaafde was gevonden. Dat is letterlijk eindigen in de goot. Omdat dat nu tien jaar geleden is, is het tijd om eens terug te kijken op zijn leven.