Boleyn Castle

Bijna iedereen noemt het stadion van West Ham United “Upton Park”, net zoals het stadion van Arsenal “Highbury” werd genoemd. In beide gevallen is dat niet correct, want zo heet het gebied waar beide stadion liggen. Arsenal speelde officieel in het “Arsenal Stadium”,  terwijl het stadion van West Ham officieel “The Boleyn Ground” heet. De naam is afkomstig van een gebouw dat op het terrein stond waar West Ham in 1904 z’n stadion bouwde: Green Street House. In de volksmond werd het Boleyn Castle genoemd, omdat het huis door de Boleyns zou zijn gebouwd en Anna Boleyn, een van de zes vrouwen van Henry VIII, zou er hebben overnacht. Het Boleyn Castle is ook de reden voor het kasteeltje in het logo van West Ham en die twee torentjes van MDF voor de hoofdingang.

Harry Goslin & The Wartime Wanderers

De Wartime Wanderers met Harry Goslin, krijgen instructie

Vandaag is het precies 70 jaar geleden dat Harry Goslin stierf. Goslin was lid en de grote inspirator van de zogenaamde ‘Wartime Wanderers’. Op 8 april 1939 staat Bolton Wanderers v Sunderland op het punt van beginnen. Maar voordat de er wordt afgetrapt, pak Bolton-aanvoerder Harry Goslin een microfoon en gaat op de middenstip staan. Hij begint houdt een toespraak, waarbij hij wijst op de gevaren van de naderde oorlog met de nazi’s: “We are facing a national emergency. But this danger can be met, if everybody keeps a cool head, and knows what to do. This is something you can’t leave to the other fellow, everybody has a share to do.” Goslin kon goed toespraken houden, want 32 van de 35 spelers van Bolton Wanderers geven zich op bij het leger. Uiteindelijk keert er één speler niet terug: Harry Goslin. Hij stierf in Italië.

Pompey

Een van de meest gebruikte bijnamen in het Engelse voetbal is ‘Pompey’.  Eigenlijk gebruikt niemand de naam Portsmouth. Pompey is de bijnaam van de voetbalclub, maar óók van de stad. De bijnaam is al honderden jaren oud en er zijn verschillende theorieën over hoe de stad aan die bijnaam komt. De meest waarschijnlijke heeft te maken met het Franse oorlogsschip Le Pompee. In 1793 lagen de Fransen en de Engelsen weer eens overhoop en het kwam tot een slag bij Toulon. De kapitein van Le Pompee, een van de belangrijkste schepen van de Fransen, liep over naar de Engelsen. Rouwmoment voor Napoleon, want het oorlogsschip (met maar liefst 74 kanonnen!) was pas een paar maanden oud. De Engelsen namen het schip mee en gebruikten het voor hun eigen vloot. Portsmouth werd de standplaats van het schip, dat de naam HMS Pompee kreeg. Na 23 jaar trouwe dienst werd het schip een gevangenis in 1816, waarna het in 1817 werd gesloopt. Maar het leeft nog altijd voort in de bijnaam van de stad: Pompey.

In Flanders Fields

Als je nu naar de BBC kijkt, zie je bijna iedereen met een poppy (klaproos) op zitten. Tom Egbers heeft er ook wel eens eentje op, als hij Studio Sport presenteert. In de weken voor Armistice Day (11 november, de dag waarop het staakt-het-vuren in 1918 werd aangekondigd) dragen mensen de poppies om de slachtoffers te herdenken. Het is een oud symbool, verwijzend naar de hel van Vlaanderen. In de modder van het niemandsland, tussen de lijken van soldaten, groeide niets meer. Behalve klaprozen. John McCrae, een Canadese dokter die aan het front werkte, schreef bovenstaand gedicht “In Flanders Fields” in 1915. Hij deed dit een dag nadat een goede vriend van hem aan het front was gestorven. Het gedicht werd eind 1915 gepubliceerd en daarna razend populair. McCrae zelf overleefde de oorlog niet, zoals zovelen. Maar zijn legacy leeft voort, dankzij “In Flanders Fields”.

Flower of Scotland

Een van de mooiste volksliederen vind ik “Flower of Scotland”. Ik hoop het komende woensdag keihard te horen uit 20.000 Schotse kelen. Een herhaling van het filmpje hierboven zou niet vervelend zijn. Het klinkt als een eeuwenoud strijdlied en ik was dan ook verbaasd dat het pas in 1967 (voor het Schotse voetbal het Gouden Jaar) is geschreven. Weg mythe. Het lied gaat over de overwinning van de Schotten tijdens de Battle of Bannockburn in 1314. Robert the Bruce versloeg toen de Engelse koning Edward I. Wie de film “Braveheart” heeft gezien, kan zich die scene nog wel herinneren. De tekst lees je hier. In 1974 werd “Flower of Scotland” door het Schotse rugbyteam voortaan als volkslied gebruikt. De voetballer waren er veel later bij. Pas in 1997 werd het voor iedere interland gezongen. Op Wembley is het dus pas één keer eerder te horen geweest, toen Engeland en Schotland tegenover elkaar stonden in 1999. Het is een voorrecht om er komende woensdag bij te zijn als het voor de tweede keer wordt gezongen.

Football Heroes’ Stamps

Net zoals voetbal is filatelie een typische mannenhobby. Sommige mensen combineren ze en sparen postzegels die een link met voetbal hebben. Die kunnen nu een vreugdedansje maken, want de Royal Mail geeft vandaag een setje van elf postzegels uit ter ere van de 150ste verjaardag van de FA. Ik blijf het apart vinden dat het niet alleen Engelsen zijn, maar ook voetballers uit de andere drie Britse landen die ieder hun eigen FA hebben. Toch vormen de Engelsen met zeven (John Barnes, Gordon Banks, Bobby Charlton, Jimmy Greaves, Kevin Keegan, Bobby Moore, Bryan Robson) de hoofdmoot. Het geheel wordt afgemaakt met twee Schotten (Denis Law en Dave Mackay), een Welshman (John Charles) en een Noord-Ier (George Best). Er is al volop discussie op internet over de keuze, want het is een erg aanvallend team. Ook is het opvallend dat de eerste Brit die Europees voetballer van heet Jaar werd (Stanley Matthews) ontbreekt. En wat te denken van Jimmy Johnstone, die er in mijn ogen zeker bij zou moeten zitten. Maar laten we niet gaan nuilen en genieten van dit initiatief. Hieronder alle postzegels die vanaf vandaag te koop zijn.

Video of the Week: Newport State of Mind

Komende vrijdag naar de Welshe derby tussen Newport en Wrexham en dat op het geweldige Rodney Parade. Newport State of Mind. Dat is ook de titel van een lied dat als parodie werd gezongen Empire State of Mind. Het is een mooi nummer, want Newport, best wel een pauperstadje, wordt daarin bezongen alsof het een wereldstad is. Ik heb het wel voor underdogsteden, dus ik mag dit graag horen. Het lied was in 2010 een grote hype en werd meer dan 2,5 miljoen keer bekeken op Youtube. De opbrengsten zouden naar een lokaal goed doel gaan, maar daar stak zakkenvuller Jay-Z een stokje voor. Hij wilde namelijk zijn zoveelste bontjas kopen van dat geld, waardoor de mental health charity Newport Mind kon fluiten naar de centen.

Happy Hour: The Pubs of Cowdenbeath

Binnenkort ga ik dan eindelijk Cowdenbeath vincken. In 2010 was het bijna gelukt, maar ging de wedstrijd niet door vanwege stakende scheidsrechters. Begin van dit seizoen een tweede kans. De derby tussen Cowdenbeath en Dunfermline, beter kon niet. Maar het duurde lang voordat we zekerheid hadden dat Dunfermline wel SFL1 zou spelen. P-P dus voor ons. Nu poging drie. Het is begin december, dus altijd gevaarlijk. Maar mocht het lukken, dan zet ik een mooie vinck. Niet alles stadiontechnisch, maar ook staptechnisch. Cowdenbeath schijnt namelijk de onvriendelijkste pubs te hebben van heel Schotland. Nare uitbaters, racistische klanten en vechtbazen. Dat wil ik natuurlijk met eigen ogen zien. Hieronder een overzicht van de recensies die de drie grootste pubs van Cowdenbeath kregen.

Scouse Moustaches

Er is geen stad ter wereld die zo wordt geassocieerd met snorren als Liverpool. Het is de snorrenhoofdstad en Abe van den Ban is eigenlijk ook een Scouser. Waar je in Nederland meteen aan Den Haag denkt als het over matjes gaat, denkt iedereen in Engeland meteen aan Liverpool als het over snorren gaat. Een man in Liverpool draagt een snor en in de jaren tachtig klopte dat wel. Als je in Liverpool geen haar op je bovenlip had, zag men meteen dat je geen Scouser was. In de week waarin iedereen #indenbanvanabe is, tijd voor een elftal spelers van Liverpool met een snor. Veel uit de succesperiode van de club. Misschien moeten Gerrard, Suarez en co ook maar eens een mooie knevel moeten laten groeien.

Happy Hour: The Sandon

Deze zondag is het Everton v Liverpool. Een mooie, klassieke derby. Niet echt een haatderby, ook al begint dat door invloeden van buitenaf wel steeds meer te komen. De bijnaam “The Friendly derby” is daardoor steeds minder actueel, hoewel rondom het rapport over Hillsborough duidelijk werd dat er geen echte haat is tussen beide clubs. De clubs zijn diep met elkaar verstrengeld vanuit het verleden. Zonder Everton was er nooit een Liverpool geweest. Beide clubs werden in dezelfde pub geboren: The Sandon, vlak bij Anfield. Ooit kleedden de spelers van beide clubs zich zelfs om in deze pub. Historische grond dus en zeker een must see als je Liverpool of Everton bezoekt.