Paine Proffitt

De dag dat ik mijn 92 volbracht bij Port Vale zat alles mee. Het was een heerlijke dag in Burslem, Vale Park is een geweldig stadion, de wedstrijd was erg leuk en het randvermaak was ook wel aardig om te volgen. Ik vond het mooi dat ik de befaamde 92-beker kreeg en dat het de hoogste gate voor Port Vale was in 13 jaar. Wat de dag helemaal afmaakte, was de cover van het programmaboekje. Een klassieke tekening van het voetballer met een oude stand en een floodlight op de achtergrond. Het leek wel een programmaboekje uit de jaren 50. In Burslem zag ik ook een galerij schilderijen verkopen van de man die de cover had ontworpen: Port Vale-fan Paine Proffitt (41). Niet alleen voor Port Vale ontwerpt hij kunstwerken, maar ook voor clubs als West Brom, Aberdeen en Derby County. Tijd voor een interview met hem.

Tim Buzaglo: de Maradona van Gibraltar

Ieder land heeft een Maradona, bewees Wiep Idzenga ooit. Hij ging naar de meest obscure landen om die te zoeken. Ook Gibraltar heeft één grote vedette: Tim Buzaglo. Hij teert eigenlijk op één geweldige pot, maar wel een wedstrijd die ik mij nog goed kan heugen. Ik was, en ben, helemaal gek op de FA Cup. Vooral bekerstunts spreken mij enorm aan. De teams die begin jaren negentig een stunt uithaalden, herinner ik me nog allemaal. Zo speelde Woking op 5 januari 1991 tegen West Brom, dat vier divisies hoger speelde. Op The Hawthorns nog wel. Woking won met 2-4 en Tim Buzaglo maakte er drie. Het wordt nog vaak gememoreerd als de derde ronde van de FA Cup er weer aankomt. Buzaglo zette dankzij die hattrick Gibraltar even op de voetbalkaart.

Renton: Champions of the United Kingdom and the World

Ik kom graag in voetbalmusea. Helaas is die in Nederland erg op kinderen gericht, maar die van Engeland en Schotland zijn geweldig. Zo zag ik in Hampden, waar het Schotse voetbalmuseum is gevestigd, ooit bovenstaande gekke beker staan. Er stond onder dat dit de eerste World Cup was. De winnaar was Renton FC. Ik kende die club wel als een van de oprichters van de Scottish Football League, maar had geen idee dat die ooit wereldkampioen waren geweest. Omdat het vandaag precies 125 jaar geleden is dat Renton die beker won, besteden we er op DT116 natuurlijk aandacht aan. Waar moet je anders zijn voor obscure stukken over Britse clubs.

Keith Masefield

Gisteren was het festijn #indenbanvanabe. Een geweldig initiatief. Ik wilde er natuurlijk op DT116 ook aandacht aan besteden. Maar ik ga niet zomaar iets over Abe van den Ban schrijven. Daar zijn andere blogs voor. Bij mij moet het een link hebben met Engeland. Zo kwam ik op stukjes over Haarlem tegen Arsenal, snorren, Schotten in Haarlem, nog meer snorren en Abe van den Ban die niet in Leicester speelde. Maar het mooiste leek me een interview met de voor mij bekendste Engelse speler van Haarlem: Keith Masefield. Uiteindelijk lukte het me om hem te spreken. Het ging over Barry Hughes, werken in het supportershome, zijn grote voetballiefde West Bromwich Albion en de snor van Abe.

De Woensdagfoto: Old School Training

Watney Cup 1971: Graham’s Granddads Army

De Watney Cup was een toernooi dat vier jaar lang bestond. Het format was simpel: van iedere divisie mochten de twee clubs deelnemen die het meeste hadden gescoord het voorafgaande seizoen en niet waren gepromoveerd of zich hadden geplaatst voor Europees voetbal. Deze acht clubs speelden in een knock-out format tegen elkaar om zo uiteindelijk de winnaar te bepalen. Het was niet mogelijk dat twee clubs uit dezelfde divisie elkaar in de kwart- of halve finale troffen. Verder kreeg de club uit de laagste divisie altijd het thuisvoordeel in de eerste ronde. Het toernooi werd uitgezonden op tv, had enkele noviteiten en de winnaar kreeg een mooie beker. In deze tweede aflevering de Watney Cup van 1971, die werd gewonnen door het bejaardenhuis van Colchester en waarin Halifax haar meest legendarische zege ooit haalde.

The Three Degrees

Het was balen toen West Brom dit jaar weer promoveerde naar de Premier League. Ik zie graag nieuwe clubs bij MotD en The Baggies ben ik helemaal beu. Saaie club, saai stadion en nare fans weet ik uit eigen ervaring. Het is al de vierde promotie in negen jaar. Duidelijk een geval van te klein voor het tafellaken en te groot voor het servet. Een beetje het Engelse De Graafschap. Ook dit jaar is WBA weer een van de grote favorieten voor degradatie. Daardoor vergis je er soms in dat het een joekel van een club was in het verleden. Er werden veel prijzen gepakt in de jaren van de zwart-wit tv en eind jaren 70 had de club kans om landskampioen te worden. Dit onder aanvoering van The Three Degrees, die niet alleen op sportief vlak voor een revolutie zorgden op de Engelse velden.

Every Inch a Gentleman

Het is alweer een jaar geleden dat Sir Bobby Robson overleed. Gone, but not forgotten, zoals de Engelsen zeggen. Vandaar dat er vandaag in zijn Newcastle een wedstrijd ter ere van deze grootheid wordt gespeeld. Newcastle United en PSV gaan het opnemen tegen elkaar in het kader van de Bobby Robson Memorial. Een eerbetoon dat de man heeft verdiend. Ik herinner me de beelden nog van zijn laatste keer in de openbaarheid, een paar dagen voor zijn dood.Ik zag een iemand in een rolstoel zitten die meer dood dan levend leek. Je zag het hoopje mens lijden, maar hij behield zijn waardigheid. Hij was namelijk aanwezig bij een evenement dat speciaal ter ere van hem was georganiseerd. Op het tandvlees had hij het weten te redden tot deze dag. Vijf dagen later was hij dood.