AFC Nicknames: The Citizens

Manchester City werd gisteren voor de vierde keer in haar geschiedenis kampioen van Engeland. Waar ze ook kampioen in zijn, is het hebben van bijnamen. Maar liefst vijf heeft de club er gehad: The Gortonians, The Ardwickites, The Brewerymen, The Citizens en The Blues. Die laatste, eigenlijk de saaiste, hebben ze vandaag de dag nog altijd. De eerste twee zijn afgeleid van de oorspronkelijke namen van Manchester City: Gorton FC (van 1880 t/m 1887) en Ardwick FC (van 1887 t/m 1894). De bijnaam The Brewerymen dankte de club aan de brouwerij Chester’s. Dankzij de financiële steun van hen kon de club een stadion bouwen en uitgroeien tot een goede Leagueclub. The Blues is natuurlijk afgeleid van het blauwe shirt van City. In de periode tussen The Brewerymen en The Blues had de club de bijnaam die hierboven is afgebeeld: The Citizenss. Een “citizen” is een beetje een nette burger, vandaar ook het clichémannetje met bolhoed, giletje en paraplu.  Dat paste ook wel bij City, dat voor WO II de nette club van Manchester was in tegenstelling tot het volkse United.

AFC Nicknames: The Hatters

Afgelopen maand kwam er na vijf jaar een einde aan het avontuur van Luton Town in de Conference. Gelukkig, want ik mag The Hatters wel. Kenilworth Road is een heerlijk, gare bak en de club heeft heel fanatieke, trouwe fans. De bijnaam The Hatters heeft Luton Town te danken aan de hoedenindustrie die erg groot was in de stad. In de 17e eeuw kwam de Schot Robert Napier aan in Luton, want hij zag de stad als een perfecte plek om een hoedenfabriek te starten. Er werden rietvelden aangelegd en Luton werd, samen met Stockport, het centrum van de hoedenindustrie. De industrie leverde de stad veel rijkdom op, maar ook veel armoede bij de arbeiders. Ook ging de stad bijna kapot toen de sector grote klappen kreeg. Toch is de hoedenindustrie niet vergeten door Luton. In het stadswapen zie je een hand die riet vasthoudt en de bijnaam van Luton Town verwijst naar het verleden. In de hoedenfabriek werken was trouwens geen pretje. Als arbeider ademde je veel zware metalen in en vele werknemers draaiden uiteindelijk door die vergiftiging. De Engelse uitdrukking ‘mad as a hatter’ (zo gek als een deur) komt hier dan ook vandaan.

AFC Nicknames: The Mariners

Komende zondag ga ik naar Manchester United v Liverpool oftewel The Red Devils tegen The Reds, maar ooit was het The Railwaymen tegen The Mariners. Manchester United is namelijk opgericht door werknemers van een bedrijf dat treinstellen maakte. De man achter de oprichting van Liverpool was een bierbrouwer, maar helaas is de bijnaam nooit The Boozers geweest. Maar dus wel The Mariners. Het is niet moeilijk om te achterhalen waar die naam vandaan komt, want Liverpool is een echte havenstad. De haven bracht de stad rijkdom, maar later ook armoede. Nog altijd is de haven erg belangrijk voor de stad, maar honderd jaar geleden was het nog meer de levensader voor de stad. In Engeland dacht iedereen meteen aan de haven, als het over Liverpool ging (de kaartjes komen uit 1933, dus ver voor The Beatles). Daarom stond de club, naast The Reds, bekend als The Mariners en werd de club door Ogden’s afgebeeld als een zeeman.

AFC Nicknames: The Imps

Een van de leukste bijnamen in het Engelse voetbal vind ik die van Lincoln City: The Imps. Voor de oorsprong van die bijnaam moeten we terug naar de veertiende eeuw. De duivel besloot ter vermaak twee Imps naar Engeland te sturen. Imps zijn kleine, kwaadaardige wezentjes met een enorme kracht. Ze halen hun kick uit het vernielen van dingen. Een soort hooligans dus. Nadat ze de kerktoren van Chesterfield hadden gedraaid, gingen ze op weg naar de kathedraal van Lincoln, destijds het hoogste gebouw ter wereld. Daar gingen ze helemaal los, totdat een engel orde op zaken kwam brengen. Hij versteende een van de twee Imps. De andere ging er snel vandoor, maar werd door een heks in een zwarte kat veranderd. Waar die kat is, weer niemand. De versteende Imp is nog altijd te zien in de kathedraal. De Imp is echt het symbool van de stad geworden en het is dus niet vreemd dat Lincoln City al snel de bijnaam The Imps kreeg. De club heeft tegenwoordig ook een Imp in haar logo.

AFC Nicknames: The Foxes

Als je Leicestershire binnenrijdt, word je begroet met de tekst “Leicestershire, the heart of rural England” en daarmee zitten ze niet ver van de waarheid af. Het is een grote county (iets minder landoppervlakte dan Zuid-Holland) waar geen kip woont, buiten de stad Leicester. Het is een blauw Tory-gebied waar ze nogal conservatief denken. Men is trots op de tradities van de county en de bekendste is de vossenjacht. Het jagen op vossen met honden is ontstaan in Leicestershire. De landheer en zijn gevolg gingen op jacht naar vossen om die te doden. Gelukkig is dit in 2004 verboden. In Leicestershire waren ze daar niet blij mee, want ze zagen het als een inperking van hun vrijheden door arrogante stedelingen die niets van rurale tradities afwisten. Welke vos niet verboden is, is die van Leicester City. De club heeft al meer dan een eeuw de bijnaam The Foxes, vanwege de link tussen de county en de vossenjacht. Het logo is al diverse malen veranderd de afgelopen decennia, maar altijd zit er een vos in. Leicester City is een aantal jaar geleden overgenomen door Thaise investeerders, maar die zullen het niet in hun hoofd halen om de vos te vervangen door een draak. De ‘fox’ is heilig in Leicester.

AFC Nicknames: The Tigers

Het is typisch dat juist nu Hull City aan de beurt komt bij AFC Nicknames. De rare eigenaar van de club wil de naam namelijk veranderen in Hull Tigers. Dat schijnt meer aan te spreken. The Tigers is al meer dan honderd jaar de bijnaam van de club. Die kregen ze in 1905 vanwege hun shirt met strepen van amber en zwart. De eerste bijnaam van Hull City was The Cits (afgeleid van Citizens), maar een lokale journalist vond dat de club een dierennaam moest hebben aangezien ook de twee grote rugbyclubs uit de stad (Hull FC = The Airlie Birds en Hull Kingston Rovers = The Robins) ook een dierensoort als bijnaam hadden. Zodoende werd het The Tigers. Dat vonden ze bij de club niet erg. Verre van, want ze zijn sindsdien helemaal losgegaan. Sinds WO II heeft de club diverse logo’s gehad met de meest kitscherige tijgers erop. Ook op de programmaboekjes stond jarenlang een tijger. Maar het toppunt is het shirt dat de club van 1992 tot en met 1995 droeg. Dat had een tijgervacht als patroon. Afschuwelijk, maar tegenwoordig cult. Tijgers en Hull City horen bij elkaar, maar verander de club niet in Hull Tigers. Dat is te plastic.

AFC Nicknames: The Fishermen

Als ik mijn boek niet had uitgebracht, had ik op 28 december een DT116-trip georganiseerd naar Grimsby v Macclesfield. Mooie club vind ik dat, Grimsby Town. Leuk stadion, raar plaatsje en heel goede fish & chips. Logisch ook, want Grimsby is een echt visserplaatsje. Vroeger was het zowat zowat de enige bron van inkomsten daar. Het was dus vrij logisch dat de bijnaam voor Grimsby Town The Fishermen was. Bijna iedere fan was voor zijn boterham afhankelijk van de visserij. Je zou zeggen ‘niets meer aan veranderen’, maar helaas heeft de club dat zelf wel gedaan. Ze vonden The Fishermen niet stoer genoeg en de club besloot de bijnaam te veranderen in The Mariners. Het erge is dat die naam nu gemeengoed is. Gelukkig verloochen de fans zichzelf niet. Nog altijd zingen ze “We only sing when we’re fishing” bij Grismby. Het fanzine (en de populairste fansite) van de club heet Cod Almighty. Een Cod is een kabeljauw, dus weer een mooie link naar de bijnaam uit het verleden. Zo mag ik het graag zien.

AFC Nicknames: The Cottagers

Mijn favoriete stadion in Londen is Craven Cottage van Fulham. Daar kunnen zelfs Griffin Park en wijlen Underhill niet tegenop. De Stevenage Road Stand is een van de mooiste bouwwerken die ik ooit heb gezien en de cottage in de hoek blijft ook heel speciaal. Aan dat huisje dankt Fulham ook haar bijnaam: The Cottagers. Op de plek waar nu het stadion ligt, stond ooit de cottage van Lord William Craven de 6e baron van Craven. Hij liet het in 1870 bouwen en het was een ideale locatie om te jagen, want rondom de cottage van Craven lagen bossen. Veel rijke mensen huurden het af, zoals de schrijvers Edward Bulwer-Lytton (The Last Days of Pompeii) en Sir Arthur Conan Doyle (Sherlock Holmes), Florence Nightingale en Queen Victoria. Napoleon III verbleef er tijdens zijn ballingschap en noemde Craven Cottage ‘The most beautiful villa I have ever seen’. Het werd later omschreven als een cottage met een Alice in Wonderland-cuteness. In mei 1888 brandde de cottage helaas af en lag het terrein braak. In 1896 kocht Fulham het terrein en noemde het ‘Craven Cottage’. Archibald Leitch bouwde in 1905 de Stevenage Road Stand en zette in de hoek een cottage met kleedkamers neer. Een prachtig tribute voor het originele Craven Cottage.

AFC Nicknames: The Grecians

Een van de meest opvallende bijnamen in het Engelse voetbal is die van Exeter: The Grecians oftewel De Grieken. De bijnaam hebben ze te danken aan St. Sidwell’s United, een van de twee clubs (de andere was Exeter United) die in 1904 besloot te fuseren tot Exeter City nadat ze een wedstrijd tegen elkaar hadden gespeeld. St. Sidwell’s won met 3-1 en na afloop leek het de beide besturen wel een goed idee om samen te gaan. Voetballen gingen ze doen in het stadion van Exeter United, maar de bijnaam werd overgenomen van St. Sidwell’s.  St. Sidwell’s was een plaatsje nét buiten Exeter. In juni 1726 werd tijdens een festival in die plaats de Slag om Troje nagespeeld. De Grieken veroverden daarbij na de befaamde list met een paard de stad op de Trojanen. De inwoners van St. Sidwell’s, die buiten de stadsmuren van Exeter woonden, vonden dat natuurlijk fantastisch en gingen zichzelf The Grecians noemen. De voetbalclub St. Sidwell’s United kreeg die bijnaam en Exeter City heeft die geërfd. Ironisch, want Exeter was Troje in de ogen van de inwoners van St. Sidwell’s dat tegenwoordig gewoon een onderdeel van Exeter is.

AFC Nicknames: The Toffees

Een van de mooiste bijnamen in het Engelse voetbal vind ik die van Everton: The Toffees. Hij is afkomstig van niet eén, maar twee snoepwinkels. We beginnen bij “Ye Anciente Everton Toffee House” van Old Ma Bushell. Dat lag vlakbij Anfield, het oude stadion van Everton. Fans die naar het voetbal gingen, kochten zich in de winkel helemaal gek aan Everton Toffees om die tijdens de wedstrijd lekker op te eten. In 1892 vertrok Everton van Anfield naar Goodison Park. Toevallig zat daar óók een snoepwinkel “Mother Nobletts Toffee Shop”.  Mother Noblett kon natuurlijk geen Everton Toffees verkopen, want daar zat patent op. Daarop vond ze Everton Mints uit. Dit waren snoepjes met een buitenkant van mint en een kern van toffee. Ranzig, maar vergeet niet dat dit in Engeland is en dat ze daar smullen van raar eten. Ze maakte ze zwart-wit, destijds de kleuren van Everton. De Everton Mints waren een groot succes (en zijn dat nog steeds) en de zaken van Old Ma Bushell gingen slecht. Daarop bedacht Old Ma iets briljants. Ze regelde met de club dat haar mooie kleindochter voor de wedstrijd Everton Toffees uit mochten delen (en verkopen) aan de fans. Sindsdien is er voor iedere wedstrijd een Toffee Lady. Tegenwoordig wijst de supportersclub iedere wedstrijd een meisje aan die dat mag doen.