AFC Nicknames: The Hatters

Afgelopen maand kwam er na vijf jaar een einde aan het avontuur van Luton Town in de Conference. Gelukkig, want ik mag The Hatters wel. Kenilworth Road is een heerlijk, gare bak en de club heeft heel fanatieke, trouwe fans. De bijnaam The Hatters heeft Luton Town te danken aan de hoedenindustrie die erg groot was in de stad. In de 17e eeuw kwam de Schot Robert Napier aan in Luton, want hij zag de stad als een perfecte plek om een hoedenfabriek te starten. Er werden rietvelden aangelegd en Luton werd, samen met Stockport, het centrum van de hoedenindustrie. De industrie leverde de stad veel rijkdom op, maar ook veel armoede bij de arbeiders. Ook ging de stad bijna kapot toen de sector grote klappen kreeg. Toch is de hoedenindustrie niet vergeten door Luton. In het stadswapen zie je een hand die riet vasthoudt en de bijnaam van Luton Town verwijst naar het verleden. In de hoedenfabriek werken was trouwens geen pretje. Als arbeider ademde je veel zware metalen in en vele werknemers draaiden uiteindelijk door die vergiftiging. De Engelse uitdrukking ‘mad as a hatter’ (zo gek als een deur) komt hier dan ook vandaan.

Glorious Hearts

Bij groot nieuws moet je altijd een bekend citaat nemen. Ik kies voor Martin Luther Kings “I have a dream”. Ik heb ook al lang een droom en dat is om de Britse variant van “A Season with Verona” te schrijven. Het is eigenlijk altijd een droom op de achtergrond gebleven, want om daadwerkelijk die stap te maken moet je toch wel heel erg uit je comfort zone komen. Na mijn bezoek aan Hearts v Hibs, eind maart, heb ik besloten het toch te doen. Dag baan, huis en andere zekerheden. Het wordt tijd voor wat actie in het leven. Ik ga daarom komend seizoen Hearts volgen in de Schotse Championship, zoals Tim Parks dat met Hellas Verona deed. Daarvoor moet ik naar Edinburgh verhuizen, want vanuit Nederland krijg je nooit het volledige beeld. Ik ga dit project opzetten via crowdfunding, sinds een aantal jaar dé manier om de wat grotere, onafhankelijke journalistieke projecten van de grond te krijgen. Iedereen kan dus participeren. Als jij dat ook wilt, kijk dan hier: http://www.glorioushearts.nl. Daar lees je alles over mijn plan “Glorious Hearts”, waarom ik juist Heart of Midlothian heb gekozen, hoe je het project kan steunen en wat je er voor terugkrijgt. Ik eindig met een citaat van de dit jaar overleden Lou Reed: “It’s the beginning of a great adventure”.

East Fife v Forfar Athletic

Er is één uitslag waar iedereen die het Britse voetbal een beetje volgt op zit te wachten: East Fife 5, Forfar 4. Forfar 4, East Fife 5 mag ook. Helaas is dat nog nooit gebeurd. Precies vijftig jaar geleden waren ze er dichtbij. Het werd 5-4 in Forfar, helaas voor de thuisploeg. De wedstrijd staat in de UK ook bekend als de “James Alexander Gordon” fixture. JAG was veertig jaar lang de man die om vijf uur de uitslagen voorlas op de BBC en een grote held van mij. Ik schreef vorig jaar een stukje over de legende.  Als JAG de uitslagen voorlas en het was Forfar v East Fife, hoopte iedereen op dé uitslag. De befaamde komiek Eric Morecambe noemde JAG ook nooit “James”, maar zei altijd “East Fife 5 Forfar 4” tegen hem in de twintig jaar dat ze elkaar kende. Op 1 oktober 2011 leek het eindelijk te gaan gebeuren. Na 53 minuten stond het 3-3 in Methil. Ik kreeg een mental breakdown, want ik hoopte er zo op. Maar zo is het leven niet. Het werd slechts 4-3. Helaas is JAG gestopt en zullen we hem nooit “East Fife… (downward inflection) 5. Forfar… (upward lilt) 4” horen zeggen.

Jon Paul Gilhooley & Steven Gerrard

De neefjes Jon Paul en Steven waren gek op voetbal en helemaal leip van Liverpool. Ze gingen graag naar Anfield om hun helden te aanschouwen, samen met hun vaders en ooms. Beiden waren ze graag naar de halve finale van de FA Cup tegen Nottingham Forest op Hillsborough gegaan, maar er waren geen kaartjes meer. Jon Paul ging daarom zwemmen, maar zijn ooms waren erin geslaagd nog een kaartje te regelen. Hij mocht mee naar Sheffield! Een paar uur later was hij dood. Met zijn tien jaar was Jon Paul het jongste slachtoffer. Vader Ronald had de zware taak hem te identificeren en kreeg later de kleren van zijn overleden zoontje mee en één blauw-gele sportschoen. De andere was verloren gegaan in de hel. De achtjarige Steven volgde het nieuws op tv en hoopte dat er geen familie van hem was overleden. Hij bad ’s avonds in bed op een goede afloop, maar kreeg de volgende dag te horen dat zijn neefje dood was gedrukt op Leppings Lane. Waar Jon Paul nooit de kans voor kreeg, lukte Steven wel. Hij speelt sinds 1998 in het eerste van Liverpool en refereerde na zijn debuut aan zijn overleden neef: “He’s ­looking down on me. I play for him.” Wat zou het prachtig zijn als Steven Gerrard aan het eind van het seizoen, uitgerekend 25 jaar na de ramp, de Reds kampioen maakt.

Football Club Obscura: Aberystwyth Town

Van de vijf competities op de Britse eilanden, bezoek ik die van Wales het minste. Ik heb natuurlijk al verschillende wedstrijden gezien van de Welshe clubs die in Engeland spelen, maar de clubs die in de Welshe competities spelen bezoek ik zelden. Alleen Airbus UK en Rhyl staan op mijn vincklijstje. Deze vrijdag ga ik naar Aberystwyth Town, mijn favoriet in de Welsh Premier League. De ligging van de club aan de westkust (men spreekt voornamelijk Welsh in Aberystwyth) en het stadionnetje spreken me aan. Helaas gaat het in zomer plat, vandaar dat ik nog snel even moest gaan. Gelukkig kwam het precies goed uit. Aberystwyth Town is qua successen niet erg verwend. Eenmaal zijn ze derde geworden in de Welsh Premier League en dat is de hoogste positie tot nu toe. De Welsh Cup werd slechts éénmaal gewonnen (in 1900). Zowel in 2009 als dit jaar staan ze in de finale. Van mij mogen ze hem dit keer winnen. Doordat kampioen TNS de tegenstander is, gaat de club hoe dan ook volgend seizoen Europa in. Llongyfarchiadau Aberystwyth!

Jack the Brightest Star

Jack Kennedy was een zorgeloze kleuter die gek was van de Hulk. Er was nooit iets met hem aan de hand, totdat hij in de avond van 17 december 2012 ineens koorts kreeg. Jack kreeg een aspirientje van zijn vader Derek en werd de volgende ochtend weer wakker. Hij was alleen zo moe, dat hij nog even ging slapen. Toen Derek kwam kijken, vond hij zijn zoontje bewusteloos in zijn bed. In Glasgow was niet genoeg plek, dus moesten ze naar Edinburgh voor een behandeling. Doordat de familie-ambulance alleen mag worden gebruikt voor vervoer naar Glasgow, moesten de ouders in de auto achter hen aanrijden. Er was vooraf gewaarschuwd dat Jack de ambulancerit misschien wel niet zou overleven. Zijn moeder omschreef het als ‘de langste 90 minuten uit haar leven’.

Hearts are going down

Gisteren gebeurde het onvermijdelijke: Hearts degradeerde na 31 jaar gedegradeerd uit de SPL. Hearts is een van de founder members van de Scottish League, opgericht in 1890, en speelde in die 124 jaar slechts vier seizoenen niet op het hoogste niveau. Op de all-time table staan ze derde, op gepaste afstand van de Old Firm, maar ook weer ruim voor op nummer vier Aberdeen. Volgend seizoen dus Hearts v Rangers in de Schotse Championship en, als het een beetje mee/tegenzit, ook Hearts v Dundee en Hearts v Hibs. Het kan allemaal. Bij Hearts hopen ze erop. Maandag wordt bekend of er een deal met de curator in Litouwen kan worden gesloten. Lukt dat, dan kan Heart of Midlothian volgend seizoen het 140-jarige bestaan vieren. En vieren, dat kunnen ze daar. Dat merkte ik vorige week tegen Hibs. Als de Hibees hadden gewonnen, was Hearts gedegradeerd. Tot ieders verbazing gebeurde dat niet. Hearts won met 2-0 en het was een vulkaanuitbarsting van vreugde. Gisteren wonnen ze met 2-4 van Partick Thistle, maar door de overwinning van St. Mirren was het toch einde verhaal. Hearts is gegaan met het hoofd rechtop ten onder gegaan. Hopelijk bestaan ze volgend jaar nog.

Pompey’s Survival

Het seizoen duurt nog zes wedstrijden, maar ik denk dat Pompey er wel in blijft. De 1-2-overwinning bij Newport heeft weer vertrouwen in de ploeg gebracht. Dat daarnaast hekkensluiters Torquay (1-0 bij Southend) en Northampton (0-3 tegen Bury) verloren, was helemaal lekker voor ze. Zelfs Wymcombe, dat op 0-0 bleef steken, werd voorbij gegaan. Er is een soort opluchting in de spelersgroep nu ze geen betonvoetbal meer hoeven te spelen na het ontslag van manager Richie Barker. Eindelijk weer een keer aanvallen en dat resulteerde in twee goals. In denk dat Portsmouth vandaag tegen Hartlepool die lijn gaat doortrekken. De Monkeyhangers zijn klaar met het seizoen en hebben en lange busrit achter de rug. Ik zie Pompey vandaag wel winnen en dan zijn de mannen uit Portsmouth zo goed als veilig, vooral als de andere uitslagen positief voor ze uitvallen.

Joseph H. Smith: Zonder respect geen voetbal

In de nieuwe column van Joseph H. Smith een oproep aan de KNVB om niet naar Qatar te gaan. Wat dit met Engels voetbal te maken heeft? Eigenlijk alles, want waar de KNVB staat kun je ook de FA neerzetten. Conslusie is gewoon dat we niet naar dat boevenland moeten gaan die het WK gekocht hebben en waar een mensenleven niets waard is. Als alle toplanden dit wantoernooi boycotten, binden de FIFA-boeven wel in. Zij zijn alleen geïnteresseerd in centjes en die zullen er niet zoveel binnenstromen als de toplanden niet komen. Wat zou het toch mooi zijn als het topvoetbal voor een keertje tegen wantoestanden in opstand komt.