The Unofficial World Champions

De 1-5 was mooi, maar geen Schotse overwinning spreekt zo tot de verbeelding als de 2-3 in 1967. Dat jaar was een droomjaar voor het Schotse voetbal. Celtic pakte als eerste Britse club de Europa Cup I, Rangers stond in de finale van de Europa Cup II en Schotland vernederde wereldkampioen Engeland op het heilige Wembley. Het was weer een wedstrijd in het kader van het British Home Championship, wat automatisch de kwalificatiepoule was voor het EK in 1968. Ondanks dat er vier Lisbon Lions meededen en Schotland ook nog Denis Law, Billy Bremner en Jim Baxter in het team had staan, was regerend wereldkampioen Engeland favoriet. Negentien wedstrijden waren ze al ongeslagen en dit moest de twintigste worden. Dat werd het niet. Schotland speelde Engeland helemaal weg. Pas in de 84ste en 88ste minuut scoorde Engeland. De ultieme vernedering was toen Jim Baxter de bal ging hooghouden, tot afgrijzen van de Engelse fans. De Schotten riepen zichzelf na deze wedstrijd uit tot ‘The Unofficial World Champions’. De beelden.

The Wembley Wizards

De grootste overwinning die Schotland ooit op Wembley behaalde was de 1-5 in 1928. Schotland, zwaar underdog, speelde Engeland helemaal op een hoopje. De wedstrijd was er een in het kader van het British Home Championship, tussen de vier landen van het Verenigd Koninkrijk. Alex Jackson, destijds spelend voor Huddersfield Town, maakte er drie, terwijl de andere twee doelpunten werden gescoord door Alex James van Preston North End. Sowieso was de selectie van Schotland opvallend met veel ‘Anglos’ (Schotten die in de Engelse competitie speelden). Dat vond het thuisfront in Schotland vooraf niets, maar na de 1-5 werden de elf spelers omgedoopt tot “The Wembley Wizards” en helden voor de rest van hun leven. Ivan Sharpe, ex-speler die journalist was geworden, schreef in 1958 dat hij nooit een team zo goed had zien spelen als “The Wembley Wizards”. Hier wat beelden waaruit dat niet op te maken is (wel mooi gezang in het begin).

The Road to Wembley: Manchester City v Wigan Athletic

In mei is het altijd topdrukte op Wembley. We hebben de finale van de Conference al gehad en nu staat de tweede belangrijke wedstrijd hier op het programma: The FA Cup Final. In mijn vorige “The Road to Wembley” schreef ik dat ik hoopte dat het Chelsea v Millwall of Manchester City v Wigan Athletic zou worden vanwege het derby-element. Ik heb mijn zin gekregen en eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit. Het kan een leuke pot worden. Beide clubs hebben leuke spelers onder contract staan en Wigan is een van de weinige clubs in de onderste regionen die probeert te voetballen. Man City heeft ook schitterende spelers onder contract staan. Het kan dus een mooie pot worden, hoewel finales meestal tegenvallen. Maar een FA Cup Final is altijd mooi om te kijken.

The White Horse Final

Ik had het in mijn stukje over Bury v Derby County al over dat FA Cup Finals vaak bijzonder zijn als het jaar op een ‘3’ eindigt. De meest bijzondere vond plaats in 1923. Het was de eerste finale op Wembley en er kwamen veel te veel mensen op af. Uiteindelijk moest de politie zelfs het veld ontruimen, omdat er over mensen stonden. Doordat een van de agenten, George Scorey, op een opvallend wit paard met de naam Billie zat, is die finale de geschiedenis in gegaan als “The White Horse Final”. Tegenwoordig heet de loopbrug naar Wembley “The White Horse Bridge”. Dat de finale tussen Bolton Wanderers en West Ham United ging, zijn de meeste mensen vergeten. De doelpuntenmaken David Jack en Jack Smith al helemaal. Het paard, dat eigenlijk grijs was in plaats van wit, was de grote ster van de dag.

The Road to Wembley: Millwall v Wigan Athletic

Het seizoen vliegt voorbij, zo ook de FA Cup. We zijn al aanbeland bij de halve finales. Twee heel verschillende wedstrijden. Waar Chelsea v Manchester City gaat tussen twee van de grootste en rijkste clubs van Engeland, is Millwall v Wigan Athletic er eentje tussen twee lelijke eendjes. Het lijkt erop dat de finale daarom wel eens erg eenzijdig kan gaan worden. Daarom hoop ik op een ‘derby’ in de finale. Als Millwall wint, hoop ik dat Chelsea doorgaat. Een Londens onderonsje op Wembley. Daar is niets mis mee. Wigan v Man City zou ook een leuke zijn, want dat is een Greater Manchester derby. Maar zo ver zijn we nog niet, want ik moet nog een halve finale kiezen. Dat zou Millwall v Wigan zijn geworden. Voor beide clubs is het bereiken van de finale al een geweldige prestatie, dus de ontlading lijkt me daar groter dan bij die andere halve finale.

Guest Report: York City v Newport County @Wembley

Finales zijn altijd mooi, maar als het obscure bekers betreft helemaal. Peenvogel, ja dat is zijn echte naam, leek het wel wat om de FA Trophy (beker voor de vijfde tot en met achtste divisie) te vincken. De finale werd op Wembley gespeeld en hij heeft een zwak voor York sinds zijn bezoek aan die club eerder dit seizoen. Vandaag een gastverslag van hem over York City v Newport County.

Conference Final: Luton Town v York City

Komende zondag is het weer prijs op Wembley. Een dag nadat West Ham en Blackpool hebben uitgemaakt wie er in de Premier League gaat spelen volgend jaar, strijden de twee ex-Leagueclubs York en Luton om een plekje in de Football League. Beide clubs zullen elkaar onderhand wel beu zijn, want dit is al de elfde ontmoeting in ruim 2,5 jaar. De confrontaties tussen York en Luton zijn de laatste jaren uitgegroeid tot echte klassiekers. Het belooft een mooie confrontatie te worden en is, als ze tenminste niet in de FA Cup tegen elkaar loten, voorlopig de laatste ontmoeting tussen de twee clubs te zijn. Daar zullen ze blij mee zijn, want ik denk dat beide clubs elkaar niet meer kunnen zie of luchten.

The Miners’ Strike derby #6: The Mother of all Derby’s

Iedere derby heeft zo zijn eigen wedstrijd die door iedereen (vooral de winnaars) als legendarisch wordt gezien. Op papier was de 0-5 van Chesterfield in de replay van League Cup tegen Mansfield natuurlijk de meest indrukwekkend pot. Die pot was echter al in 1971, toen er van echte rivaliteit nog geen sprake was. Hoe anders as het in 1995. Beide clubs moesten het in een tweeluik tegen elkaar opnemen in de halve finale van de play-offs. Er stond van alles op het spel: de rivaliteit tussen beide, wraakgevoelens voor eerdere nederlagen en een plek op Wembley. Nooit was er een belangrijkere wedstrijd tussen beide gespeeld en tot vandaag de dag wordt dit nog steeds gezien als de moeder van alle derby’s die beide speelden.

Cardiff City v Blackpool

Cardiff City v Blackpool: The Championship, Wembley (22/05/2010, 15:00)

Cardiff City

Plaats op de ranglijst: 4de

Laatste vijf wedstrijden: 0-3-0-3-3

Blackpool

Plaats op de ranglijst: 6de

Laatste vijf wedstrijden: 3-3-1-3-3

Laatste ontmoeting: Cardiff City v Blackpool 1-1 (09/01/2010)

York City v Oxford United

York City v Oxford United: Conference, Wembley (16/05/2010, 17:00)

York City

Plaats op de ranglijst: 5de

Laatste vijf wedstrijden: 3-3-0-1-3

Oxford United

Plaats op de ranglijst: 3de

Laatste vijf wedstrijden: 3-1-0-3-3

Laatste ontmoeting: York City v Oxford United 1-1 (17/10/2009)