Dalymount Park

Vanavond ga ik na zeven jaar het heilige Dalymount Park weer eens bezoeken. Het stadion van Bohemians staat er sinds 1901 en was tot aan de jaren tachtig het kloppend hart van het Ierse voetbal. Er werden tal van interlands afgewerkt (zoals die tegen Italië op bovenstaande foto), bekerfinales werden er gespeeld en Bob Marley trad op in Dayler. Ooit konden 48.000 man in het stadion, nu nog maar amper 4.000 omdat er van alles is afgekeurd en afgebroken. Waarschijnlijk is het binnenkort helemaal gedaan met het stadion, want het staat op dure grond. Eeuwig zonde, want de historie druipt er vanaf. Zo stonden de lichtmasten van Dayler tot 1962 op Highbury. Bohemians kocht ze over van Arsenal, liet ze per schip naar Dublin komen en de eerste pot onder het kunstlicht was tegen Arsenal. Het werd 3-8. Nederland speelde er ook twee keer. In 1935 (3-5) en 1983 (2-3). Daarna werden interlands voortaan in het rugbystadion Lansdowne Road afgewerkt. De allerlaatste interland was Ierland v Marokko in 1990, waarna in 1998 de laatste bekerfinale in het stadion werd gespeeld. Dayler is binnenkort geschiedenis, dus ik ben blij het nog een keertje te vincken.

Intro Cobh Ramblers v Waterford United

Dankzij het toelaten van Cobh Ramblers tot de First Division, konden we nog een tweede club vincken dit weekend. Cobh Ramblers vond ik altijd een mooie naam en ik kende de club natuurlijk vanwege Roy Keane en Stephen Ireland. Maar het bekendste is Cobh vanwege de Titanic. Cobh was de laatste plek waar de boot aanmeerde voordat hij aan zijn fatale reis begon. Je ziet daar veel van terug in Cobh, dat een ontzettend leuk plaatsje is. Ga je er niet voor het voetbal heen, doe het dan voor het stadje. Eigenlijk leuker dan Cork. Wat niet leuker was, was het voetbal. St. Colman’s Park is saai. Het minste stadion dat ik tot nu toe zag ik (Noord-)Ierland. De wedstrijd was ook ontzettend slecht, maar ik zag wel mijn 100ste en 101ste goal van het seizoen. Het hele verslag, met meer foto’s van de stad dan van het stadion, vind je hier.

Roy the Rambler

Roy Keane was een echte laatbloeier. De voetballer uit Cork werd pas op volwassen leeftijd ontdekt door een Engelse club, Nottingham Forest in zijn geval. Het probleem van Keane was namelijk zijn lengte. Daardoor werd hij letterlijk over het hoofd gezien door vele scouts. Zelfs geen enkele Ierse topclub had interesse in Keane. Als zoon van Cork speelde hij daarom nooit voor Cork City. Wel voor het veel kleinere Cobh Ramblers, dat niet ver van Cork ligt. Op zeventien jarige leeftijd speelde hij voor zowel het eerste als voor het hoogste jeugdelftal en dat is essentieel geweest voor de ontwikkeling van Keane, die steeds sterker werd.  Tijdens een van die jeugdwedstrijden werd hij ontdekt door een scout van Nottingham Forest en ‘the rest is history’. In totaal speelde Keane 12 wedstrijden voor het eerste elftal van Cobh Ramblers en nog altijd is hij een grote held daar. Aan de muur hangt memorabilia van Keane. Omgekeerd telt hetzelfde. Twee weken na ons bezoek aan Cobh, kwam Keane zelf langs om zijn oude club nog eens aan het werk te zien. Mooi wanneer iemand zijn roots niet vergeet.

Intro Cork City v Drogheda United

Voetbal is schaars in de zomermaanden. Jammer, want vooral de oneven jaren zijn bijna niet door te komen zonder eindtoernooi. Gelukkig hebben ze in Ierland een zomercompetitie. Gek genoeg ben ik pas één keer eerder in de zomermaanden naar Ierland gegaan, in 2006. Het werd tijd om dat nog een keertje te doen. Omdat de competitie in Noord-Ierland stil ligt, konden we dit keer naar het zuiden gaan. Ik zocht speciaal een weekend uit waarbij Cork City op vrijdag speelde en Cobh Ramblers op zaterdag. Twee wedstrijden in een weekendje in het zuiden, beter kan bijna niet. Het was leuk, ondanks mijn lage verwachtingen over beide stadions.  Het verslag van de wedstrijd in Cork vind je hier.

Football in Cork

Cork is misschien wel de vreemdste voetbalstad die er is. Het spelletje is er razend populair en met Roy Keane hebben ze een icoon voortgebracht. Toch wil het maar niet lukken met de voetbalclubs daar. Cork City bestaat nu bijna dertig jaar en is daarmee niet alleen de oudste voetbalclub van Cork, maar er is ook geen club die lange heeft bestaan als The Rebels. Echt te bizar voor woorden eigenlijk, want alle vijf de clubs zijn minstens een keer kampioen geworden. Ook trokken ze allemaal redelijk wat toeschouwers, maar mismanagement loopt als een rode draad door het voetbal in Cork. Hieronder de vijf clubs uit Cork op een rijtje van wie er nog maar eentje bestaat.

George Best at Cork Celtic

In 1972 was de carrière van George Best, toen pas 26, over. Hij speelde nog twee seizoenen voor Man United, maar eigenlijk was zijn loopbaan al afgelopen. Hij stond er vaak naast of kwam niet opdagen vanwege het drankgelag. Daarna zwierf hij over de wereld en speelde bij voor clubs in de VS, Zuid-Afrika, Schotland, Australië en Ierland. En dat waren niet de grootste clubs uit die landen. Zo kwam hij onder andere uit voor Cork Celtic, een al lang verdwenen club uit Cork. Cork Celtic was de tweede club van Cork. Ze speelden op Turners Cross, waar tegenwoordig Cork City speelt. In december 1975 waren ze een middenmoter en er kwam weinig volk op de wedstrijden af. Daarom trok het bestuur George Best aan en de mensen stroomden toe. Het duurde maar drie wedstrijden, maar nog altijd spreekt het tot de verbeelding in Cork.

The Mardyke

Tot 2009 speelde Ierland slechts twee interlands buiten Dublin. Beide waren in Cork. In 1985 was Flower Lodge in Cork, dat nu van de GAA is en de naam Páirc Uí Rinn draagt, de gelukkige. Tegen Spanje werd het 0-0. Nog eerder, in 1939, was een andere locatie in Cork de gastheer voor het nationale elftal: The Mardyke. Dat stadion is tegenwoordig een atletiekstadion van de universiteit, maar destijds speelde de club Cork United er en was het dé voetbaltempel van de stad. Toen in 1939 Ierland v Hongarije op het programma stond, werd die toegewezen aan The Mardyke. De Corkonians vonden het geweldig. Maar liefst 18.000 man zagen beide teams met 2-2 gelijkspelen. Bovenstaande foto is tijdens de wedstrijd gemaakt. Echt een prachtige plaat (tip: even op klikken, dan zie je hem in groter formaat). Eeuwig zonde dat het stadion niet meer bestaat in die vorm, want het was echt een juweeltje.

Cork City v Bayern München 1-1

Ierse clubs zijn zelden een succes in Europa. Toch halen ze om de paar jaar een aardig resultaat. Shelbourne dat bijna de CL haalt, Shamrock Rovers in de poulefase van de Europa League en de 0-0 van Derry City tegen Paris SG zijn de dingen die het eerste in met opkomen. Iets langer geleden, in september 1991, vond misschien wel de grootste Ierse stunt plaats. Bayern München (shirtsponsor Opel), momenteel de beste van Europa, kwam niet verder dan 1-1 tegen Cork City (shirtsponsor Guinness). De return werd met 2-0 verloren, maar niemand pakt dat gelijkspel meer af van Cork. Bayern had toen ook al Jupp Heynkes op de bank zitten en was iets meer dan een jaar geleden nog kampioen van Duitsland geworden. Bekende spelers als Thomas Berthold, Roland Wohlfarth, Roland Grahammer, Michael Sternkopf, Bruno Labbadia, Christian Ziege en Stefan Effenberg, die de 1-1 maakte nadat Dave Barry Cork op voorsprong had gezet, deden mee voor de Zuid-Duitsers. Erg knap van Cork. Helaas is de kans op een herhaling hiervan piepklein.

England v Republic of Ireland, 1949

Vanavond staan Engeland en Ierland tegenover elkaar op Wembley. Het is lang geleden dat ze tegen elkaar speelden. In 1995 ging de wedstrijd A-A in Dublin, door Engelse hooligans. De laatste uitgespeelde wedstrijd is daarom al 22 jaar geleden. Het werd toen, ook op Wembley, 1-1. In de hele geschiedenis won Ierland, sinds de splitsing tussen noord en zuid, maar twee keer van Engeland. Die op het EK 1988 zal iedereen van boven de dertig zich nog wel herinneren. In Stuttgart werd het 1-0, dankzij Ray Houghton. Voor de tweede overwinning moeten we verder tegen. 1949, om precies te zijn. In Liverpool, de stad waar zoveel Ierse immigranten naartoe trokken, won Ierland met 0-2. Daarmee was Ierland het eerste niet-Britse land dat de Engelsen op eigen bodem versloeg. De Ieren brachten een team op de been met veel spelers uit de Engelse competitie, maar waren de underdog. Villa-speler Con Martin scoorde in de 33ste minuut de 0-1 uit een penalty. Daarna kon de grote druk van Engeland beginnen. Maar uitgerekend Everton-speler Peter Farrell, die in z’n eigen stadion speelde, maakte de 0-2. Het was een flinke tik voor de Engelsen en de Ieren hopen vanavond voor de tweede keer in Engeland te gaan winnen.

Sean Fallon: The Iron Man

Vandaag is Celtic-legende Sean Fallon (90) overleden. Fallon was niet alleen speler, assistent en scout van The Bhoys, maar ook een groot fan sinds zijn jonge jaren. Hij was een van de weinige topspelers in de zogenaamde ‘barren years’ van 1938 tot en met 1965 toen Celtic slechts één titel won. Fallon was ook belangrijk als assistent van Jock Stein. Hij was de zachte, zalvende hand, als spelers overhoop lagen met Stein. Hij had een geweldig oog voor talent en veel van de grootste spelers van Celtic werden door Fallon ontdekt. Wat Peter Taylor was voor Brian Clough, was Sean Fallon voor Jock Stein. De Ier vulde de Schot aan waar nodig en dat leverde grote successen op. Een terugblik op de carrière van de man uit Sligo.