AFC Nicknames: The Citizens

Manchester City werd gisteren voor de vierde keer in haar geschiedenis kampioen van Engeland. Waar ze ook kampioen in zijn, is het hebben van bijnamen. Maar liefst vijf heeft de club er gehad: The Gortonians, The Ardwickites, The Brewerymen, The Citizens en The Blues. Die laatste, eigenlijk de saaiste, hebben ze vandaag de dag nog altijd. De eerste twee zijn afgeleid van de oorspronkelijke namen van Manchester City: Gorton FC (van 1880 t/m 1887) en Ardwick FC (van 1887 t/m 1894). De bijnaam The Brewerymen dankte de club aan de brouwerij Chester’s. Dankzij de financiële steun van hen kon de club een stadion bouwen en uitgroeien tot een goede Leagueclub. The Blues is natuurlijk afgeleid van het blauwe shirt van City. In de periode tussen The Brewerymen en The Blues had de club de bijnaam die hierboven is afgebeeld: The Citizenss. Een “citizen” is een beetje een nette burger, vandaar ook het clichémannetje met bolhoed, giletje en paraplu.  Dat paste ook wel bij City, dat voor WO II de nette club van Manchester was in tegenstelling tot het volkse United.

The Road to Wembley: Manchester City v Wigan Athletic

In mei is het altijd topdrukte op Wembley. We hebben de finale van de Conference al gehad en nu staat de tweede belangrijke wedstrijd hier op het programma: The FA Cup Final. In mijn vorige “The Road to Wembley” schreef ik dat ik hoopte dat het Chelsea v Millwall of Manchester City v Wigan Athletic zou worden vanwege het derby-element. Ik heb mijn zin gekregen en eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit. Het kan een leuke pot worden. Beide clubs hebben leuke spelers onder contract staan en Wigan is een van de weinige clubs in de onderste regionen die probeert te voetballen. Man City heeft ook schitterende spelers onder contract staan. Het kan dus een mooie pot worden, hoewel finales meestal tegenvallen. Maar een FA Cup Final is altijd mooi om te kijken.

Michael Johnson: Former Wunderkind

April 2007 bezocht ik Watford v Manchester City. Liam Gallagher zat in uitvak en werd door de City-fans toegezongen met “who are ya?”, de oude East Stand van Vicarage Road stond nog rechtop, City had toen geen rooie cent te besteden en was blij dat ze er niet uitvlogen, Watford degradeerde die dag wel en bij The Citizen speelde het supertalent Michael Johnson mee. Johnson, en verdediger Micah Ricards, zouden de toekomst van City gaan worden. Er werd veel van ze verwacht. Vooral van Johnson, die een paar maanden later het enige doelpunt zou scoren bij City v Derby County. Echt een wereldgoal. Een maand later maakte hij weer een mooie, ditmaal tegen Villa. Maar sinds 2008, hij was toen net 20, is er weinig meer van hem vernomen, op de randzaken na. Vandaag werd Johnson, nog in het bezit van een contract tot 2014, afkocht door City . Hij is nu 24 jaar en ik vraag me af of we hem nog ooit gaan zien.

De Woensdagfoto: The Kippax, Maine Road

(twee keer klikken voor vergroting)

De Woensdagfoto: Maine Road

Marsh v Bowles: Stan Bowles

Na vijftien jaar is QPR weer terug op het hoogste niveau. Ondanks eikels in het bestuur (Flavio Briatore en Bernie Ecclestone), vind ik dat mooi. Ik heb altijd wel een zwak voor die club gehad, door de mooie shirts en dat heerlijke stadion. Afgelopen seizoen werden ze kampioen met Adel Taarabt als absolute smaakmaker. Een aanvallende speler en een echt enfant terrible. Dat kennen ze wel daar bij QPR, want Taarabt heeft twee legendarische voorgangers: Rodney Marsh en Stan Bowles. Beide zijn, met grote voorsprong, de twee beste spelers die ooit de blauwe-witte hoops hebben aangetrokken. Tijd om ze allebei eens in de schijnwerpers te zetten. Ditmaal de opvolger van Marsh bij QPR: Stan Bowles.

Marsh v Bowles: Rodney Marsh

Na vijftien jaar is QPR weer terug op het hoogste niveau. Ondanks de eikels in het bestuur (Flavio Briatore en Bernie Ecclestone), vind ik dat mooi. Ik heb altijd wel een zwak voor de club gehad, door die mooie shirts en dat heerlijke stadion. Afgelopen seizoen werden ze kampioen met Adel Taarabt als de absolute smaakmaker. Een aanvallende speler en een echt enfant terrible. Dat kennen ze wel daar bij QPR, want Taarabt heeft twee legendarische voorgangers: Rodney Marsh en Stan Bowles. Beide zijn, met grote voorsprong, de twee beste spelers die ooit de blauwe-witte hoops hebben aangetrokken. Tijd om ze allebei eens in de schijnwerpers te zetten. Te beginnen met Rodney Marsh.

Manchester City v Stoke City (FA Cup Final)

De FA Cup was ooit de ultieme prijs in het Engelse voetbal. Dat toernooi is een stuk ouder dan de competitie en stond vroeger ook hoger in aanzien dan de landstitel. De laatste jaren is het helaas wat gedevalueerd en als er een finale is met een van het drietal Man United, Arsenal of Chelsea, kijk ik er amper naar uit. De enige leuke finales van de afgelopen jaren vond ik Liverpool v West Ham en Portsmouth v Cardiff. Gelukkig hebben we deze zaterdag weer een geweldige finale. Stoke City v Manchester City. Een pot waar de historie vanaf druipt. Beide hebben al meer dan 35 jaar geen prijs gewonnen en daar gaat dit weekend hoe dan ook verandering in komen.

Stretford End Banner

“When we go to Old Trafford we will take that banner down”. Met die uitspraak doelde Roberto Mancini op misschien wel het bekendste spandoek van heel Engeland, de zogenaamde “ticker” op de Stretford End. Dat doek geeft aan hoeveel jaar het geleden is dat Manchester City een belangrijke prijs won. Al sinds 1993 komt er ieder jaar een cijfer bij, dit tot ergernis van de City-fans. Deze zaterdag heeft de club een kans om dat hatelijk spandoek van de tribune af te krijgen. Ze spelen dan namelijk de FA Cup finale tegen Stoke City. Moeten ze alleen wel Stoke opzij zetten en dat kan nog best een klus worden.

De Woensdagfoto: Manchester derby