England v Republic of Ireland, 1949

Vanavond staan Engeland en Ierland tegenover elkaar op Wembley. Het is lang geleden dat ze tegen elkaar speelden. In 1995 ging de wedstrijd A-A in Dublin, door Engelse hooligans. De laatste uitgespeelde wedstrijd is daarom al 22 jaar geleden. Het werd toen, ook op Wembley, 1-1. In de hele geschiedenis won Ierland, sinds de splitsing tussen noord en zuid, maar twee keer van Engeland. Die op het EK 1988 zal iedereen van boven de dertig zich nog wel herinneren. In Stuttgart werd het 1-0, dankzij Ray Houghton. Voor de tweede overwinning moeten we verder tegen. 1949, om precies te zijn. In Liverpool, de stad waar zoveel Ierse immigranten naartoe trokken, won Ierland met 0-2. Daarmee was Ierland het eerste niet-Britse land dat de Engelsen op eigen bodem versloeg. De Ieren brachten een team op de been met veel spelers uit de Engelse competitie, maar waren de underdog. Villa-speler Con Martin scoorde in de 33ste minuut de 0-1 uit een penalty. Daarna kon de grote druk van Engeland beginnen. Maar uitgerekend Everton-speler Peter Farrell, die in z’n eigen stadion speelde, maakte de 0-2. Het was een flinke tik voor de Engelsen en de Ieren hopen vanavond voor de tweede keer in Engeland te gaan winnen.

The First Old Firm

  

Wie een jaar geleden had gezegd dat er nooit meer een Old Firm zou plaatsvinden, was voor gek verklaard. De kans dat één van de twee Schotse grootmachten zou omvallen, leek een onbestaande. Maar toch gebeurde het. Sevco 5088 kocht de clubnaam, het logo, het stadion en de prijzen voor 5,5 miljoen uit de failliete inboedel van Rangers, maar dat is maar een slap substituut. Als Celtic ooit Sevco 5088 zal tegenkomen, zal de wedstrijd ongetwijfeld de naam Old Firm meekrijgen van de media, maar het zal toch anders aanvoelen. Diep van binnen weet iedereen dat het eigenlijk een nieuwe club is en dat de Old Firm dood is. Daarmee is er een einde gekomen aan een van de oudste en diepste rivaliteiten die er in het voetbal bestond. Precies 125 jaar geleden werd de allereerste gespeeld. Toevallig ook de allereerste wedstrijd van Celtic

Classic Football Kits: Watford 1983

Watford is eigenlijk maar een heel kleine club. Slechts drie seizoenen (van 1970 t/m 1972) hadden The Hornets niet in een van de twee laagste divisies gespeeld, toen Elton John in 1976 de club overnam. Op dat moment stond Watford achtste in Division Four (nu League Two). Een jaar later stelde hij de 32-jarige manager Graham Taylor van Lincoln aan. Het was een meesterzet. In 1978 werd de club kampioen, in 1979 promoveerde Watford naar de Second Division en in 1982 voor het eerst naar het hoogste niveau. Ook daar deed Watford het, onder aanvoering van de geweldige John Barnes, geweldig. The Hornets werden, in bovenstaand shirt, tweede achter kampioen Liverpool. Ongelooflijk. Een jaar later werd de FA Cup Final gehaald en tot 1988 speelde Watford op het hoogste niveau, ondanks dat Taylor en veel spelers waren vertrokken. Sindsdien bereikte Watford twee keer de Premier League (99/00 en 06/07), maar allebei de keren werden ze laatste.

AFC Nicknames: The Glaziers

Crystal Palace is aan de beurt bij AFC Nicknames en toevallig spelen ze morgen de play-off finale op Wembley die 120.000.000 pond oplevert als ze winnen.  De bijnaam van Crystal Palace is tegenwoordig The Eagles, maar van 1905 tot aan 1973 was het The Glaziers. De link is simpel, want het Crystal Palace (een groot glazen gebouw dat van 1851 tot en met 1936 in Londen stond en waarvan werknemers in 1861 het oorspronkelijke Crystal Palace FC hadden opgericht) was natuurlijk niet van kristal, maar van glas. Vandaar de bijnaam ‘glazeniers’. In 1915 vertrok Crystal Palace uit het stadion dat naast het Crystal Palace stond, maar de bijnaam The Glaziers bleef. In 1973 besloot de flamboyante manager Malcolm Allison dat de club een stoerdere bijnaam moest hebben: The Eagles. Er kwam zelfs een adelaar in het logo. Big Mal veranderde overigens nog meer, want Palace speelde tot 1973 in het claret & blue, maar hij wilde red & blue, zoals Barcelona. Allison kreeg zijn zin en het is nooit meer teruggedraaid.

Football Club Obscura: Manchester United

We gaan voor het eerst Engeland verlaten in ‘Football Club Obscura’. Ik ben momenteel #indenbanvangibraltar, dus pak ik een club uit dat land: Manchester United. Een club uit Gibraltar, dat moet wel obscuur zijn. Maar als je de naam hoort en het logo ziet, zal zelfs bij de oppervlakkige voetballiefhebber een belletje gaan rinkelen. En inderdaad, deze club heeft een band met Manchester United uit Engeland. In 1957 besloot een groep vrienden uit Gibraltar een club op te richten. Ze waren fan van Manchester United en schreven de club aan of ze de naam mochten gebruiken. Matt Busby himself gaf ze die toestemming. Het logo is net iets anders, want de rode duivel en het schip zijn vervangen door het wapen van Gibraltar: het rode kasteel en de hangende sleutel. Wel is de bijnaam op de originele club gebaseerd: The Red Devils of Gibraltar. Manchester United speelt, zoals alle clubs in de Gibraltar Football League, in het Victoria Stadium dat naast de rots en het vliegveld ligt. Zeven landstitels en drie bekers won Manchester United tot nu toe en is daarmee een van de meeste succesvolle clubs uit het land. Nu Gibraltar is toegelaten tot de UEFA, is de kans aanwezig dat we de komende jaren twee Manchester United’s in Europa hebben.

Tim Buzaglo: de Maradona van Gibraltar

Ieder land heeft een Maradona, bewees Wiep Idzenga ooit. Hij ging naar de meest obscure landen om die te zoeken. Ook Gibraltar heeft één grote vedette: Tim Buzaglo. Hij teert eigenlijk op één geweldige pot, maar wel een wedstrijd die ik mij nog goed kan heugen. Ik was, en ben, helemaal gek op de FA Cup. Vooral bekerstunts spreken mij enorm aan. De teams die begin jaren negentig een stunt uithaalden, herinner ik me nog allemaal. Zo speelde Woking op 5 januari 1991 tegen West Brom, dat vier divisies hoger speelde. Op The Hawthorns nog wel. Woking won met 2-4 en Tim Buzaglo maakte er drie. Het wordt nog vaak gememoreerd als de derde ronde van de FA Cup er weer aankomt. Buzaglo zette dankzij die hattrick Gibraltar even op de voetbalkaart.

New Kids on the Rock

Vandaag mochten de 53 leden van de UEFA stemmen over het toelaten van Gibraltar tot hun organisatie, dit tot afgrijzen van de Spanjaarden. De Spaanse bedriegers stemden dus tegen, samen met Wit-Rusland. De overige 51 landen waren vóór, waardoor Gibraltar mee mag doen aan de kwalificatiewedstrijden voor het EK 2016 in Frankrijk en teams mag afvaardigen voor de Europese toernooien. Ik vind dat geweldig. Kleine landen mogen ook meedoen van mij en het is weer een Brits land erbij, hoewel de status van Gibraltar iets anders is dan van Schotland, Wales, Noord-Ierland en Engeland. Het zou prachtig zijn als Nederland tegen Gibraltar loot voor de EK-kwalificatie. Schitterende uitpot voor De Teletoeters. Wat mij betreft dan ook een warm welkom aan Gibraltar, de New Kids on the Rock.

Intro Stamford v King’s Lynn Town

Een bezoekje aan Stamford stond al lang in de planning, maar toen ik las dat ze toestemming kregen om een nieuw stadion te bouwen werd het ineens een prioriteit. De keuze viel op de derby tegen King’s Lynn en die wedstrijd maakte de verwachtingen waar. Leuke wedstrijd en er kwam veel meer volk op af dan op een normale wedstrijd. Het plaatsje zelf was ook genieten, een van de mooiste stadje van Engeland. Als het goed is speelt Stamford nog één seizoen op Wothorpe Road voordat ze naar een dodelijk saai stadionnetje buiten de stad gaan. Ben je een liefhebber van Non-League voetbal en hier nog nooit geweest, dan raad ik aan om het volgende seizoen een tripje richting Stamford te plannen. Het is echt de moeite waard en anders kan dit verslag je misschien overtuigen om te gaan.

League Cup Final 1963: Birmingham City v Aston Villa

In 1961 zag de League Cup het levenslicht. Aston Villa won door over twee wedstrijden sterker te zijn dan Rotherham. Een jaar later won Norwich City hem, door Rochdale te verslaan. Echt populair was de beker niet, dus de organisatie werd gek van vreugde toen in 1963 Birmingham City en Aston Villa de finale haalden. Een echte derby, dat zou alleen in 1984 (Liverpool v Everton) nog gebeuren. In 2007 (Chelsea v Arsenal) en 2008 (Tottenham v Chelsea) waren ook burenruzies, maar dat zijn geen echte derby’s, zoals die van Liverpool en Birmingham. Pas in 1967 werd de League Cup Final op Wembley gespeeld. In 1963 ging het nog over twee wedstrijden.  Op St. Andrews (31850 toeschouwers) won Birmingham City met 3-1, waarna het op Villa Park (37921 toeschouwers) 0-0 bleef. Eindelijk hadden The Blues een prijs gepakt, na de verloren finales in de Jaarbeusstedenbeker (voorloper UEFA Cup) van 1960 (tegen Barcelona) en 1961 (tegen AS Roma) en dan nog wel uitgerekend tegen de gehate stadsgenoot. Het leek het begin te zijn van een glorietijd voor Birmingham City, maar dat werd het niet. Pas in 2011 pakte de club weer een prijs en weer was het de League Cup.

Football Club Obscura: Cammell Laird

Vrijdagavond 10 mei zaten er twee mannetjes in Nederland heel erg te hopen dat Cammell Laird de play-off finale van Trafford zou winnen. Helaas gebeurde dat niet, want anders had deze cultclub de derby tegen Marine mogen spelen en FC United op bezoek gehad. Cammell Laird (opgericht 1907) is een club uit Birkenhead en de kleine broer van Tranmere Rovers. De club speelt in het Kirklands Stadium in een ruig deel van de stad: Rock Ferry, waarover Duffy ooit zong omdat haar oma daar woont. Dat is niet de enige link tussen Cammell Laird en muziek, want de Birkenheadse cultband Half Man Half Biscuit heeft een album gemaakt met de naam “Cammell Laird Social Club“. Die social club bestaat echt en staat garant voor een marginale avond. De naam Cammell Laird zelf is afkomstig van het rederij Cammell Laird, een van de grootste van de UK. Tegenwoordig zijn de banden tussen het bedrijf en de club een stuk losser dan vroeger. Doordat The Lairds verloren van Trafford zijn ze komend seizoen opnieuw te bewonderen in de NPL North, de achtste divisie. Eigenlijk veel te hoog voor de club, want gemiddeld komen er 57 man kijken naar de club, veruit het minste in de hele divisie. Maar dat draagt weer bij aan het cultgehalte van de club.

Foto afkomstig van Gibbo’s 92