Overhandiging eerste exemplaar Terraces & Floodlights

Fratton Park

Er is in Engeland geen plek heiliger voor mij dan Fratton Park. Er zijn een aantal mooiere stadions, maar geen ground roept zoveel gevoelens bij mij op dan het stadion van Portsmouth. Doordat ik daar aan de Engelse zuidkust op 24 januari 2004 mijn eerste Engelse wedstrijd zag, blijft Fratton Park voor mij voor altijd een sacrale plek. Hoewel ik vrees dat het stadion ook de tand des tijds niet zal doorstaan. Daarom wil ik er zeker nog een paar keer naartoe. In 2008 (1786 dagen na mijn vorige bezoek) bezocht ik er Portsmouth v Newcastle United. Pompey speelde toen nog in de Premier League. Komende zaterdag ga ik weer naar Fratton Park (na een Fratton Park-droogte van 1805 dagen, mijn volgende bezoek zal dus wel rond oktober 2018 zijn). Pompey v Scunthorpe is dan weer mijn doel. Ditmaal vier divisies lager. Het kan verkeren en het wordt eens tijd om in de geschiedenis van Fratton Park te duiken.

Pompey

Een van de meest gebruikte bijnamen in het Engelse voetbal is ‘Pompey’.  Eigenlijk gebruikt niemand de naam Portsmouth. Pompey is de bijnaam van de voetbalclub, maar óók van de stad. De bijnaam is al honderden jaren oud en er zijn verschillende theorieën over hoe de stad aan die bijnaam komt. De meest waarschijnlijke heeft te maken met het Franse oorlogsschip Le Pompee. In 1793 lagen de Fransen en de Engelsen weer eens overhoop en het kwam tot een slag bij Toulon. De kapitein van Le Pompee, een van de belangrijkste schepen van de Fransen, liep over naar de Engelsen. Rouwmoment voor Napoleon, want het oorlogsschip (met maar liefst 74 kanonnen!) was pas een paar maanden oud. De Engelsen namen het schip mee en gebruikten het voor hun eigen vloot. Portsmouth werd de standplaats van het schip, dat de naam HMS Pompee kreeg. Na 23 jaar trouwe dienst werd het schip een gevangenis in 1816, waarna het in 1817 werd gesloopt. Maar het leeft nog altijd voort in de bijnaam van de stad: Pompey.

A Trip Down Memory Lane: Portsmouth v Scunthorpe United

Komende zaterdag ga ik terug naar de plek waar het allemaal begon: Fratton Park. Sterker nog; het is precies dezelfde wedstrijd als mijn allereerste in Engeland. Destijds was het een wedstrijd in de FA Cup. Portsmouth speelde in de Premier League en was Scunthorpe de nummer zestien in League Two. In tien jaar is er veel veranderd. Portsmouth is tegenwoordig de nummer zestien in League Two. Scunthorpe staat daar vier plekken boven. Toen ik in 2004 Pompey v Scunny bezocht, was die wedstrijd slechts tweemaal gespeeld in de veertig jaar ervoor (laatste keer in 1979). De laatste jaren komen ze elkaar continue tegen. Zo had ik 2011 deze pot in de Championship kunnen zien en in 2012 in League One. Nu dus op het vierde niveau. Ik heb er zin in, want Fratton Park verveelt nooit. Ik ga er heen met mijn boek, want zonder die Pompey v Scunny in 20004 had ik Terraces & Floodlights nooit geschreven.

12. Preston North End v Accrington 2-0 (17/11/1888)

Preston North End zou in 21 van de 22 wedstrijden scoren in het eerste seizoen van de Football League. Eén keer niet en dat was in de zevende speelronde tegen Accrington. Ook de terugwedstrijd ging niet makkelijk voor The Invincibles. Het werd slechts 2-0. Natuurlijk was er weer een Schotse goal bij (Jack Gordon), maar ook de lokale held Fred Dewhurst maakte een doelpunt. Dewhurst, die het allereerste doelpunt voor Preston in de Football League had gemaakt, zou uiteindelijk dertien goals maken in het eerste seizoen. Nog meer indruk maakte hij in het Engelse elftal met twaalf doelpunten in negen wedstrijd. Helaas zou Dewhurst niet oud worden en in 1895 op 32-jarige leeftijd al sterven. Ondanks de magere overwinning was het voor PNE een geweldige speelronde, want concurrent Aston Villa verloor met 5-1 van Blackburn Rovers. Daardoor werd de voorsprong zeven punten en een veel positiever doelsaldo en dat in het tweepuntensysteem. Eigenlijk was halverwege november al duidelijk dat niemand Preston van de titel ging houden.

Terraces & Floodlights: het eerste exemplaar

Met Tom Egbers heb ik de ideale persoon gevonden om mijn voorwoord te schrijven vanwege de invloed die “That Final Day” op me heeft gehad. Ik wilde het eerste exemplaar van Terraces & Floodlights dan ook uitreiken aan iemand die echt een link heeft met dit boek. Ik kon me eigenlijk maar één persoon bedenken: Arjan de Zeeuw. Hij speelde bij Portsmouth tijdens mijn eerste bezoek aan Engeland. Helaas werd hij die dag gespaard (Portsmouth v Scunthorpe was een FA Cup-wedstrijd en daardoor minder belangrijk), maar eigenlijk maakt dat ook niets uit. Hij typeert voor mij het Engelse voetbal waar ik zo van houd. De Zeeuw heeft een mooie carrière gehad bij Portsmouth, Barnsley, Wigan Athletic en Coventry. Helaas kwam hij nooit uit voor het Nederlands elftal, maar in Engeland dragen ze hem op handen. Ik vind De Zeeuw ook een typisch ‘Engelse’ voetballer, dus ik ben erg blij dat uitgerekend hij op 27 november het eerste exemplaar in ontvangst wil nemen. Alle puzzelstukjes vallen perfect op z’n plaats bij dit boek.

AFC Nicknames: The Fishermen

Als ik mijn boek niet had uitgebracht, had ik op 28 december een DT116-trip georganiseerd naar Grimsby v Macclesfield. Mooie club vind ik dat, Grimsby Town. Leuk stadion, raar plaatsje en heel goede fish & chips. Logisch ook, want Grimsby is een echt visserplaatsje. Vroeger was het zowat zowat de enige bron van inkomsten daar. Het was dus vrij logisch dat de bijnaam voor Grimsby Town The Fishermen was. Bijna iedere fan was voor zijn boterham afhankelijk van de visserij. Je zou zeggen ‘niets meer aan veranderen’, maar helaas heeft de club dat zelf wel gedaan. Ze vonden The Fishermen niet stoer genoeg en de club besloot de bijnaam te veranderen in The Mariners. Het erge is dat die naam nu gemeengoed is. Gelukkig verloochen de fans zichzelf niet. Nog altijd zingen ze “We only sing when we’re fishing” bij Grismby. Het fanzine (en de populairste fansite) van de club heet Cod Almighty. Een Cod is een kabeljauw, dus weer een mooie link naar de bijnaam uit het verleden. Zo mag ik het graag zien.

11. Stoke v Preston North End 0-3 (12/11/1888)

Twee dagen na de topper tegen Aston Villa moest Preston North End weer aan de bak. Gek genoeg was het geen volledige speelronde die maandag, de enige pot was Stoke (destijds zonder het suffix ‘City’) v Preston. Stoke was een van de zwakke broertjes in de Football League en zou zelfs als laatste eindigen. Op het moment dat Preston naar The Potteries ging, deden ze het thuis nog wel redelijk. Uit verloren The Potters alles met dikke cijfers, maar in Stoke zelf werden er wel punten gepakt. Zo waren Notts County en Burnley verslagen en kwam Aston Villa goed weg met een 1-1. De mannen uit Preston waren dus gewaarschuwd. Na het gelijkspel tegen Villa, was het zaak te winnen in het koude Stoke. Dat lukte. Vrij simpel zelfs. Het werd 0-3, dankzij Ross, Thompson en Robertson. Ik denk dat ik er niet bij hoef te zeggen dat alle drie de doelpuntenmakers Schotten waren? De tactiek van voorzitter William Sudell om veel grote talenten uit Schotland te halen, bleek een juiste te zijn. Het gat was vijf punten geworden.

In Flanders Fields

Als je nu naar de BBC kijkt, zie je bijna iedereen met een poppy (klaproos) op zitten. Tom Egbers heeft er ook wel eens eentje op, als hij Studio Sport presenteert. In de weken voor Armistice Day (11 november, de dag waarop het staakt-het-vuren in 1918 werd aangekondigd) dragen mensen de poppies om de slachtoffers te herdenken. Het is een oud symbool, verwijzend naar de hel van Vlaanderen. In de modder van het niemandsland, tussen de lijken van soldaten, groeide niets meer. Behalve klaprozen. John McCrae, een Canadese dokter die aan het front werkte, schreef bovenstaand gedicht “In Flanders Fields” in 1915. Hij deed dit een dag nadat een goede vriend van hem aan het front was gestorven. Het gedicht werd eind 1915 gepubliceerd en daarna razend populair. McCrae zelf overleefde de oorlog niet, zoals zovelen. Maar zijn legacy leeft voort, dankzij “In Flanders Fields”.

10. Preston North End v Aston Villa 1-1 (10/11/1888)

Voetbal was nog lang niet zo populair dan cricket en rugby, maar toch keken veel mensen met belangstelling uit naar Preston North End v Aston villa. De eerste topper in de Football League. Het was een confrontatie tussen het volkse, wat poenerige, Preston en het chique, conservatieve Aston Villa. Het was ook een mini-interland, want waar Preston voornamelijk met Schotten speelde, was Villa bijna geheel Engels. Dat betekende ook twee stijlen: de passing game van PNE tegen het kick & rush van Villa. Beide clubs waren thuis onverslaanbaar en hadden alle vijf hun thuispotten gewonnen (Everton overigens ook). Villa moest deze dag een eind maken aan de reeks van Preston, want met drie punten achter (in een tweepuntensysteem) en een slechter doelsaldo, zou een overwinning van PNE de competitie op slot gooien. Het boterde niet echt tussen de club, nadat Villa een maand eerder Archie Goodall had overkocht voor £100 (destijds veel geld) van Preston. Zoals zo vaak bij toppers, was de wedstrijd niet best. Hij eindigde in 1-1, waardoor het spannend bleef in de competitie.