Vijftien jaar geleden was een van de mooiste dagen van mijn leven. Willem II haalde na 35 jaar Europees voetbal. Generaties van fans hadden dat niet meegemaakt en het leek me iets onbereikbaars voor Willem II. Maar dankzij Co Adriaanse gingen we ineens Europa in. Voor die laatste wedstrijd tegen Sparta ging ik kapot van de zenuwen. De opluchting was er pas nadat Marcel Valk met een wereldlobje de 3-0 had gemaakt. Dat doelpunt viel nadat Clyde Wijnhard de eerste twee doelpunten had gescoord. Na die tweede werd hij meteen gewisseld voor cultheld Papa Sanou. Dat tweede doelpunt was zijn laatste actie voor Willem II, want hij zou nooit meer voor de Tricolores spelen helaas. Met zijn veertien goals in 29 wedstrijden, had hij een groot aandeel in onze vijfde plek. Na de pitch invasion, wreef ik hem nog over zijn kale knikker. Nog niet wetende dat hij naar Leeds zou gaan. Wijnhard werd niet de topper waar ik op hoopte, maar hij zou wel voor een jaloersmakend aantal van zeven (!) Engelse clubs spelen.
Doing the 116 Blog 