Langzaamaan komt het dichterbij. Nog vier dagen. Als je de fora van beide clubs leest, zie je dat ze daar al helemaal gek worden. Bij Barnet vliegen de kaarten de deur uit en wordt de hoogste gate in jaren verwacht. Bij Grimsby zijn tickets voor het uitvak in Burton nog gewilder dan voor de FA Cup finale. Mensen bieden geld, sex en zelfs hun vrouw aan. Ik verwacht dan ook dat er veel Grimsby-fans in de thuisvakken gaan zitten. De politie in Burton-on-Trent zal daar niet blij mee zijn, want verschillende fans van The Mariners misdroegen zich nogal tijdens de pitch invasion na de overwinning op Barnet afgelopen zaterdag. Maar weer over op de orde van de dag. Gisteren schreef ik een stukje over Barnet, dus vandaag eentje over de andere hoofdrolspeler: Grimsby Town.
Als Grimsby zou degraderen, komt er een einde aan een 99-jarig verblijf in de Football League. Maar de historie van de club in het profvoetbal gaat nog veel verder terug. De club werd in 1892 al toegelaten tot het Walhalla van het Engelse voetbal en speelt daar nog altijd in, met kleine een onderbreking in 1910. De club werd dat jaar uit de League gestemd, maar werd een jaar later weer herkozen. Als Grimsby dit jaar degradeert is het duidelijk dat er voor The Mariners een vloek rust op het jaartal tien. Doordat Grimsby een van de oudste leagueclub is in Engeland, hopen veel neutrale mensen dat juist zij erin blijven. De club heeft zelfs een geschiedenis op het hoogste niveau. In 1901 (het voelt aan als gisteren) pakte de club de titel op het tweede niveau, vóór clubs als Arsenal en Newton Heath (het huidige Man United). In 1935 werden The Mariners vijfde op het hoogste niveau. Nu absoluut niet meer voor te stellen.
Dat The Mariners nog leven is überhaupt een wonder. Een half jaar geleden leken ze down and out. Op zes maart 2010 begon Grimsby aan de thuiswedstrijd tegen Shrewsbury Town in de wetenschap dat ze 25 (!) competitiewedstrijden op rij niet had gewonnen. Een nieuw diepterecord in de geschiedenis van de club. Grimsby stond op dat moment 13 punten achter op Barnet. Er was niemand die nog een cent gaf voor de kansen van de club. In de twee maanden daarna pakten The Mariners maar liefst twintig punten, terwijl The Bees er slechts acht mochten bijschrijven. De belangrijkste overwinning was vorige week, toen Grimsby in eigen huis met 2-0 won van Barnet. Na die overwinning werd het deuntje van The Great Escape gespeeld in het stadion. Niet dat de stunt van Grimsby vergelijkbaar zou zijn met die mannen uit WO II, maar het komt in de buurt.
Als Grimsby verdwijnt uit de League zullen ook de makers van pubquizen balen. De standaardvraag is namelijk altijd “Welke Leagueclub speelt niet in de eigen stad.” Het antwoord is Grimsby Town, want Blundell Park ligt in het aangrenzende Cleethorpes. In Cleethorpes moet je een keer geweest zijn om te geloven wat voor pauperstadje dat is. Toen ik daar rondliep (voor de wedstrijd Grimsby v Barnet in 2006, toeval bestaat niet) kreeg ik de neiging me spontaan te gaan verhangen. Wat een depressieve zooi daar. Het enige kleurrijke in Cleethorpes is de lokale McDonalds. De club heeft nog een claim to fame. In Cleethorpes staat namelijk de oudste tribune van alle profclubs in Engeland. De Main Stand is nog gedeeltelijk van hout en stamt uit 1901. Natuurlijk zijn er wel wat verbeteringen geweest, maar het middelste gedeelte stamt nog echt uit dat jaartal. Goede vaklui daar.
Waar Barnet nog nooit een Nederlander onder contract heeft gehad (opgevallend gezien de oranje shirts), heeft Grimsby er zelfs drie gehad. Menno Willems speelde drie jaar voor de club, terwijl Laurens ten Heuvel en Marcel Cas een korte periode zijn uitgeleend aan The Mariners. Alledrie hebben ze niet echt een blijvende indruk achtergelaten. Grimsby is ook geen oord voor Nederlanders om te verblijven. Sowieso is het niets voor buitenlanders. Zelfs een Noor die er een half jaar speelde vond het er veel te koud. Kwam nog eens bij dat hij van zijn teamgenoten een wollen onderbroek mocht dragen. Ik kan er wel over meepraten, want toen ik Grismby bezocht was het al maart, maar zelden heb ik het zo koud gehad. Het stadion ligt dicht bij zee en de gure zeewind zandstraalde me daar. In de tweede helft kwam daar nog eens sneeuw bij. Sneeuw in maart en dat in Cleethorpes. Als ik Grimsby hoor langskomen bij Final Score moet ik altijd aan die ijskoude dag denken. Geef mij maar Barnet in een lentezonnetje.
Doing the 116 Blog 