Section B: The Scottish Nazi’s

Lanarkshire, dat is de county (soort provincie) waar Glasgow ligt. Deze county is eigenlijk het Brabant van Schotland, want in totaal zijn er maar liefst negen leagueclubs die uit Lanarkshire vandaan komen. Buiten de vier Glaswegian clubs heb je namelijk ook nog Hamilton, Motherwell, Clyde, Albion Rovers en Airdrie United die hier vandaan komen. Clubs die vechten voor hun bestaan, want voor veel mensen uit Lanarkshire zijn er maar twee clubs die tellen. Op Motherwell na stelt het sportief allemaal niet zoveel voor. Vandaar dat er gecompenseerd moet worden door die clubs en Airdrie United heeft dat altijd op het vlak van hooligans gedaan. Voor zo’n kleine club heeft Airdrie een gigantische reputatie op dat gebied. Een portret van Section B, de casuals van Airdrie United.

Eigenlijk is Section B de harde kern van Airdrieonians, de club uit Airdrie die van 1878 tot 2002 bestond. Zoals zo vaak heerste er financiële wanorde en de club ging failliet. De eigenaren van de club hoopten een doorstart te kunnen maken, maar de opengevallen plaats ging naar Gretna. Geen Leaguevoetbal meer in Airdrie, dat kon niet. Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks, dacht voorzitter Jim Ballantyne. Hij kocht een meerderheidsbelang in de voetbalclub Clydebank, een club uit de Second Division. Hij veranderde de naam in Airdrie United, liet de spelers de oude Airdrieonians-shirts aantrekken en verhuisde de club naar Airdrie, de fans van The Bankies in ongeloof achterlatend. Noem nooit de naam van Ballantyne of Airdrie United in Clydebank als je niet gelyncht wilt worden.

Een sympathieke club is Airdrie United dus niet echt. Wat dat betreft passen bestuur en fans uitstekend bij elkaar. De casuals van Section B heeft misschien niet het meeste gesloopt in Schotland, maar hebben wel de meest walgelijke acties achter hun naam staan. Ze zijn daar natuurlijk erg trots op, want in het hooliganwereldje is het heel belangrijk om “de gekste” te zijn. En gek zijn ze. Door andere fans worden ze ‘Huns without the bus fare’ genoemd. In veel lijken ze ook op Rangers. De Union Jack is overal aanwezig en van de Hitlergroet is men niet vies. Het zangrepertoire bestaat uit gezellige meezingers als “gassing the Jews, when Airdrie win and the Motherwell lose”, “ain’t no black in a Union Jack” en “smoking the hash, singing the sash”. Een echte familieclub dus, dat Airdrie United. Maar shockerende liederen zingen kan iedereen. Echt hoog in aanzien kom je pas te staan als je dingen doet waar het hele land het over heeft en waar iedereen met afschuw over spreekt. En daarvoor moet je meer doen dan een simpel vechtpartijtje. Het zou ze lukken in 1996.

Even een sprongetje terug in de tijd. Halve finale van de League Cup in het seizoen 1991/1992. Dunfermline en Airdrieonians staan tegenover elkaar om te bepalen wie het in de finale tegen Hibs mag opnemen. Een strijd op leven en dood volgt en een penaltyserie moet de beslissing geven. Mr. Dunfermline Norrie McCathie schiet de beslissende penalty erin en is de held. Jaren later – op 8 januari 1996 – sterven McCathie en zijn vriendin door een koolstofmonoxidevergiftiging, heel Dunfermline in een schok achterlaten. McCathie was op dat moment aanvoerder en had al 563 wedstrijden voor de club gespeeld. Terwijl iedereen bij The Pars nog aan het rouwen is komt Airdrie United op bezoek. Wat er dan gebeurt, tart iedere verbeelding. De leden van Section B trekken hun jassen uit en shirts met het logo van Scottish Gas erop worden zichtbaar, gasmaskers gaan op en er klinken gasgeluiden. Daarna volgen er kwetsende liedjes over McCathie. Het gaat daarna helemaal los tussen beide groepen fans, maar het plan van Section B is geslaagd, want het hele land praat met afschuw over ze.

“Wat ga jij deze zaterdag doen? Ik ga op een rotonde met een aantal knulletjes de Hitlergroet brengen”

Dunfermline en Airdrie liggen elkaar gek genoeg niet meer zo sinds dat incident. Als de clubs tegen elkaar moeten gaan er nog altijd een flink aantal uitfans mee en die doen dat vooral voor de randactiviteiten. Veel opstootjes dus in de pubs rondom het stadion en als gevolg daarvan veel arrestaties. Niets bijzonders dus, ware het niet dat tijdens een van confrontaties een Section B-lid wel om een heel bizarre reden werd gearresteerd. Hij had namelijk keihard in het oor van een politiehond geblaft. Het arme beest was helemaal in shock, maar het Airdrie-mannetje kon de wedstrijd wel vergeten. Later dat seizoen was de return in Airdrie. Een populair spreekkoor bij fans van de tegenstanders is “Section B, Wank, Wank, Wank”. Bij Dunfermline hadden ze speciaal voor deze gelegenheid er een nieuwe versie op gemaakt: “Section B, Woof, Woof, Woof” en er werden hondenkoekjes richting het thuisvak gegooid. Zelfs bij de politie van Airdrie lagen ze dubbel van het lachen, terwijl de mannetjes van Section B helemaal gek van woede werden.

In de jaren erna komt Section B met enige regelmaat in het nieuws. Vooral de Hitlergroet schijnt nogal populair te zijn bij de fans. Ondertussen gaat het met de club financieel steeds slechter in 2002. De geruchten dat ze zullen verdwijnen worden steeds sterker. Section B wil echter niet als een nachtkaars uitgaan en in de laatste weken van het seizoen laten ze flink van zich horen. Pubs worden gesloopt, voorbijgangers in elkaar geslagen en extreem-rechtse spreekkoren rollen wekelijks van de tribunes af. Dan staat de laatste competitiewedstrijd op het programma, bij Ayr United. Het is dan bijna zeker dat Airdrieonians zal ophouden met bestaan en de leden van Section B spreken af dat ze nog eenmaal van zich laten horen. Tijdens de wedstrijd komen de mannetjes van Section B het veld op, jagen de spelers weg en breken de lat doormidden. De wedstrijd wordt definitief gestaakt en zal nooit meer overgespeeld worden. Airdrieonians laatste wedstrijd ooit wordt gestaakt. Een zuur, maar typisch einde voor de club na 124 jaar.

Met het veranderen van de naam verandert er eigenlijk weinig bij de fans. Section B is gewoon weer te zien op de tribunes bij Airdrie United. Doordat ze na de doorstart extreem in de gaten worden gehouden door de politie, is er weinig meer mogelijk in de stadions. Ze spelen ook op zo’n laag niveau, dat er amper concurrentie is en alleen gewone fans in elkaar slaan is toch niet je-van-het. Soms wordt er met de Rangers of Engeland (bij Airdrie zie je regelmatig shirt van het nationale elftal van de Engelsen) meegegaan op Europese trips en op andere momenten wordt er een pub of trein gesloopt. Maar zo nu en dan gebeurt er soms nog iets in het stadion, zoals in mei 2006. Airdrie United speelt een uitwedstrijd bij Gretna en er lijkt niets aan de hand, totdat de manager van Gretna gaat wisselen en Matthew Berkeley het veld instuurt. Berkeley is een donkere speler en als reactie op deze wissel trekken een aantal B Section-leden een Ku Klux Klan-pak aan en zetten zo’n muts op, begeleid met oerwoudgeluiden. Section B is weer eens voorpaginanieuws en daar is waar het allemaal om gaat.

Afdeling Airdrie van de KKK in actie

De laatste jaren is het weer wat rustiger geworden met Section B op een gestrekt rechterhandje na. Laatste keer dat ze de krant haalden, was toen het helemaal mis ging in de trein naar Inverness. De Schotse competitieplanners hadden namelijk de fout gemaakt om Motherwell op dezelfde dag tegen Inverness te laten spelen als Airdrie United tegen Ross County, dat dichtbij Inverness ligt. Sinds Airdrieonians is hervormd tot Airdrie United speelden de twee aartsrivalen slechts eenmaal tegen elkaar, maar de haat tussen Motherwell’s Saturday Service en Section B blijft onverminderd groot. Als die dit jaar toevallig tegen elkaar loten in een van de bekers kan de politie van Lanarkshire zijn borst natmaken. In de competitie is dat niet mogelijk, want waar Motherwell een stevige SPL-club is, spelen ze in Airdrie na de degradatie in de Second Division spelen. Maar ook dit jaar zal het befaamde spreekkoor in Motherwell te horen zijn, als de stadionspeaker omroept dat Airdrie weer eens verloren heeft. “Section B, Wank, Wank, Wank”

Hitler en Mussolini waren blijkbaar ook fans van Airdrie