Shrewsbury Town v Wycombe Wanderers 0-1 (29-01-2005)

Vanwege al dat ongemak was ik op 29 januari niet thuis, maar in het ziekenhuis. Helaas kon ik toen dus niet deze “Ten Years Ago” plaatsen. Maar ik ben niet in een urn beland, dus nu alsnog. Mijn vijfde Engelse wedstrijd lijkt eigenlijk wederom erg random: Shrewsbury v Wycombe.  Maar dat was het niet, want TeeZee had gelezen dat Gay Meadow op de gevarenlijst stond en volgens hem was dat een prachtig stadionnetje. Dat bleek ook zo te zijn. Gay Meadow lag mooi naast de rivier de Severn en dicht bij het centrum. Shrewsbury is ook een prachtig stadje. Tijdens deze wedstrijd ontdekten we ook Gus Uhlenbeek bij Wycombe. Het was het begin van een paar maanden Gus-stalking. Gay Meadow was briljant. Achteraf gezien baalde ik dat ik niet ben teruggegaan voor de farewell daar, een wedstrijd in de play-offs van 2007. Nu speelt Shrewsbury in het meeste zielloze stadion van Engeland, een stuk buiten de stad. Daar wil je niet heen. Foto’s van deze vinck vind je hier.

Bring Back the Loggerheads

Het is vandaag precies zeven jaar geleden dat de fans van Shrewsbury Town werden getrakteerd op een nare verrassing van de club. Langzaamaan waren ze er aan gewend dat ze het nieuwe seizoen niet meer op het prachtige Gay Meadow zouden spelen, maar in een LEGO-bakje buiten de stad, maar nu werd ook hun geliefde logo met de drie loggerheads afgepakt. Dat was op zich al klote, want die drie hoofden zijn hét symbool van de stad, maar nog erger was dat er een kitscherige leeuw voor de plaats kwam. Volgens de club was er lang nagedacht over het nieuwe logo, maar al snel kwamen de fans er achter dat de leeuw was gejat van clip art verzameling op internet. Afschuwelijk en via de actiegroep “Bring Back the Loggerheads” proberen ze de club te bewegen om de ‘clip art lion’ te lozen en een logo met drie loggerheads terug te krijgen. Ik sprak met BBTL over deze kwestie.

Alan Durban

Op 31 januari 1976 speelde Port Vale tegen Shrewsbury op Vale Park. Het werd een oersaaie 0-0, maar toch gebeurde er iets bijzonders. Alan Durban, speler/manager van Shrewsbury, had de ’92’ volgemaakt. Hij was de eerste speler die dat lukte. De Welshman had eerder voor Cardiff en Derby gespeeld en dankzij Shrewsbury kwam hij ook in de lagere divisies terecht. Ik vind het fantastisch dat ook hij zijn 92ste deed op Vale Park. De Ninety-Two Club heeft hem “Honorary Member” gemaakt van hun club. Er zijn maar zes mensen die dat kunnen zeggen. Allemaal personen die iets in de voetballerij hebben gedaan, zoals manager Jim Smith en scheidsrechter Gilbert Napthine. Op 31 augustus, precies 37 jaar en 7 maanden later, treed ik in de voetsporen van Alan Durban. Helaas niet als speler (dat was helemaal mooi geweest), maar als fan. Het is trouwens ironisch dat Durban later uitgerekend bij rivaal Stoke manager werd, een club waar hij nog altijd voor werkt.

Graham Turner: L’Éminence Grise

Na John Beck in de vorige aflevering, ditmaal aandacht voor een manager uit League Two. Opnieuw heb ik gekozen voor een wat oudere manager. Graham Turner (62) is ditmaal de gelukkige. Na maar liefst vijftien de scepter te hebben gezwaaid over Hereford United – niet alleen als manager, maar op een bepaald moment ook als voorzitter – was het tijd om iets nieuws te gaan doen. Vandaar dat Turner komend seizoen gaat proberen om met The Shrews te promoveren naar League One. Shrewsbury Town was de eerste club van Turner, dus de cirkel is rond om met Louis van Gaal te spreken.

That Final Day #6

Jimmy Glass is voor altijd een legende in Carlisle.

Na in 1998 met Doncaster een ploeg te hebben gehad die met kerst al gedegradeerd was, werd het in 1999 een ontknoping die zelfs Hitchcock niet verzonnen kon hebben. Het leek wel een Amerikaanse clichéfilm, waar de nerd op het laatst het beslissende punt scoort met nog 0.01 seconden op de klok. Als het scenario wat er in 1999 gebeurde verfilmd zal worden, komt er niemand kijken. Het is te onwaarschijnlijk, maar het vond toch echt plaats in Carlisle. Een naam die altijd aan die gebeurtenis verbonden zal zijn is die van Jimmy Glass. Een jaar erop was het opnieuw Carlisle dat onderin meedraaide, maar weer vlogen ze er niet uit. Ditmaal geen Carlisle-speler die de hoofdrol opeiste, maar “Sir” Mickey Brown van Shrewsbury Town. Twee middelmatige voetballers die door hun prestaties op de laatste speeldag uitgegroeid zijn tot ware helden bij liefhebbers van Engelse voetbal.