Komende zaterdag speelt MK Dons de halve finale van de play-offs in League One. Het is de derde keer in vier jaar, nadat de club kampioen werd van League Two in 2008. De meeste Engelsen hopen niet dat ze promoveren, vanwege het dubieuze verleden met de licentie van Wimbledon. Het zorgde ervoor dat AFC Wimbledon uitgroeide tot een cultclub en MK Dons een paria werd. TeeZee, iemand die in 2002 geld doneerde aan AFC Wimbledon, bezocht deze winter beide clubs tijdens dezelfde trip en kwam tot een verrassende conclusie.
De Haagse behangkoning John van Zweden en ondergetekende hebben één ding gemeen. In 2002 staken we allebei een niet gering bedrag in een voetbalclub. Van Zweden stortte een halve ton aan ponden in Swansea City, dat op het punt stond te degraderen naar de amateurs (maar dit op de laatste dag van het seizoen 2002/03 wist te voorkomen, Tom Egbers en Kees Jongkind maakten hierover de beste sportdocumentaire ooit, genaamd “That Final Day”). Ikzelf doneerde liefst 25 pond aan een club in oprichting: AFC Wimbledon.
Het Almere van Engeland heet Milton Keynes. In 1967 werd besloten om een grote stad te ontwikkelen om Londen te ontlasten. Doordat het een nieuwe stad was, ontstond de vreemde situatie dat het geen vertegenwoordigende profvoetbalclub bezat. Decennia lang werd geprobeerd om bestaande clubs te verleiden te verhuizen naar MK. In eerste instantie werd Wimbledon (toen net toegelaten naar de Football League) gepolst, maar later werden ook clubs als Charlton en Luton benaderd of ze niet naar Milton Keynes wilden verhuizen. De stad kreeg echt nul op rekest.
De diverse non-Leagueclubs trokken geen volk en profvoetbal in Milton Keynes leek ver weg. Aan het begin van dit millennium werd echter het Milton Keynes Stadium Consortium opgericht, onder leiding van Pete Winkelman. Dit consortium beoogde een professioneel voetbalstadion te bouwen en bood dit onderkomen aan aan diverse clubs uit de Football League: wederom Wimbledon en Luton, maar ook QPR, Barnet en Crystal Palace.
Eindelijk binnen in het stadion van AFC Wimbledon. Klein, maar goed genoeg voor het laagste niveau van de Football League
Aanvankelijk reageerde Wimbledon negatief, maar dit veranderde toen er een nieuwe voorzitter kwam. Charles Koppel zag wel wat in de plannen en al in 2001 besloot het bestuur van Wimbledon om te verhuizen van Zuid-Londen naar MK. Hiervoor kregen ze een jaar later toestemming en in 2003 stonden de vrachtwagens klaar om de inboedel te verplaatsen.
De supporters van Wimbledon waren niet vreselijk enthousiast. Het nieuwe onderkomen lag ruim 90 km verderop. Ter vergelijking: de afstand tussen De Kuip en De Amsterdam Arena is kleiner. Direct na de voorgenomen verhuizing richtten de supporters hun eigen club op: A Fan’s Club Wimbledon. Al vrij snel werd begonnen met geld inzamelen en het houden van trials op een knollenveld in Wimbledon Common.
Het eerste seizoen werd begonnen in de Combined Counties League, destijds ruwweg de tiende divisie. Het “oude” Wimbledon was toen nog niet verhuisd, maar werd massaal geboycot door de fans. Die gingen naar het “echte” Wimbledon, dat daardoor hogere toeschouwersaantallen haalde dan “Franchise FC”, zoals het vanaf toen genoemd werd. Dit betekende voor alle clubs op het tiende niveau dat er toeschouwersrecords gehaald werden niet nooit en te nimmer meer verbroken zouden worden. AFC Wimbledon nam iedere keer weer duizenden fans mee naar uitwedstrijden.
Wat volgde was een sprookje. Bijna ieder jaar werd er gepromoveerd en in 2011 volgde de ultieme beloning: AFC Wimbledon was terug in de Football League. In de tussentijd veranderde het oude Wimbledon de naam in MK Dons en deed het afstand van de geschiedenis. MK Dons heeft dus niks meer te maken met Wimbledon en de gewonnen FA Cup van 1988 behoort nu toe aan de borough Merton, waar het oude Wimbledon speelde.
Kingsmeadow ligt ingeklemd tussen typisch Engelse huisjes met schoorsteentjes en kleine tuintjes. Dat mag ik graag zien
Nog nooit bezocht ik “mijn” club. Eind 2011 werd het daarom de hoogste tijd om alle dankbaarheid in ontvangst te nemen. Nederig als ik ben had ik besloten om genoegen te nemen met een gratis maaltijd zoals je die zag in de film “La grande boeuffe”. Standbeelden en tribunes die naar mij vernoemd worden, zou ik voor bedanken. Dit keer was er eind december eens geen sprake van een nieuwe ijstijd in het Verenigd Koninkrijk, waarvoor ik de meteorologen zeer erkentelijk ben. Ook het wedstrijdschema was me gunstig gezind, het was mogelijk om in vijf dagen vijf wedstrijden te bezoeken in en rondom Londen. AFC Wimbledon speelde op Oudjaarsdag en twee dagen later kon ik naar… MK Dons. Het was een uitgelezen kans om een pikante combi te maken.
In het voetbal is er altijd sprake van vaststaande riedeltjes die je móet opdreunen om als kenner beschouwd te kunnen worden. Dat laatste wil ik natuurlijk graag, dus in gedachten nam ik de feitjes, de houvasts in de voetbalwereld nog even door:
“Barcelona speelt het mooiste voetbal”
“De omhaal van Van Basten tegen Den Bosch was het beste doelpunt ooit in de eredivisie”
“AFC Wimbledon is goed, MK Dons is fout”
Check. Ik ben een kenner.
AFC Wimbledon speelde thuis tegen hoogvlieger Southend United. Op internet verschenen berichten dat het aantal nog beschikbare kaarten behoorlijk beperkt zou zijn. Meestal is blinde paniek dan de oplossing, maar daar heb je weinig aan als de club onbereikbaar is vanwege de feestdagen. Telefoontjes werden niet opgenomen, e-mails niet beantwoord en twitter bestaat niet in Zuid-Londen.
De wedstrijd tegen topper Southend United trok veel publiek
Een dag eerder bezocht ik al Crawley Town. Een club die ik natuurlijk haatte vanwege het grote geld (ook al zo’n voetbalmantra, clubs die kopen zijn fout, maar niet allemaal), maar mijn sympathie wist te wekken door de sfeer, het passievolle voetbal en het knusse stadionnetje. Direct daarna pakten we de trein naar Zuid-Londen. De reden was dat we hoopten dat er iemand aanwezig zou zijn bij het stadion van AFC Wimbledon om ons een kaartje te verkopen. Het was al donker en ik liep mank vanwege een knieblessure. Dat laatste zou op zich nog niet zo’n ramp zijn, ware het niet dat ik mezelf had opgegeven voor een hardloopwedstrijd door Hyde Park op Nieuwjaarsdag. Vol zelfmedelijden en met hulp van de GPS op de smartphone kwamen we aan bij het stadion. Waarachterig, er waren mensen aanwezig. Zoals verwacht waren ze erg behulpzaam. Ze konden ons geen kaartjes verkopen op dat moment, maar als we de volgende dag vroeg (dus ’s ochtends) bij het stadion zouden zijn dan waren we zeker op tijd om een van de laatste toegangsbewijzen te bemachtigen.
Ik wist het wel!
“Messi is de beste speler ter wereld”
“Duitsland scoort altijd in de laatste minuut”
“AFC Wimbledon is goed, MK Dons is fout”
Check. Ik ben een kenner.
De volgende ochtend arriveerden we vijf uur voor kick off bij Kingsmeadow, het stadion dat oorspronkelijk van amateurvereniging Kingstonian was, maar overgekocht werd door AFC Wimbledon. Er was nog bijna niemand. In de clubshop vroegen we waar de kaartjesverkoop was. Men deed al wat ongeïnteresseerd, maar wees ons op een raam waar we even op moesten tikken. Zo gezegd, zo gedaan. Niemand reageerde. Er was echter ook een deurbel met intercom. Op dat moment kwam er net een Engelsman aan, die net als wij graag alvast een kaartje wilden hebben om zeker te zijn. Zoals verwacht sprak hij beter Engels dan wij en we kwamen erachter dat de verkoop pas om half twee zou gaan plaatsvinden. Ja, dan gaat de tijd even erg langzaam. Aan de ene kant wil je dan met je slaapzak en thermosfles voor de deur gaan liggen om uiteindelijk de eerste te zijn die een kaartje mág kopen bij zijne excellentie AFC Wimbledon. Aan de andere kant ben je daar natuurlijk niet op voorbereid en ligt de slaapzak nog in Nederland. We besloten om even de buurt te verkennen. Strompelend met de manke knie was de conclusie niet al te opbeurend: in de omgeving van het stadion was ronduit troosteloos. Zelfs de snookerhal – meestal toch al niet de meest uitnodigende tenten in Engeland – was failliet gegaan.
Uren vol besef van het feit dat je je leven aan het vergooien bent volgden. Twijfels kwamen naar boven. Konden we niet beter op safe spelen en naar een andere waardeloze wedstrijd gaan? Maar half twee diende zich vanzelf aan, toen de volgende mokerslag kwam. Om half twee werden er geen kaartjes verkocht aan het kaartjesraam. Nee, er was gewoon een “pay at the gate”. Dat zijn van die momenten waarop je zo diep moet zuchten dat er tijdelijk een zuurstoftekort in je omgeving ontstaat. Maar nu we toch al aan het overleven waren kon dit er ook nog wel bij. We gingen strategisch voor de drie ingangen staan. Het voelde een beetje als deelnemen aan het Oud-Hollandse televisieprogramma “Ren je rot”. Het zou toch niet zo zijn dat we voor de verkeerde deur stonden, vervolgens achteraan de rij bij de andere deur moesten aansluiten en uiteindelijk een “sold out” bordje voor onze neus kregen? De werkelijkheid was anders. We kwamen zonder problemen binnen. Net als iedereen. Binnen kocht ik voor het eerst van mijn leven een bekertje tomatensoep (waarschijnlijk uit blik) in een voetbalstadion. Het smaakte goed, al had alles goed gesmaakt na al deze ontberingen en uren vol zwetende angst.
Sutton United v Borehamwood werd voortijdig gestaakt toen het voetbal op waterpolo begon te lijken
John van Zweden en ik hebben één ding gemeen. We hebben allebei geld in een voetbalclub gestoken. Daar houdt de vergelijking op. Hij zit nu aan de parelhoender met truffel en kaviaar, ik knoei lauw warme tomatensoep op een staantribune. AFC Wimbledon verloor kansloos. Ik kon er niet zo mee zitten. Ik had het gevoel dat deze fan’s club vooral gericht was op zichzelf.
“Nederland hoort altijd 4-3-3 te spelen”
“De streep van Edward Linskens tegen Real Madrid is mooier dan de goal van Maradona tegen Engeland”
“AFC Wimbledon is goed, MK Dons is fout”
Check. Ik ben een kenner.
Twee dagen later was het dan zover. Ik zou nu wel eventjes gaan bevestigen dat MK Dons inderdaad helemaal niets is en o zo fout. Mijn reisgenoot had andere plannen en zette koers richting Crystal Palace, ik nam de trein naar Bletchley. Ik had helemaal niks voorbereid hoe ik er vanaf het station moest komen en mijn reisgenoot had daarop geanticipeerd door een routebeschrijving uit te printen. Het was nog een paar kilometer lopen en het was koud. Mijn knie was er niet beter op geworden na de hardloopwedstrijd van een dag eerder, maar dat paste volledig bij het doel van de dag: afzien, walgen en meewarig nee-schudden.
Ondanks de kou was het mooi weer. Sterker nog, het was zonovergoten. Wat een verschil met een dag eerder. Toen bezochten we Sutton United (de eerste club waar AFC Wimbledon ooit tegen speelde) en gingen de hemelsluizen volledig open. Die wedstrijd werd na 28 minuten stilgelegd en er viel zoveel regen dat ik toeschouwers op zoek zag gaan naar een mannetje en vrouwtje van iedere diersoort. Op het naburige station kwam de regen letterlijk als watervallen van de trappen af bulderen. Ik weet nog dat ik toen dacht dat dat weer wel bij MK Dons paste. Het was een eind hinkelen, maar dat werd beloond. Op een afgelegen industrieterrein doemde het Stadium: MK in volle glorie op. Mijn onderkaak maakte een soepele neerwaartse beweging van geluk, stralend constateerde ik dat de bak van het perverse MK Dons volledig aan mijn verwachtingen voldeed: het leek wel een parkeergarage!!
De parkeergarage van MK Dons in volle glorie
Ik snelde naar de kaartjesverkoop en werd onmiddellijk geholpen. Men vroeg waar ik wilde zitten toen mijn oog viel op een tribune met de naam “Cow Shed”. Dat leek me wel wat. Als je naar MK Dons gaat, dan wil je immers op een tribune zitten met zo’n naam. Ik maakte blauwbekkend een rondje en feliciteerde mezelf met het gegeven dat ik het van tevoren goed gezien had dat dit echt een hele lelijke bak was.
Tegenvallertje: ik kwam zonder problemen binnen. Het kaartje werd herkend en ik werd niet gefouilleerd. Ik werd zelfs vriendelijk welkom geheten. Binnen was het stadion zoals verwacht: modern. Wel kon je vrijwel helemaal rondom lopen op de open gallerij boven de tribune. Het stadion was nog niet af; op de tweede ring moesten nog stoeltjes geplaatst worden. Ik besloot mijn uiterste best doen om er een miserabele dag van te maken. Ik ging het smerigste van het smerigste Engelse stadionvoer kopen dat er bestaat: een hamburger. MK Dons verkocht de zogenaamde MK Dons burger en wat is er mooier dan om in het ziekenhuis te belanden met een voedselvergifting als gevolg van het eten van een hamburger van een foute club? Achter de balie trof ik een groepje mensen aan dat niet zou misstaan in een programma als Koefnoen. Ze keken me ronduit verbaasd aan. Wilde ik écht een MK Dons burger kopen? Wist ik dat zéker? En ja, ik wilde ook álle ingrediënten erop hebben. Dit was veelbelovend.
Wat bleek die hamburger een teleurstelling. Het broodje was niet eens gortdroog. Het vlees was geen chemisch verwerkt restafval. Er zat verse, niet verlepte, sla op. Augurk. Lekkere saus. Het was een pijnlijk lekkere hamburger. Het nare gevoel bekroop mij dat dit niet zou gaan resulteren in ziedende diarree. Met mijn ziel onder de arm daalde ik af naar mijn zitplaats, onderwijl mijn kennis van het voetbal repeterend:
“Het Italiaanse voetbal is zeer vermakelijk en niet saai”
“Youri Mulder praat in prachtige volzinnen”
“MK Dons is fout, AFC Wimbledon is goed”
Check. Ik ben een kenner.
Stadium:MK van binnen. Met de beste zitplaatsen ter wereld in een voetbalstadion
Ik klapte het stoeltje naar beneden. De stoeltjes waren breed, hingen hoog en de beenruimte was vorstelijk. Ik ging zitten en wat ik ervoer was werkelijk waar ongekend in een voetbalstadion. Het zat heerlijk. Het was een fluwelen genot voor het reetje. Meestal zit je ongemakkelijk in Engeland bij een lengte van boven de 1 meter 50, maar dit is wat mij betreft dé standaard voor zittribunes.
De wedstrijd was vreselijk saai. Het stadion zat nog niet eens halfvol. Maar wat mij een beetje ontroerde was het enthousiasme van de mensen die voor de club werkten. Je kon zien dat ze echt hun best deden om wat van deze club te maken. Of dat ooit gaat werken is de vraag, maar heel stiekem voelde ik een beetje sympathie, bijna warmte. En dat was fijn in de bittere kou.
“Ajax is niet de beste club aller tijden”
“Het mooiste voetbal is geen tikkietakkie, maar spannend voetbal dat sportief gezien ergens om gaat”
“AFC Wimbledon is erg op zichzelf gericht en MK Dons verdient een kans”
Dan maar geen kenner.
Er kwam niet veel publiek opdagen voor de wedstrijd tegen Colchester United
Doing the 116 Blog 
Leuk verhaal TeeZee!
Mee eens peenvogel!!
Een verhaal over Wimbledon FC, dan kan een reactie niet uitblijven. Ik ben al 30 jr een volger van alles wat met Wimbledon FC te maken heeft; het was zelfs het 1e stadion én 1e wedstrijd in Engeland die ik heb bezocht.
Ik heb ook de teloorgang meegemaakt; een thuiswedstrijd tegen Burnley voor 1942 toeschouwers in The Championship terwijl de Dons gewoon als 10e eindigde. het vervolg is bekend; pijnlijk maar onvermijdelijk. Daarna, net als ‘Teezee’, beide clubs blijven volgen.
Toch opmerkelijk dat hij openstaat voor de meevallers in de parkeergarage; ben daar nog niet geweest, wél op Kingsmeadow en dat is gewoon weer een herhaling van zetten; voetballen in een fietsenstalling (net als Plough Lane, kan eigenlijk niet maar o zo charmant), voor hoelang? Ben benieuwd. Beiden hebben het goed gedaan dit seizoen en voor MK Dons zit er wellicht nog meer in. Leuk stuk om te lezen!
Leukste gastverslag tot nu toe op de site. Ik hoop zelf al jaren dat MK Dons promoveert naar de Championship. Het is altijd “net niet”, hopelijk lukt het dit keer wel. Ik heb de hetze rond de verhuis van een ten dode opgeschreven club nooit begrepen, in MK hebben ze er weer leven in gestoken en er wat van gemaakt. Ik heb heel de haat tegenover de club altijd erg fout gevonden, weer zo een tribalistisch stukje voetbalcultuur: “een ploeg zonder lokale spelers mag, toers door Azië om daar fans te lokken mag, maar uitwijken naar een stadion in een andere stad is een schande”. Ik vind dit dikke onzin en heb het altijd erg irritant gevonden dat mensen MK Dons als een stuk vuil behandelden. Wimbledon had al eerder verhuisplannen (zelfs Dublin werd ooit genoemd!) en was in Londen eigenlijk op sterven na dood. Het anti-MK Dons gedrag toont voetbalfans van hun kleinste, ik zou zelfs zeggen marginaalste, kant. Ik ben blij dat MK Dons ze al jaren lik op stuk geeft en op het veld antwoordt op alle kritiek. Het is alleen de vraag wanneer de promotie komt, maar intussen maken ze er iets moois van en komt de promotie er nu niet dan zal het er wel in de nabije toekomst van komen.
En nee, ik heb niets tegen AFC Wimbledon al vind ik de hype rondom de club wat kunstmatig, maar ik heb niets tegen de club an sich. Het hele anti-MK gedoe vind ik echter vreselijk irritant.
Het is heel fraai te zien dat er nog mensen verder kijken dan hun neus lang is. Heel erg leuk geschreven gastverslag. En zelfs Crawley krijgt enige sympathie. Er bestaan dus nog voetbalfans die niet in de massa lopen en een eigen mening hebben. Heel mooi stuk, chapeau!
Wat een leuk stuk om te lezen!
Ben zelf nog nooit bij 1 van beide clubs geweest, maar gevoelsmatig heb ik meer met AFC Wimbledon ´Natuurlijk´. Wat een verhaal!
Ik wist, via de reacties, dat William een AFC volger is en dat snap ik meteen. Ook las ik al een paar keer dat Gerrit een MK Dons voorstander is en dat begrijp ik vanaf mijn bank en Football League Show-informatie helemaal niet.
Maar na het lezen van dit verhaal wel meer!
Ik ben geen MK Dons fan, maar het is een club waar ik een zekere sympathie voor heb, al jaren. Nog voor ze succesjes begonnen boeken. Ik hoop al jaren dat ze promoveren maar het zal wel weer foutlopen in de playoffs vrees ik. Typisch MK Dons zou dat zijn, op het laatste nippertje het uit handen geven. Zo was het de vorige 2 jaar al.
Ik vond de hele hetze rond die verhuis gewoon vreselijk vervelend en het tribalistische “allen tegen MK Dons” gedoe ronduit absurd. Ik had echt medelijden met die mensen van MK Dons die het beste trachtten te maken in het reanimeren van een in comateuze toestand verkerende club. Ik vond het erg onrechtvaardig hoe men MK Dons behandelde, en zo is die sympathie gegroeid. Die dateert al van toen ze nog in League Two speelden en het een vraagteken was of het een fiasco zou worden of niet. Gelukkig bleek men de club verstandig te beheren en volgde promotie naar League One waar men ook meteen de subtop speelde. Ik ben blij dat ze de criticasters de mond snoeren. Ze zijn lang als vuil behandeld ten onrechte (IMO) maar in plaats van naast het veld beantwoordden ze met prestaties OP het veld. Ik hoop echt dat ze naar de Championship gaan al vrees ik dat Sheffield United het wel zal halen.
Ondanks mijn sympathie voor MK Dons (medelijden met… is geëvolueerd naar echt sympathie voor…) heb ik niets tegen AFC Wimbledon. Ik hou niet van het concept van “fan owned”, en ik vind dat men MK Dons onterecht als vuil behandelde ; maar dit betekent niet dat ik anti-AFCW zou zijn. Ik heb niets voor maar ook niets tegen de club, en meen het ook oprecht als ik ze proficiat wens met hoe ze op korte tijd de League bereikt hebben, dat was een heel knappe prestatie. Ik heb zeker niets tegen AFC Wimbledon. De club laat me onverschillig, ik wens ze zeker geen onheil toe. Maar voor MK Dons, zonder een fan te zijn, heb ik echt wel sympathie. Vreemd hoe medelijden gegroeid is in oprechte sympathie, maar zo is het wel gebeurd. Intussen is de anti-MK propaganda wel gaan liggen, zeker sinds AFC Wimbledon het zo goed doet hebben de mensen MK Dons stilaan wat met rust gelaten. Mijn sympathie voor de club is gebleven echter. Het is 1 van de clubs in Engeland waar ik sympathie voor heb (een echte favoriet heb ik niet. MK Dons, Barnet, Wingate & Finchley, Bromley, Woking, Stonewall FC, Blackpool, Sheffield Wednesday, … dat zijn clubs die ik wel het beste gun. MK Dons zit dus wel in dat rijtje inderdaad, zonder echter het nieuwe Wimbledon enig kwaad te gunnen. Ik gun die mensen zeker hun plezier en succes, ik zie niet in waarom ik hen onheil zou wensen. Je kan perfect pro-MK zijn zonder anti-AFC te zijn, hopelijk geldt dat stilaan ook in omgekeerde richting)
Ja, blijkt dus ook uit dit verhaal. Wist ik niet! Maar ga het nu zien als 2 aparte clubs!
Maardat te grote en te nieuwe stadion met veel beton spreekt me gewoon niet aan.
Daarbij is de Championship met Charlton en de beide clubs uit Sheffield wel erg leuk komend seizoen!
Ik heb ze ook beide bezocht en werd van allebei niet enthousiast. AFC Wimbledon heeft als charme dat ze in een klein stadionnetje spelen, maar het heeft weinig authentieke kenmerken, waar ik normaal zo van houd. MK Dons vond ik helemaal niets. Saaie bak, zo buiten de stad. Die onafgemaakte bovenste ring werkte ook niet mee. De stoelen zaten wel heerlijk. Crawley werd ook genoemd, maar dat vond ik nog minder. Ik ben daar geweest voordat ze dat vage geld kregen, maar dat was veruit de minste ervaring in de non-League. Overigens geilde de media enorm op Crawley toen ze afgelopen seizoen tegen Man United moesten, dus eigenlijk zou Gerrit een hekel moeten hebben aan Crawley aanzien die perse voor de clubs wil zijn waar de mainstream een hekel aan heeft.
Valt wat tegen als reactie. Per se tegen iets zijn of voor iets zijn om anders te doen dan de massa zou kinderachtig zijn. Ik heb mijn eigen mening die soms overeenkomt met de mainstream en soms niet. Ik volg die eigen mening, zonder dat de mening van de mainstream me erg boeit. Van sommige clubs zou ik niet eens weten wat de mainstream vindt. Het is niet omdat ik bepaalde tribalistische elementen uit de voetbalcultuur nogal stom vind (de hekel aan kunstgras, de hype voor fan owned clubs, het verketteren van een club die commerciëel denkt en de ogen sluiten voor al die andere clubs die dat doen …) dat ik daarmee per se tegen de mainstream in wil gaan.
Wat Crawley betreft: niets voor, niets tegen. Club die me onverschillig laat. In League Two heb ik een heel grote sympathie voor Barnet en die hebben zich weer net weten redden dus ik ben tevreden.
Overigens, ik had die nederlaag in de playoffs tegen Huddersfield voorspeld. MK Dons laat het elk jaar afweten in de playoffs. Promotie zal er wel eens komen maar het zal eens rechtstreeks moeten eerder dan via playoffs, want daarin verknoeien ze het altijd. Nu ja, er is nog de return maar ik zie dat niet goedkomen. Huddersfield leek me een stevig geheel, solide achterin met enkele gevaarlijke spelers voorin.
Gisteren een stukje van Stevenage-Sheffield United gezien. Leek me een leuk stadionnetje, kleinschalig en gezellig. Wedstrijd zelf was aan de saaie kant. Het feit dat ik beide clubs me wat onverschillig laten zorgde er ook voor dat ik met geen van beiden wat meeleefde, in zo een wedstrijd die je als neutrale toeschouwer bekijkt heb je wat doelgevaar en goals nodig om je niet te vervelen na een tijdje. Noch Stevenage noch United lieten me een erg goeie indruk na. Dan leek Huddersfield vandaag me stukken meer potentiëel te hebben om te stijgen: gevaarlijke spitsen voorin en achteraf eigenlijk amper iets weggegeven. Keeper heeft exact 2 keer echt in actie moeten komen in de hele match en op de counter hadden ze er gerust een derde kunnen scoren.
PS: ik heb de indruk dat je zin ergens niet klopt. “, dus eigenlijk zou Gerrit een hekel moeten hebben aan Crawley aanzien die perse voor de clubs wil zijn waar de mainstream een hekel aan heeft.” Als de mainstream een hekel aan Crawley zou hebben en ik per se tegen de stroom in zou willen gaan, zou ik volgens jouw theorie juist erg pro Crawley moeten zijn, niet?
Zoals ik zei, die club laat me onverschillig. Misschien moest ik hun stadion al eens wat beter hebben gezien en eens tussen hun fans hebben gestaan…. Nu heb ik enkel eens een vage pot op TV van hen gezien dus daarop kan je weinig oordelen, en qua historiek of achtergrond ken ik de club ook van geen enkel opvallend kenmerk of feit. Dus onmogelijk om een oordeel te vellen. Het is ook geen club die spontaan mijn interesse of afgunst wekt.
Dank allen!
Ik wil er nog aan toevoegen dat het bijna altijd momentopnames zijn. Ik heb positieve herinneringen aan Crawley omdat het er behoorlijk vol zat met lange rijen bij de tourniquetten en Crawley vol passie speelde.
Had ik niet 5 uur lang brute verveling ervaren bij AFC Wimbledon dan bleven een volle bak, prima sfeer en veel doelpunten over. Heb je meteen een andere ervaring over.
MK Dons was qua sfeer, wedstrijd en stadion verreweg de minste, maar omdat het verwachtingspatroon geforceerd laag was, kon het alleen maar meevallen.
Ergo, er zijn geen garanties. Al heb ik nog maar weinig slechte verhalen gehoord over bijvoorbeeld de away support van Leeds of thuiswedstrijden van Luton.
Elke partij als groundhopper, tenzij je een club meermaals bezoekt, is een momentopname. Het is vaak moeilijk oordelen als je van een club slechts een enkele pot of zelfs een paar potten hebt gezien. In feite moet je een club toch zeker een keer of 5 hebben gezien om iets van een eerste correcte indruk te hebben (en zelfs dan nog …)
Nu, is dat niet ergens de charme van het groundhoppen? Je bezoekt een club en weet niet echt wat te verwachten, en tenzij je er opnieuw heen trekt blijft ook niet meer over dan een eerste indruk. Zo blijft rond de club een beetje een mysterieus sfeertje hangen. Ergens vind ik dat 1 van de mooie aspecten van het hoppen, dat je van tal van clubs wel even een glimp opvang maar nog steeds met een soort vaag beeld zit net zoals je via Ceefax of een TV programma enkel een soort eerste indruk had. Dat houdt de nieuwsgierigheid intact voor eventuele re-visits.
Het is zoals op reis gaan. Je kan een stad eigenlijk pas kennen als je er vaak komt , maar zou het niet vreselijk saai zijn om steeds naar dezelfde plek te trekken? Een beetje het mysterie in leven houden kan soms veel leuker zijn. Het is 1 van de charmes van het groundhoppen, je bezoekt een plek, je bezoekt een ground, maar een echt totaalbeeld van de club krijg je nooit. Dat houdt het boeiend voor eventuele re-visits als het stadion an sich meevalt.
@Thom, leuk verhaal, met plezier gelezen, 100% TeeZee.
Zei ik niet dat MK Dons het niet zou halen? Playoffs en MK Dons is al jaren op een rij een mislukt huwelijk. Ik denk dat de promotie naar de Championship via rechtstreekse promotie zal moeten (misschien komend seizoen nu er met Wednesday en Charlton twee erg sterke teams weg zijn?) want dit is nu al meerdere seizoenen op rij dat MK Dons het verknoeit in de playoffs. Ik had dit al zien aankomen nog voor de heenwedstrijd tegen Huddersfield. Is het een kwestie van niet met de druk om kunnen? Het feit dat ze de terugwedstrijd wonnen bewijst dat de kwaliteit er is, maar dat is al enkele seizoenen het geval en toch lukt het nooit in die playoffs. Hopen dat het volgend seizoen via de top-2 lukt want playoffs lijkt de club echt niet te liggen.
Good luck aan Huddersfield in de finale. Sheffield United vind ik maar een nare club, dus veel liever Huddersfield. Leek me (voor zover je op TV beelden kan oordelen) ook zeker geen verkeerd stadionnetje daar in Huddersfield.
Zonde dat je geen geld gezet had op die wedstrijd dan. Van alle play-offwedstrijden is het mij om het even wie er doorgaan. Ik vind het allemaal wel leuke clubs. Misschien dat ik stiekem een voorkeur heb voor soft spot Crewe, al hoort die club eigenlijk in League Two.